Σε πρώτη φάση, η µικρή αυτή µεταβολή δεν λέει και πολλά, καθώς τόσο ο Καναδάς, όσο και η Τουρκία συνεχίζουν να συντηρούν τα FOB τους σε επίπεδα που βγάζουν την παράδοση Ιταλία (CIF) σε επίπεδα άνω των 340 ευρώ ο τόνος. Όμως, οι καλές βροχές στη Δυτική Ευρώπη, σίγουρα παίζουν το ρόλο τους, καθώς μέχρι στιγμής τα φυτά αναπτύσσονται ικανοποιητικά.
Συγκεκριµένα, η νέα λίστα στη Φότζια δίνει στα ποιοτικά σιτάρια (Fino) µε ειδικό βάρος 79,5-80 kg/hl, υαλώδη 80% και πρωτεΐνη 12-12,5% τιµή αποθήκης εµπόρου στα 335-340 ευρώ ο τόνος και στη δεύτερη ποιότητα (Buono Mercantile) µε ειδικό βάρος 78 kg/hl, υαλώδη 65% και πρωτεΐνη 11-11,5% τιµή αποθήκης εµπόρου στα 325 – 330 ευρώ ο τόνος. Η τρίτη ποιότητα µε ειδικό βάρος 76 kg/hl, υαλώδη 50% (Mercantile) παίζει πλέον στα 313 µε 318 ευρώ ο τόνος. Η αντίστοιχη εµπορική λίστα της Μπολόνια τιµολογεί µε τους ίδιους όρους την πρώτη ποιότητα στα 322 µε 327 ευρώ ο τόνος και τη δεύτερη σε µεγάλη απόσταση στα 305 µε 310 ευρώ ο τόνος.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 1010 της Agrenda
Από 345 ευρώ τα τουρκικά FOB
Οι γείτονες Τούρκοι συνεχίζουν να κρατάνε πολύ ψηλά τις τοπικές τιµές, ενώ σύµφωνα µε το ηµερήσιο ∆ελτίο της Αρχής Σιτηρών επιτρέπουν εξαγωγές στο εύρος 328 – 332 δολάρια ο αµερικανικός τόνος, επίπεδο που µετατρέπεται σε 345-350 ευρώ ο µετρικός τόνος. Οι ποσότητες, βέβαια, που διακινούνται είναι µικρές, µερικές χιλιάδες τόνοι ανά ηµέρα, γεγονός που ενισχύει το επιχείρηµα πως η χώρα χτίζει σηµαντικά αποθέµατα ενόψει µέτριας προς κακής σοδειάς το 2025, ώστε να µπορεί να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο τονάζ. Άλλωστε η Τουρκία παραδοσιακά ανήκει στους «µεγάλους» παίκτες της βιοµηχανίας ζυµαρικών και οι εγχώριες ανάγκες της υπολογίζονται σε 2-2,5 εκατ. τόνους σκληρό.
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, η αγορά σταδιακά προετοιµάζεται για το µπρα ντε φερ Καναδά – ΗΠΑ µε φόντο τους εκατέρωθεν δασµούς. Οι µεν Αµερικανοί ισχυρίζονται πως τα στρέµµατα µε σκληρό σιτάρι έχουν αυξηθεί «σηµαντικά» και δεν θα έχουν τόσο ανάγκη το καναδέζικο τη φετινή σεζόν, απ’ την άλλοι στο Σασκάτσουαν όλοι γνωρίζουν πως οι ΗΠΑ είναι σοβαρά ελλειµµατικές. Στο τέλος δηλαδή, τον δασµό µάλλον φαίνεται ότι θα τον πληρώσουν οι Αµερικανοί καταναλωτές.
