Το ελληνικό σκληρό που πάει προς εξαγωγή, καθώς η ζήτηση είναι δεδοµένη, λείπει από την εσωτερική αγορά, όπου οι ανάγκες της βιοµηχανίας ζυµαρικών και των µύλων δεν έχουν καλυφθεί, ειδικά στις καλές ποιότητες.
Όλα αυτά δηµιουργούν ένα εκρηκτικό µείγµα, χωρίς κανείς να µπορεί να προσδιορίσει την έκταση της εισαγόµενης κατά βάση ανόδου αλλά και τη διάρκειά της. Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι η ανοδική πορεία θα έχει διάρκεια, θα µεταφερθεί δηλαδή και στον επόµενο χρόνο και θα ανατρέψει πολλά από τα σχέδια των συντελεστών της συγκεκριµένης αγοράς.
Ήδη, στις τάξεις των παραγωγών η µετατόπιση προς το σκληρό σιτάρι, ενόψει της νέας καλλιεργητικής σεζόν είναι δεδοµένη και πολλοί αναρωτιούνται πού θα φθάσουν τα στρέµµατα του σκληρού και πόσος θα πρέπει να είναι ο πιστοποιηµένος σπόρος για να τα καλύψει.
Όπως είναι φυσικό, αυτή η διάσταση έχει επιπτώσεις και στις άλλες καλλιέργειες, απ’ όπου σίγουρα θα χαθούν στρέµµατα. Την ίδια στιγµή, ανησυχία εκδηλώνεται για τις τιµές που θα επικρατήσουν σε ότι αφορά τα ενοίκια, καθώς υπάρχουν ιδιοκτήτες γης που κάνουν ήδη νύξεις για αύξηση των τιµών, ως αποτέλεσµα της προοπτικής που παρουσιάζει σήµερα το σκληρό σιτάρι.
Οι απανωτές αυξήσεις στη διεθνή τιµή του προϊόντος πάντως έχουν ως αποτέλεσµα τον περιορισµό των πράξεων στην εσωτερική αγορά, καθώς το εξαγωγικό εµπόριο ανεβάζει τις προσδοκίες του και οι λίγοι παραγωγοί που έχουν σιτάρι στις αποθήκες τους δεν δείχνουν προς το παρόν κανένα ενδιαφέρον να πουλήσουν.
