H εκτεταμένη απώλεια ελαιοκάρπου μεταφέρει βάρη στην οικονομία

Τα µηνύµατα που φθάνουν απ’ όλες σχεδόν τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας κάνουν λόγο για µετάθεση οικονοµικών βαρών από τον έναν κλάδο στον άλλο. Κι αυτό γιατί η παραγωγή είναι µικρή, η ποιότητα τις περισσότερες φορές υποβαθµισµένη και οι δυσκολίες των παραγωγών τεράστιες.

Η «χαµηλή πτήση» που ακολουθεί ο κλάδος της ελιάς αποτυπώνεται αυτές τις µέρες στις ελάχιστες παραγγελίες που έχουν τα καταστήµατα αγροτικών εφοδίων από παραγωγούς για ελαιοραβδιστικά, δίχτυα ελαιοσυλλογής, κλαδευτικά κ.α., καθώς, τις πιο πολλές φορές το αντίτιµο του καρπού δεν φτάνει να καλύψει ούτε τα εργατικά συγκοµιδής.

∆εν είναι λίγοι οι κάτοχοι εκµεταλλεύσεων, ειδικά εκεί όπου η καλλιεργητική φροντίδα υπήρξε εξ αρχής πληµµελής, που προτιµούν να αφήσουν τις ελιές αµάζευτες, παίρνοντας φυσικά το ρίσκο να αντιµετωπίσουν µεγάλα προβλήµατα ασθενειών και δάκου και την επόµενη καλλιεργητική περίοδο.

Την ίδια στιγµή βέβαια, µετανοιωµένοι είναι και όσοι αποφασίζουν να κάνουν την ελαιοσυλλογή, καθώς το προϊόν που συγκοµίζουν είναι λίγο και όχι άριστης ποιότητας. Έτσι, οι προσφορές του εµπορίου επιτραπέζιας ελιάς δεν τους ικανοποιούν, ενώ το λάδι που παίρνουν από τα ελαιοτριβεία είναι «βαρύ» και µε υψηλούς βαθµούς οξύτητας, καθώς ο δάκος και το γλιοσπόριο «δούλεψαν» καλά  το προηγούµενο διάστηµα. Μια µικρή ελπίδα, για καλύτερο «γέµισµα» στις ελιές, έδωσαν οι τελευταίες βροχές, αυτό όµως δεν δείχνει να έχει την ίδια απήχηση σε όλες τις περιοχές, ούτε ισορροπεί τα πράγµατα στις βρώσιµες ελιές και ειδικά στις πρώιµες ποικιλίες. Ακόµα και για την Καλαµών που είναι πιο όψιµη και δεν έχει συγκοµισθεί σε µεγάλο βαθµό, τα πράγµατα είναι δύσκολα και ο καρπός αρκετά αδύναµος.

Η γενική εικόνα δικαιολογεί ενεργοποίηση των διαδικασιών για αποζηµιώσεις, ωστόσο ο ΕΛΓΑ δεν δείχνει να ευαισθητοποιείται, ενώ η πολιτική ηγεσία του υπουργείου «πετάει τη µπάλα» στα ΠΣΕΑ, κάνοντας λόγο για φάκελο που θα υποβληθεί στις Βρυξέλλες µε αίτηµα για αποζηµιώσεις 30 εκατ. ευρώ. Βέβαια, όλοι ξέρουν τι σηµαίνει ΠΣΕΑ, πόσες πιθανότητες εµπλοκής αφήνει και πόσο πίσω µπορεί να οδηγήσει τις όποιες αποζηµιώσειες ακόµα και αν πάρουν τελικά το «πράσινο φως» από τις αρµόδιες κοινοτικές αρχές.

Το πρόβληµα της ελαιοπαραγωγής και των συνεπειών στο εισόδηµα των παραγωγών προβληµατίζει όλο των φάσµα των πιστωτών του αγρότη, δηλαδή τα γεωπονικά καταστήµατα και τις εταιρείες εισροών, τους προµηθευτές µηχανολογικού εξοπλισµού, τις συνεταιριστικές οργανώσεις και φυσικά τις τράπεζες. Όσο µάλιστα προχωράει ο χρόνος το πρόβληµα θα γίνεται εντονότερο και ίσως αποτελέσει αφορµή για ένταση των αγροτικών κινητοποιήσεων που συνήθως εκδηλώνονται µέσα στο χειµώνα.

Κρίσιµος για το ελαιόλαδο ο ∆εκέµβριος 

Καθοριστικός αναµένεται να είναι ο µήνας ∆εκέµβριος για την πορεία που θα ακολουθήσουν οι τιµές παραγωγού στο ελαιόλαδο. Προς το παρόν, η αγορά κοντοστέκεται λίγο κάτω από τα 4 ευρώ, ωστόσο η αβεβαιότητα δείχνει να είναι µεγάλη και πολλά θα εξαρτηθούν από την ποιότητα που θα διαµορφώνουν οι δεξαµενές, όταν η ελαιοσυλλογή περάσει τα µισά και οι µετρήσεις καταστούν πιο αξιόπιστες.

Πλανάται, πάντως, ένας φόβος ότι... κοντά στο ξερό µπορεί να καεί και το χλωρό όσον αφορά το επίπεδο των τιµών. Από την άλλη πλευρά, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι φέτος είναι ιδανική ευκαιρία να ξεχωρίσει το εξαιρετικά έξτρα παρθένο ελαιόλαδο χαµηλής οξύτητας, καθώς είναι πολύ λίγο πανευρωπαϊκά και θα γίνει ανάρπαστο από τους µεγάλους παίκτες των διεθνών αγορών. Πέρα πάντως από τη γκρίνια που βγαίνει τον τελευταίο καιρό, υπάρχουν περιοχές και κυρίως εκµεταλλεύσεις που έχουν κάνει δουλειά.  

Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 1η Δεκέμβρη μαζί με το περιοδικό Profi