Την ίδια στιγμή κάποιοι τοπικοί μύλοι κινούνται δραστήρια για να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες ποσότητες προσφέροντας μέχρι και 25 λεπτά το κιλό (παραδοτέο).
Τα καλά νέα για την αγορά των σιτηρών ήρθαν αρκετά νωρίς από τη Βοιωτία, με επώνυμους εμπόρους της περιοχής να διαγκωνίζονται για τη συγκέντρωση της παραγωγής διαμορφώνοντας ανάλογο κλίμα για τις τιμές.
Σημειωτέον ότι φέτος δεν κυριάρχησε η πολιτική των ανοικτών τιμών, αφού η ανάγκη να κλείσουν ποσότητες υποχρέωσε το εμπόριο να προσδιορίσει με σαφήνεια την αφετηρία από την οποία αρχίζουν οι αγορές, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους παραγωγούς να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο μέσα από τη διαδικασία της ανοικτής τιμής.
Έτσι, τα 22 λεπτά έγιναν η τιμή βάσης για τις πωλήσεις, ενώ τα 20 λεπτά ήταν η ελάχιστη προκαταβολή με δικαίωμα των παραγωγών να αποφασίσουν πότε θα κλείσουν τα σιτάρια τους. Χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος που υπάρχει είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παλιών εκκοκκιστών βάμβακος, έχει επεκτείνει τη δραστηριότητά του στο εμπόριο των σιτηρών.
Γνωστά ονόματα όπως οι Σκλαπάνης, Μάρκου, Μίχας, Αγγελικούσης και Κομπότης περιδιαβαίνουν με τους μεσίτες τους τις σιτοπαραγωγικές περιοχές κάνοντας αγώνα να κλείσουν τις αναγκαίες παρτίδες. Την ίδια στιμή, το 22 κατοχύρωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η προσφορά τιμής από τη βιομηχανία ζυμαρικών Μέλισσα (Κίκιζας), κάτι που υποχρέωσε και τη Barilla να προσαρμοσθεί έγκαιρα σ’ αυτό το επίπεδο.
Με βάση τα παραπάνω οι αναλυτές των διεθνών αγορών υποστηρίζουν ότι σ’ αυτό το σημείο καλό είναι οι καλλιεργητές να «κλείνουν», τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής τους και να μην διευρύνουν τις προσδοκίες τους μέσα από τη διαδικασία των ανοικτών τιμών η οποία υπό τις παρούσες συνθήκες θα μπορούσε να συνιστά και ρίσκο για τους παραγωγούς, ειδικά στην περίπτωση που οι «αντοχές» τους δεν είναι και για πολύ μακριά.
