Η μακροχρόνια διαμάχη ξεκίνησε το 2015 όταν μια ομάδα γαλλικών γεωργικών ενώσεων προσέφυγε σε γαλλικό δικαστήριο, ισχυριζόμενο πως οι φυτικές ποικιλίες που λαμβάνονται μέσω μεταλλαξιογένεσης δεν πρέπει να εξαιρούνται από τους κανόνες ΓΤΟ σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία.
Στη συνέχεια, το γαλλικό δικαστήριο ζήτησε συμβουλές από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) που εδρεύει στο Λουξεμβούργο.
«Οι οργανισμοί που λαμβάνονται με την in vitro εφαρμογή μιας τεχνικής/μεθόδου μεταλλαξιογένεσης που έχει χρησιμοποιηθεί συμβατικά σε πολλές in vivo εφαρμογές και έχει μακρά ιστορία ασφάλειας όσον αφορά αυτές τις εφαρμογές εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας», κατέληξε το ΔΕΕ.
Η τεχνική επεξεργασίας γονιδίων in vitro σημαίνει ότι οι μεταλλαξιογόνοι παράγοντες εφαρμόζονται σε φυτικά κύτταρα και στη συνέχεια ολόκληρο το φυτό ανασυντίθεται τεχνητά ενώ in vivo, οι μεταλλαξιογόνοι παράγοντες εφαρμόζονται σε ολόκληρο το φυτό ή σε μέρη του φυτού.
Οι περιβαλλοντολόγοι, οι ομάδες κατά των γενετικά τροποποιημένων γενετικά τροποποιημένων οργανισμών και ένα σημαντικό ποσοστό αγροτών θεωρεί πως αν επιτραπεί η επεξεργασία γονιδίων,τότε εγκαινιάζεται μια νέα εποχή «GMO 2.0» από τη κλειδαρότρυπα.
Ωστόσο, η βιομηχανία υποστήριξε ότι η γονιδιακή επεξεργασία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανθεκτικότερες και πιο θρεπτικές καλλιέργειες - καθώς και να προσφέρει στις φαρμακευτικές εταιρείες νέους τρόπους για την καταπολέμηση ανθρώπινων ασθενειών.
Η εν λόγω υπόθεση είναι η C-688/21 Confédération paysanne e.a. (Mutagenèse aléatoire in vitro).
Η σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι διαθέσιμη εδώ
