Ξεκινώντας από το πιο απλό, ακόμα και αν ο «τσάρος» της Πράσινης Συμφωνίας και αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμμερμανς έβρισκε τρόπο να συμφιλιωθεί με τους αγρότες, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα γραφειοκρατικό και τεχνοκρατικό βουνό, αυτό της συλλογής και αξιολόγησης δεδομένων χρήσης προϊόντων φυτοπροστασίας στην Ευρώπη.
Υπάρχει μια «συγκλονιστική έλλειψη» δεδομένων σχετικά με τους όγκους που χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με έναν αξιωματούχο της ΕΕ, ο οποίος μιλώντας στο Politico, σημείωσε ότι θα χρειαστούν χρόνια για να δημιουργήσει η ΕΕ μια πλήρη βάση δεδομένων. Παρόλο που νόμος της ΕΕ υποχρεώνει τους αγρότες να τηρούν λεπτομερή αρχεία τριών ετών σχετικά με τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν, το χάσμα δεδομένων της ΕΕ προέρχεται από άλλο νόμο της ΕΕ που δίνει εντολή σε κάθε κράτος μέλος να στείλει στις Βρυξέλλες φάκελο σχετικά με τις ποσότητες που χρησιμοποιούν οι αγρότες της αλλά μόνο κάθε πέντε χρόνια.
Κάτι τέτοιο συνεπάγεται ένα στατιστικό χάος επειδή κάθε χώρα μπορεί ελεύθερα να επιλέξει σε ποιο σύμπλεγμα καλλιεργειών θα επικεντρωθεί αλλά και πότε θα διεξαγάγει την ετήσια έρευνα μέσα σε αυτό το παράθυρο πενταετίας. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς ήταν ένα ποτ πουρί δεδομένων μη συγκρίσιμων και συσχετίσιμων μεταξύ τους, τα οποία η Eurostat δεν κατάφερε να αξιοποιήσει με κάποιο τρόπο το 2015.
Η Επιτροπή τώρα σχεδιάζει να μετρήσει την πρόοδο των στόχων της για την χρήση προϊόντων φυτοπροστασίας, στηριζόμενη σε δεδομένα σχετικά με τον όγκο των πωλήσεων. Ωστόσο αυτά τα στοιχεία στην πράξη δεν αποκαλύπτουν απαραίτητα αν έχει σημειωθεί πρόοδος, υπό το πρίσμα της ασφάλειας τροφίμων έτσι όπως τίθεται από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, υπογραμμίζουν αρκετοί. Αυτό γιατί οποιαδήποτε αποτελεσματική παρακολούθηση θα πρέπει να περιλαμβάνει όγκους και τύπους φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται από τους αγρότες, τοποθεσίες χρήσης τους, αλλά και πληροφορίες σχετικά με την έκθεση των παραγωγών και των πολιτών.
Διαβάστε επίσης: Μόνη λύση η άμεση καταβολή της ενιαίας ενίσχυσης, καθώς η ταμειακή ασφυξία πλήττει την παραγωγή
Οι αντιστάσεις
Αντίστροφα τώρα, έστω ότι η Κομισιόν έβρισκε έναν πρακτικό τρόπο μέτρησης παρά το γεγονός ότι χρειάζονται αρκετά χρόνια για την διαμόρφωσή του, τότε ξεχνάει ποιος χειρίζεται σε τελική ανάλυση τα ψεκαστικά. Ο Πέκα Πεσόνεν, επικεφαλής του λόμπι αγροτών της ΕΕ Copa Cogeca, επανέλαβε την περασμένη εβδομάδα και ξεκαθάρισε ότι οι αγρότες αντιλαμβάνονται αυτούς τους νέους επίσημους κανόνες ως εμπόδια που δεν τους επιτρέπουν να παράγουν ό,τι και όσο πρέπει.
«Χωρίς φυτοπροστατευτικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των βιο-φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, η ασφάλεια των τροφίμων δισεκατομμυρίων ανθρώπων και η οικονομική βιωσιμότητα των αγροκτημάτων μας απειλούνται», έγραψε σε ένα άρθρο του, προσθέτοντας: «Αντί για θεωρητικούς στόχους , πρέπει να εργαστούμε για συγκεκριμένες λύσεις».
Μπορεί τέλος το Κολλέγιο των Επιτρόπων να μην φοβάται το πολιτικό κόστος μιας απότομης αλλαγής κατεύθυνσης, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους Ευρωβουλευτές και κυρίως για τους ηγέτες και τα στελέχη των κυβερνήσεων των κρατών μελών. Ήδη ο Εμμανουέλ Μακρόν και η Άνγκελα Μέρκελ χρειάστηκαν τους προηγούμενους μήνες να ασχοληθούν προσωπικά με το ζήτημα, προσπαθώντας να βρουν μια μέση λύση ανάμεσα στις αντιδράσεις των αγροτικών κοινωνιών που επικαλούνται πρακτικά προβλήματα και των ακτιβιστών των πόλεων που σε μεγάλο βαθμό έχουν επηρεάσει την κοινή γνώμη του αστικού πληθυσμού με επιχειρήματα υπερβολής.
Αυτό σημαίνει ότι παρά τις θεωρητικές κατευθύνσεις της πολιτικής από το Χωράφι στο Πιάτο, τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν τα μεγάλα κράτη μέλη του μπλοκ, που για λόγους πολιτικής ισορροπίας, δεν μπορούν παρά να νερώσουν μέχρι ένα βαθμό στην πράξη την οδηγία. Άλλωστε αυτά είναι που στην τελική θα ορίσουν τα δημοσιονομικά περιθώρια που θα χρηματοδοτήσουν τα μισοάδεια ταμεία της Πράσινης Συμφωνίας.
