Η ποιότητα ωστόσο των προβληµάτων και η έλλειψη συνοχής στις τάξεις των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής δεν αφήνουν κανένα περιθώριο διεκδίκησης των λύσεων µέσα από τη γνωστή διαδικασία των µπλόκων. Άλλωστε, για τους ψύχραιµους αναλυτές της ιστορίας των µπλόκων στη σύγχρονη Ελλάδα, το φαινόµενο αναπτύχθηκε στα καλά χρόνια της βαµβακοκαλλιέργειας. Ήρθε µάλιστα να εκφράσει σ’ εκείνη τη φάση -περί τα µέσα της δεκαετίας του ‘90- περισσότερο τον αποκλεισµό µιας δυναµικής µερίδας αγροτών από τα κέντρα των αποφάσεων (ήταν η λεγόµενη περιφρόνηση της Αθήνας προς τους Θεσσαλούς) και λιγότερο τυχόν οικονοµικές δυσκολίες που αντιµετώπιζαν οι πρωτεργάτες της Βιοκαρπέτ. Σηµειωτέον ότι εκείνη την περίοδο, όλο το παιχνίδι της εκπροσώπησης των επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου παιζόταν από την ΠΑΣΕΓΕΣ, η ηγεσία της οποίας είχε ιδιαίτερη αναφορά και σύνδεση µε το Νότο, αφήνοντας κάθε τόσο µε παράπονο τις ηγεσίες κάποιων ισχυρών Ενώσεων της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας. Σ’ αυτή την... περιφρόνηση ήρθε να αντιταχθεί τότε, το κίνηµα της Βιοκαρπέτ (Λαρισαίοι - Καρδιτσιώτες) που µε αφορµή το αίτηµα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» και µε µια... αβάντα από τα νεοσύστατα, τότε, ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, δηµιούργησε σχολή διαµαρτυρίας για περισσότερα από 25 χρόνια.
Σήµερα το κλίµα είναι παντελώς διαφορετικό. Το βαµβάκι σαν καλλιέργεια µε λιγότερα από τα µισά στρέµµατα σε σχέση µε ότι απασχολούσε τότε (από τα 4,5 στα 2 εκατ. στρέµµατα) συνεχίζει να αποτελεί αντιπροσωπευτική καλλιέργεια για τον κάµπο. Όµως ως εκεί. Η σύνθεση των παραγωγών ακόµα και στην ίδια την καλλιέργεια, δείχνει να είναι διαφορετική. Ένας αριθµός µεγάλων καλλιεργητών, φαίνεται να έχει ανοίξει απευθείας γραµµή µε τα εκκοκκιστήρια, αφήνοντας ολοµόναχους τους µικρότερους, οι οποίοι αποδέχονται παθητικά τη µοίρα τους. Στα σιτηρά το ίδιο, το καλαµπόκι έχει σχεδόν εξαφανισθεί, τα ζαχαρότευτλα είναι ήδη παρελθόν.
Βιοµηχανικά ροδάκινα, ακρόδρυα και µοντέρνες ποικιλίες µε επιτραπέζια σταφύλια, έχουν κάνει την εµφάνισή τους σε πολλές περιοχές, µε τους υποστηρικτές αυτών των καλλιεργειών να διατηρούν ένα τελείως διαφορετικό προφίλ και φυσικά αποστάσεις από τους τελευταίους θιασώτες των µπλόκων. Η περασµένη Τετάρτη, ηµέρα που είχε ορισθεί για το ξεκίνηµα των κινητοποιήσεων, αποτελεί τη χειρότερη ίσως στιγµή στην ιστορία των µπλόκων. Μπορεί να έφταιξε και ο καιρός, όµως τα 30 τρακτέρ στον Πλατύκαµπο και τα 120 περίπου στην Ε65... είναι ήττα.
Πηγή: Agrenda
