Ουδέτερο εδαφικό pH και καλή αποστράγγιση υδάτων απαιτεί η εγκατάσταση σπαραγγοφυτείας

Μετά από μια σχετικά μακρά περίοδο χωρίς ικανοποιητικές εισοδηματικές αποδόσεις και ενδιαφέρον σε ατονία, η καλλιέργεια στην πεδιάδα του Νέστου, στην Καβάλα, τα τελευταία δύο – τρία τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει να «χτίζει» ένα θετικό σερί και ανακτά σταδιακά χαμένο έδαφος, με το ενδιαφέρον για νέες φυτεύσεις να εμφανίζεται αυξημένο.

Προετοιμασία εδάφους και κλιματικές απαιτήσεις

Τα σπαράγγια ευδοκιμούν σε όλους τους τύπους εδαφών, όμως προκειμένου να δώσουν πλούσια παραγωγή και καλή ποιότητα βλαστών (ιδιαίτερα στην περίπτωση των λευκών σπαραγγιών) προτιμάται η σπορά σε αμμώδη εδάφη. Τα πράσινα σπαράγγια μπορούν να καλλιεργηθούν και σε πηλώδη, ιλυοπηλώδη και ιλυώδη. Βαριά, αργιλώδη εδάφη διορθώνονται με την εισαγωγή χονδροειδούς άμμου.

Το σπαράγγι ευδοκιμεί σε περιοχές που επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα, ώστε το φυτό να εισέλθει σε λήθαργο, ενώ η μέση θερμοκρασία του εδάφους επηρεάζει την ταχύτητα ανάπτυξης των βλαστών και την παραγωγή, η οποία αυξάνεται παράλληλα με την θερμοκρασία την άνοιξη.  Έχει παρατηρηθεί μία θετική συσχέτιση μεταξύ θερμοκρασίας την άνοιξη και ταχύτητας άνθισης.

Η καλλιέργεια σπαραγγιών απαιτεί επίσης εδάφη βαθιά (άρα είναι σχεδόν απαραίτητη η βαθιά άρωση), με καλό σύστημα αποστράγγισης υδάτων -καθώς διαθέτει εκτεταμένο ριζικό σύστημα- και πλούσια σε οργανική ουσία, ενώ σύμφωνα με γεωπόνους, για την επίτευξη των μέγιστων δυνατών αποδόσεων προτιμώνται εδάφη με pH σχεδόν ουδέτερο, μεταξύ 6 και 7, όμως εμπειρικά δεδομένα αποδεικνύουν πως είναι δυνατή η καλλιέργεια με θετικά οικονομικά αποτελέσματα και σε ελαφρώς αλκαλικά εδάφη. Η οξύτητα του εδάφους αυξάνεται κάνοντας χρήση αλεύρων οστών ή δολομίτη και ασβέστη. Από την στιγμή της εγκατάστασης, η σπαραγγοφυτεία διαρκεί και παράγει προϊόν από 20 έως 30 χρόνια. Τα σπαράγγια αρχίζουν να συγκομίζονται στον 2^ο με 3^ο χρόνο μετά την φύτευση.

Χρόνος και μέθοδος σποράς

Η σπορά πραγματοποιείται νωρίς την Άνοιξη (τέλη Φλεβάρη- αρχές Μάρτη) σε ανοιχτά σπορεία όπου τα φυτά παραμένουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Ο σπόρος αργεί να φυτρώσει. Με ευνοϊκή θερμοκρασία μεταξύ 20 και 30 βαθμών Κελσίου και θερμοκρασία εδάφους 15,5 - 26,6 βαθμούς απαιτούνται από 2 έως 6 βδομάδες.

Η σπορά γίνεται σε γραμμές, σε βάθος 3 με 4 εκατοστά, αποστάσεις μεταξύ των γραμμών 20 - 30 εκατοστά και επί των γραμμών 5-10 εκατοστά. Ακολουθούν τα αντίστοιχα βοτανίσματα, σκαλίσματα και ποτίσματα μέχρι το Φθινόπωρο, οπότε τα φυτά ή αφήνονται επί τόπου μέχρι την Άνοιξη ή ξεριζώνονται και αποθηκεύονται κατάλλήλως.

Προτιμώνται τα αρσενικά φυτά καθώς είναι πρωιμότερα και πιο παραγωγικά, ενώ τα θηλυκά δίνουν μεν μεγαλύτερους βλαστούς αλλά κουράζονται γρηγορότερα. Μια φυτεία με αρσενικά μόνο φυτά δίνει έως και 30% περισσότερα βλαστάρια από μια ανάμεικτη. Για να εξασφαλίσουμε μόνο αρσενικά καλλιεργώντας φυτά που έχουμε παράγει μόνοι μας από σπόρο, πρέπει να ελέγξουμε τα θηλυκά στο σπορείο ή στο χωράφι.

Βιβλιογραφία: 

Μπαρτσώκας Νικόλαος, Γεωπόνος ΓΠΑ
Γεωργική και οικιακή οικονομία-Γρηγορίου Παλαιολόγου