Με άρθρο γνώµης που συνυπογράφουν στους Financial Times ο πρόεδρος της Γαλλίας και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, προσπαθούν να εδραιώσουν στην ευρωπαϊκή δηµόσια σφαίρα τις αξιώσεις των χωρών του Νότου για τη νέα κατεύθυνση που θα ακολουθήσει το µπλοκ σε βασικούς τοµείς οικονοµίας. Σε µια κίνηση που ο ευρωπαϊκός τύπος σχολίασε ως «Επανάσταση του Νότου», Μακρόν και Ντράγκι προκηρύσσουν µια περίοδο δηµόσιων επενδύσεων και το ελεύθερο στα κράτη µέλη να ανταποκρίνονται µε µεγαλύτερη γενναιοδωρία σε περιπτώσεις κρίσεων. Κρίσεις που στην περίπτωση της Μεσογείου επεκτείνονται και στις επιπλοκές της αγροτικής δραστηριότητας.
Αν και η παρέµβαση των δύο αντρών γίνεται µε επίκεντρο το Σύµφωνο Σταθερότητας το οποίο µέχρι σήµερα φέρει την υπογραφή του φειδωλού Βόλφγκανγκ Σόιµπλε, αυτός ο νέος συσχετισµός δυνάµεων που επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν δύο χώρες µε αναφορά στην αγροτική οικονοµία, αποκτά µεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μάλιστα το γεγονός ότι οι δύο χώρες έχουν αναφορά στην αγροτική παραγωγή της Μεσογείου, δίνει επιπλέον κίνητρα κινητοποίησης και στην Αθήνα που µέχρι στιγµής ακολουθεί κοιµισµένη και πάντα για εσωτερική κατανάλωση τις διεργασίες στο µέτωπο των Βρυξελλών.
Σε αυτές τις διεργασίες, δεν µπορεί παρά να θεωρηθεί κρίσιµο και το ξεδίπλωµα του χάρτη της Πράσινης Συµφωνίας µε αιχµή στα αγροτικά, την πολιτική Farm to Fork. Το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή γεωργία έρχεται να αντιµετωπίσει αυτήν την αµφιλεγόµενη πολιτική τα προσεχή έτη, η ενεργός διεκδίκηση των ηνίων του µπλοκ από τις δυνάµεις του Νότου, δίνει λόγους αισιοδοξίας για την έκβαση των επερχόµενων µαχών. Ήδη φηµολογείται ότι χάριν αυτού του νέου άξονα, η Γαλλία ενδέχεται να αποτραβηχτεί από την εδραίωση του περιβόητου Nutriscore, του συστήµατος σήµανσης των τροφίµων που πλέει στα νερά του Farm to Fork και χαντακώνει κορυφαία προϊόντα αγροδιατροφής της Μεσογείου.
Πάντως, ενώ την τελευταία 15ετία τέτοιες συµπλεύσεις έχουν κυρίως µια τελετουργική ποιότητα, οι συσχετισµοί δυνάµεων στη µετά Μέρκελ Ευρώπη, φαίνεται ότι αλλάζουν µε τη Γαλλία να διεκδικεί επίµονα την τελευταία τριετία θέση ηγέτη στα κοινά του µπλοκ.
Ενδεικτικό της αλλαγής στους συσχετισµούς και το γεγονός ότι ο νέος σοσιαλδηµοκράτης Καγκελάριος της Γερµανίας, Όλαφ Σολτς, στις παραµονές της δηµοσίευσης του άρθρου των FT, έσπευσε να δηλώσει πρόθυµος να συµµετέχει και το Βερολίνο σε αυτόν τον άξονα Παρισιού -Ρώµης. Βασική προϋπόθεση όµως για να γίνει αυτό, είναι να µην τα χαλάσουν στο κοµµάτι της χρηµατοδοτικής συνεισφοράς. Πράγµα δύσκολο, όσο το κρίσιµο χαρτοφυλάκιο Οικονοµικών κρατά ο Φιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ, ένθερµος υποστηρικτής του δόγµατος Σόιµπλε.
Αξίζει να σηµειωθεί και το όραµα του Γάλλου προέδρου για την αγροτική οικονοµία που πρέπει να επιδιώξει η Ευρώπη, όπως το διατύπωσε προ διετίας µιλώντας ενώπιων ενός ακροατηρίου αγροτών στο Παρίσι. Προέχει, έλεγε τότε, «η προστασία των αγροτών και καταναλωτών, µε στόχο ικανοποιητικά εισοδήµατα για τους µεν και την εξασφάλιση της ποιότητας των τροφίµων για τους δεύτερους. Ο επαναπροσανατολισµός αγροτικής πολιτικής προς την προστασία του περιβάλλοντος και η ανάγκη για ανανέωση του αγροτικού πληθυσµού που συρρικνώνεται». Θα περίµενε κανείς λοιπόν ότι µια πρακτική εφαρµογή του οράµατος Μακρόν επί της ουσίας έρχεται να βάλει φραγµούς στις αθρόες φθηνές εισαγωγές ανταγωνιστικών προϊόντων από τρίτες χώρες που δεν πληρούν τα υψηλά ποιοτικά στάνταρ της Ευρώπης, αλλά και δηµόσιες επενδύσεις που θα αναβαθµίσουν τη ζωή στα χωριά της Ευρώπης.
Μπλόκο σε εισαγωγές οσπρίων επιδιώκουν Γαλλία και Αυστρία
Κοινή προκήρυξη για στροφή της ευρωπαϊκής αγροτικής παραγωγής στην αυτάρκεια οσπρίων και κτηνοτροφικών ψυχανθών έβγαλαν οι υπουργοί a Γαλλίας και Αυστρίας, προτάσσοντας νέα γραµµή στο εν λόγω πεδίο. Τζουλιέν ντε Νορµαντί από τη Γαλλία και Ελίζαµπεθ Κόστινγκερ δηµοσίευσαν κείµενο το οποίο θα καταθέσουν ενώπιων των αρµόδιων ευρωπαϊκών οργάνων, ζητώντας να εξεταστούν τρόποι για την ενίσχυση της ενδοκοινοτικής παραγωγής φυτικών πρωτεϊνών, καθώς και την αναπροσαρµογή της παραγωγής µε όρους που εξυπηρετούν τους παραγωγούς, τη βιοµηχανία τροφίµων και ζωοτροφών. Οι δύο υπουργοί καλούν την Κοµισιόν να εντάξει την ενίσχυση της παραγωγής πρωτεϊνούχων καλλιεργειών στους στόχους της Πράσινης Συµφωνίας, ενώ προσβλέπουν και σε περιορισµό των εισαγωγών από µακρινές Τρίτες Χώρες, σε µια εξέλιξη που ευνοεί και την ελληνική παραγωγή.
