Ζημιά έως 20.000 μηνιαίως για μεσαίες χοιροτροφικές μονάδες

του Γιώργου Ποντίκη

Όλα αυτά σε µια περίοδο κατά την οποία το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευτεί κατά 29% λόγω των ανατιµήσεων σε ενέργεια και ζωοτροφές, µε τους ιθύνοντες της αγροτικής πολιτικής της χώρας, να έχουν µέχρι στιγµής αγνοήσει τον κλάδο ο οποίος οδεύει σε αφανισµό.

Είναι γνωστό ότι η κτηνοτροφία αποτελεί βασικό πυλώνα της διατροφής των λαών ανά τους αιώνες και πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια ακολουθώντας την άνοδο του βιοτικού επιπέδου κυρίως στις ανεπτυγµένες χώρες της Ευρώπης, της Αµερικής και της Ασίας.

Χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης όπως η Γερµανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ισπανία και άλλες καλύπτουν την εγχώρια κατανάλωση και εξάγουν εντός και εκτός της Ε.Ε. κτηνοτροφικά προϊόντα και κυρίως κρέας ωµό ή βιοµηχανοποιηµένα.

Στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά:

   Την βοοτροφία, η γαλακτοπαραγωγή διατηρήθηκε καλύπτοντας ένα µέρος της κατανάλωσης, ενώ το υπόλοιπο εισάγεται σε διάφορες µορφές από άλλες χώρες. Η παραγωγή κρέατος εκµηδενίστηκε και καλύπτει εδώ και πολλά χρόνια ένα 10 - 15% της εγχώριας κατανάλωσης, το υπόλοιπο εισάγεται.

   Την πτηνοτροφία, ο κλάδος έχει βιοµηχανοποιηθεί και καλύπτει σχεδόν το 100% της κατανάλωσης.Το προϊόν αυτό (κοτόπουλο) χρησιµοποιείται κατά κόρον στις προσφορές των super markets για πολύ χαµηλές τιµές διάθεσης και ο νοών νοήτω...

3) Τη χοιροτροφία, το χοιρινό κρέας πριν µερικά χρόνια κάλυπτε το 70 – 80% της εγχώριας κατανάλωσης και σήµερα η παραγωγή χοιρινού καλύπτει µόνο το 25%. Το υπόλοιπο 75% εισάγεται όπως και το βοδινό (µοσχάρι) από τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. ∆υστυχώς η χοιροτροφία ακολουθεί κατά βήµα την βοοτροφία και υπολογίζεται ότι µέσα στο 2021 θα µηδενισθεί κάτω από την πίεση των οικονοµικών προβληµάτων που δηµιούργησε η διετία του κορονοϊού. Έτσι η χώρα µας θα εξαφανίσει και τον κλάδο αυτό µετά την βοοτροφία και θα αυξήσει το εµπορικό έλλειµα των κτηνοτροφικών προϊόντων από 2 δισ. ευρώ πιθανόν σε 3 δισεκατοµµύρια.

Η χοιροτροφία στη διετία 2020-2021

Το κόστος παραγωγής και οι τιµές πώλησης του παραγόµενου προιόντος καθορίζουν κατά κανόνα την βιωσιµότητα µιας επιχείρησης ως γνωστόν.

Στην διετία αυτή οι χοιροτρόφοι παρέµειναν όρθιοι, δεν µείωσαν την παραγωγή τους, πήραν µέτρα για να περιφρουρήσουν την υγεία του προσωπικού τους αλλά αντιµετώπισαν επιπλέον και κυρίως

  Την µεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής που οφείλεται στην αύξηση των ζωοτροφών που ξεπερνά το 50 – 60% σε σύγκριση µε το 2019 καθώς και την αύξηση της ενέργειας που για την κατανάλωση του Σεπτεµβρίου, λόγω ρήτρας, αυξήθηκε κατά 96%

  Την πτώση των τιµών πώλησης που οφείλεται στην ανεξήγητη µείωση κατανάλωσης χοιρινού στην περίοδο κορονοïού. Στην πτώση οδήγησε και η αθρόα εισαγωγή χοιρινού από το εξωτερικό το οποίο Ελληνοποιείται µε διάφορους τρόπους.

∆εν γνώριζαν, δεν ρώταγαν

Οι χοιροτρόφοι αντιµετωπίζουν επίσης την άγνοια του Υπουργείου Γεωργίας και του Υπουργείου Ανάπτυξης µιας Κυβέρνησης που διακήρυττε προεκλογικά ότι η πρωτογενής παραγωγή είναι ο πρώτος πυλώνας της χώρας, τα οποία Υπουργεία:

  δεν συµπεριέλαβαν τις χοιροτροφικές επιχειρήσεις και φυσικά και όλες τις αγροτικές στις πληττόµενες, ούτε στην αρχή ούτε αργότερα,

  δεν τις συµπεριέλαβαν ούτε στην επιστρεπτέα προκαταβολή γιατί ο τζίρος του 20’ δεν ήταν µειωµένος σε σχέση µε το 19 κατά 20% ή 30%

 δεν γνώριζαν, αλλά γιατί δεν ρωτούσαν, ότι στην χοιροτροφία ο τζίρος του 2020 καθορίστηκε απόλυτα από το 2019 γιατί το χοιρινό κρέας παράγεται αρχίζοντας από το σπέρµα και το ωάριο, ακολουθεί κυοφορία 4 µηνών (114 µέρες), ακολουθεί τοκετός, ακολουθεί διάστηµα 6 µηνών για την ανάπτυξη και την πάχυνση των ζώων και µετά σφαγή και πώληση.

Αντίθετα οι έµποροι κρεάτων, τα κρεοπωλεία , οι µεταποιητές, οι βιοτεχνίες κ.λπ. µείωσαν τον τζίρο αναγκαστικά απέλυσαν προσωπικό όπως όλοι οι µετά την παραγωγή και φυσικά θεωρήθηκαν πληττόµενοι.

Συσσωρευμένα χρέη βουλιάζουν τον κλάδο

Η χοιροτροφία δεν ευεργετήθηκε µε κανένα µέτρο που ελήφθη λόγω του κορονοϊού , δεν χρηµατοδοτήθηκε για να καλύψει τις υψηλότερες ανάγκες της τρελής αύξησης των δηµητριακών και της σόγιας λόγω «ανυπαρξίας» Τραπεζών. Σήµερα:

1) Το κόστος του παραγόµενου χοιρινού είναι 1,43 ευρώ από 1,11 ευρώ / κιλό Ζ.Β. που ήταν το 2019 και έχει αύξηση 29% .

2) Η τιµή πώλησης του χοιρινού είναι 1,20 – 1,30 ευρώ / κιλό Ζ.Β. και είναι πτωτική.

3) Ο παραγωγός πουλά µε ζηµία 0,23 ευρώ / κιλό και ανά ζώο 100 κιλά -23 ευρώ κάτω του κόστους.

Μια µεσαία µονάδα µεγέθους 400 χοιροµητέρων παράγει και πουλά 800 – 850 χοιρίδια ανά µήνα. Ζηµιώνεται ανά µήνα 18.000 – 20.000 ευρώ. Οι ζηµίες αυτές πότε µεγαλύτερες πότε µικρότερες στο δεκάµηνο του 2021 συσσωρευτήκαν και υπερχρέωσαν τις επιχειρήσεις στους προµηθευτές.

Προτεινόµενες λύσεις

  Να ενισχυθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων ΣΗΜΕΡΑ για να αποφευχθούν οι πτωχεύσεις και το κλείσιµο χοιροτροφικών µονάδων µε άτοκο δάνειο τουλάχιστον 5ετίας. Σηµειωτέον η ενίσχυση που πρόκειται να δώσει το Υπουργείο Γεωργίας είναι ελάχιστη και δεν καλύπτει τα ανοίγµατα των επιχειρήσεων

  Να δοθεί προτεραιότητα άµεση στις χοιροτροφικές µονάδες που έχουν περιβαλλοντολογικά προβλήµατα (και έχουν όλες) σε επενδύσεις βιοαερίου ώστε να εξασφαλισθεί περιβαλλοντολογικά η λειτουργία τους και να αποκτήσουν δεύτερο πυλώνα επιβίωσης. Για όσους δεν ξέρουν τα χοιροστάσια παράγουν κρέας και κοπριά .

  Να δοθεί προτεραιότητα σε επενδύσεις φωτοβολταϊκών γιατί οι χοιροτροφικές είναι ηλεκτροβόρες και όλες έχουν µετασχηµατιστή υψηλής τάσης στις εγκαταστάσεις τους.

  Να µελετηθεί η δηµιουργία δύο (Βορράς, Νότος) µεγάλων σφαγείων µε τεµαχισµό και τυποποιητήρια από οµάδες παραγωγών χοιρινού.

  Οι Γεωτεχνικοί Κτηνίατροι και Γεωπόνοι τα Τ.Ε.Ι. Ζωοτεχνίας και Γεωργίας να κάνουν υποχρεωτική εξάσκηση στα ανάλογα αντικείµενα προκειµένου να ασκήσουν επάγγελµα ή να διορισθούν όπως γιατροί, δικηγόροι κ.λ.π.

  Να µάθουν οι Έλληνες από τα σχολεία έστω και αργά ότι η πρωτογενής παραγωγή, γεωργία και κτηνοτροφία δεν είναι απαξία και ότι τα προϊόντα που διατρέφονται πρέπει να είναι λιγότερο βιοµηχανοποιηµένα και κυρίως φυσικά και ότι δεν παράγονται στα super markets αλλά στο χωράφι και τον στάυλο.

  Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θέλει σχεδιασµό, οραµα, ρεαλισµό και επαγγελµατισµό.

Σήµερα είναι τελείως αποκοµένο από την πραγµατικότητα και απλώς παρακολουθεί, αν παρακολουθεί, την πραγµατικότητα του γεωργοκτηνοτροφικού τοµέα από πολύ µακριά. Αναρωτιέµαι τι σηµαίνει Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κάποιος που έτυχε ή ο ικανότερος των ικανών; Τί λέτε κ. πρωθυπουργέ;