Οι αντιστάσεις του αγροτικού κόσµου της Ινδίας στην αλλαγή αυτή που ουσιαστικά υιοθετεί το κυρίαρχο µοντέλο οργάνωσης της αγοράς και το οποίο ισχύει και στον υπόλοιπο κόσµο δεν έχουν σπάσει ακόµα, παρά τις µεγάλες δόσεις αυταρχισµού που έχει επιδείξει ο πρωθυπουργός της χώρας Ναρέντρα Μόντι.
Ο πυρήνας της µεταρρύθµισης, λοιπόν, κατευθύνει την αγροτική παραγωγή της χώρας στα λιµάνια της ελεύθερης αγοράς, κάτι που αναπόφευκτα θα εκτροχιάσει τα οικονοµικά των φτωχότερων αγροτικών στρωµάτων της χώρας, που είναι και τα πολυπληθέστερα. Αυτό το ακριβό τίµηµα αναµένεται ότι θα ξεκλειδώσει µια σειρά επενδύσεων που µε τη σειρά τους θα εκσυγχρονίσουν την αγροτική παραγωγή. Παράλληλα, η εξάλειψη των κρατικών παρεµβάσεων που ρύθµιζαν µέχρι σήµερα τις τιµές των παραγωγών, θα άρει και τους περιορισµούς του Παγκόσµιου Οργανισµού Εµπορίου οι οποίοι στένευαν τις εξαγωγικές δυνατότητες της Ινδίας.
Από την πλευρά του ο Ινδός πρωθυπουργός επιµένει ότι η µεταρρύθµιση θα ευνοήσει τους αγρότες και θα ενισχύσει τις τιµές που πληρώνονται για την παραγωγή τους.
Πολύ συνοπτικά, έως τώρα η κρατική υπηρεσία τροφίµων της Ινδίας, αγόραζε ρύζι και σιτηρά από τους αγρότες της χώρας σε εγγυηµένες και σταθερές τιµές και στη συνέχεια διέθετε τις ποσότητες αυτές σε χαµηλές τιµές στην υπόλοιπη χώρα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσµα από τη µια την εντατικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, µε βεβιασµένο, πρόχειρο και ανεξέλεγκτο όµως τρόπο, από την άλλη την κακοδιαχείριση και την υποβάθµιση σηµαντικού όγκου της παραγωγής που δεν φυλασσόταν σωστά. Φυσικά οι Ινδοί αγρότες µπορούν να καλλιεργούν κι άλλες εκτατικές καλλιέργειες όπως ψυχανθή, τα οποία ήδη αγοράζουν ιδιωτικές εταιρείες και διαθέτουν σε αρκετά υψηλές τιµές για τον µέσο Ινδό καταναλωτή, όσο στους αγρότες επιστρέφει ένα µικρό κλάσµα τις τελικής τιµής των προϊόντων.
Ρύζι, βαµβάκι, σιτάρι
Οι επικριτές του Μόντι ορθώς επισηµαίνουν πως τα εισοδήµατα των αγροτών δεν µπορούν να ενισχυθούν όσο οι συµπατριώτες τους δεν είναι σε θέση να τα αγοράσουν. Ακριβώς αυτή η έλλειψη ευρύτερης κοινωνικής πολιτικής που είναι συνεπής σε κάθε παρέµβαση του Ναρέντρα Μόντι καθ’ όλη την πολιτική του σταδιοδροµία µαρτυρά ότι στόχος δικός του και των συµφερόντων που προωθεί δεν είναι το εσωτερικό της αχανούς χώρας. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Ρύζι, βαµβάκι και σιτηρά που µέχρι σήµερα προορίζονταν για την εσωτερική αγορά της Ινδίας, θα ξεχυθούν στις διεθνείς αγορές. Την ίδια στιγµή, νοµοτελειακά θα ευνοηθεί η συγκεντροποίηση των αγροτικών εκτάσεων που θα τις διαχειρίζονται µεγάλες ίσως και πολυεθνικές εταιρείες, µετατρέποντας σε σύγχρονους δουλοπάροικους τους πρώην ιδιοκτήτες που ήδη είναι υπερχρεωµένοι. Τι σηµαίνει αυτό πρακτικά για τους αγρότες του υπόλοιπου κόσµου; Ακόµα µεγαλύτερος ανταγωνισµός.
Ανακωχή για 18 µήνες
Μπροστά στη διεθνή κατακραυγή, ο Μόντι προτείνει µια 18µηνη αναστολή του νόµου, ευελπιστώντας ότι η οργή θα ξεχαστεί. Από την άλλη, οι αγρότες που αποτελούν το 50% του εργατικού δυναµικού της χώρας και αντιπροσωπεύουν το 17% του ΑΕΠ των 2,9 τρισ. δολαρίων δηλώνουν αποφασισµένοι να µην επιστρέψουν στα χωριά τους αν δεν ακυρωθεί µια και καλή το νοµοθετικό πακέτο της κυβέρνησης.
