Σώζονται τα 28 λεπτά στο σκληρό, χαμηλώνει ο πήχης της παραγωγής στην Ελλάδα

Το ενδεχόµενο µάλιστα να µπουν οι µηχανές αλωνισµού στα χωράφια πριν βγει ο Μάιος, από µόνο του παραπέµπει σε σοβαρή µείωση της φετινής εγχώριας παραγωγής, η οποία δεν αποκλείεται τελικά να πέσει και κάτω από τους 800.000 τόνους. Σηµειωτέον ότι τον περασµένο χρόνο, µε 200.000 στρέµµατα λιγότερα (φέτος υπολογίζονται στα 3,5 εκατ. στέµµατα), η παραγωγή σκληρού στην Ελλάδα είχε προσεγγίσει τους 950.000 τόνους. 

Με βάση αυτά τα δεδοµένα, πολλά θα εξαρτηθούν, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις τιµές παραγωγού, από τη γενικότερη διαµόρφωση της κατάστασης στη διεθνή σκηνή. 

Ως γνωστόν, ο εξ Ανατολών κίνδυνος έχει επεκταθεί τώρα και στο σκληρό σιτάρι. Τον περασµένο χρόνο η παραγωγή και ειδικότερα οι εξαγωγές της Τουρκίας, επηρέασαν σε πολύ σηµαντικό τις ισορροπίες στην αγορά και ήταν η αφορµή για την επιβράδυνση των τιµών πριν βγει καλά - καλά το καλοκαίρι. Μια κάποια ανησυχία καλλιεργείται και σε ότι αφορά το ρόλο που µπορούν να παίξουν στην ευρωπαϊκή αγορά, σιτάρια (µαλακά και σκληρά) µε προέλευση την Ουκρανία, αλλά και τη Ρωσία. 

Λέγεται, για παράδειγµα, ότι τα φθηνά ουκρανικά και ρωσικά µαλακά σιτάρια, υπαγόρευσαν σε διαφορετικό προσανατολισµό τη βιοµηχανία ζυµαρικών της Τουρκίας, η οποία επέλεξε να κάνει µείξεις στην πρώτη ύλη µε µαλακό και σκληρό σιτάρι, καθώς, οι χώρες διάθεσης των τελικών προϊόντων αυτό που ζητούσαν ήταν επάρκεια προϊόντων σε όσο το δυνατόν χαµηλότερες τιµές. Έτσι, ένα σηµαντικό µέρος της παραγωγής του σκληρού της Τουρκίας έφθασε στις αγορές της Ευρώπης ή και της Βόρειας Αφρικής, πιέζοντας ανάλογα τις τιµές των ευρωπαϊκών φορτίων. 

Κανείς δεν µπορεί να πει µε βεβαιότητα αν θα γίνει και φέτος το ίδιο. Άλλωστε, µε εξαίρεση την Ιταλία, όπου καταγράφονται ήδη µεγάλες απώλειες, η εικόνα της ευρωπαϊκής παραγωγής σκληρού σίτου δείχνει να είναι καλύτερη. 

Επιστρέφοντας πάλι στην Ελλάδα, κανείς δεν µπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι αυτή τη στιγµή συνεχίζουν να υπάρχουν κάποια αποθέµατα, τα οποία δεν φθάνουν στην αγορά, επειδή ακριβώς η τιµή (γύρω στα 28 λεπτά το κιλό για τον παραγωγό) δεν ικανοποιείο τους «κατέχοντες» το προϊόν. Τις τελευταίες µέρες πριν το Πάσχα υπήρξε πάντως αγορά 150 τόνων σκληρού αποθήκης άριστης ποιότητας, από µύλο των Φαρσάλων µε 30 λεπτά το κιλό. Πρόκειται για πράξεις που είναι µετρηµένες στα δάχτυλα και «ξεκλειδώνουν» κυρίως ως αποτέλεσµα της ανησυχίας που υπάρχει για την εξέλιξη της φετινής παραγωγής. 

Άλλωστε, όπως έγραφε και στο προηγούµενο φύλλο η  Agrenda, τα συµβόλαια της ντόπιας βιοµηχανίας ζυµαρικών, είναι πολύ πιθανό να αποτελέσουν φέτος τη βάση γύρω από την οποία πρόκειται να κινηθούν οι τιµές παραγωγού για τα πρώτης ποιότητας σκληρά σιτάρια της νέας σοδειάς. Υπενθυµίζεται ότι η ελάχιστη τιµή που υπόσχονται τα συµβόλαια κάνουν αναφορά για 28 λεπτά το κιλό, τιµή η οποία συµπίπτει µάλιστα µε το επίπεδο στο οποίο κινούνται το τελευταίο διάστηµα και οι τιµές παραγωγού για τα εναποµείναντα σκληρά σιτάρια της περασµένης χρονιάς.