Συγκεκριμένα, τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 11% των συνολικών ενισχύσεων του Πρώτου Πυλώνα, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται στο 14% αν περιοριστούμε στην περίοδο 2021-2023.
Οι Κάτω Χώρες έχουν παράσχει μακράν τη μεγαλύτερη στήριξη στον γεωργικό τους τομέα, τόσο σε απόλυτους όρους όσο και σε σχέση με τις άμεσες ενισχύσεις ή την εθνική αξία της γεωργικής παραγωγής. Κατά την υπό εξέταση περίοδο, οι ενισχύσεις αντιπροσώπευαν το 101% του πρώτου πυλώνα που έλαβαν οι Ολλανδοί γεωργοί, συνολικού ύψους σχεδόν 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Δανία, η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία χορήγησαν επίσης σημαντικά κονδύλια, που κυμαίνονταν από 20% έως 43% των αντίστοιχων άμεσων ενισχύσεων. Κατά την περίοδο 2021-2022, η Ισπανία διένειμε το ισοδύναμο του 28% του πρώτου πυλώνα της. Τέλος, ενώ τα συνολικά ποσά που χορήγησαν η Ιταλία, η Γαλλία και η Γερμανία, τα κράτη αυτά περιόρισαν τη στήριξή τους σε ποσοστό μεταξύ 5% και 10% των αντίστοιχων άμεσων ενισχύσεων τους, επίπεδο χαμηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Κατά μέσο όρο σε όλη την Ευρώπη, αυτές οι κρατικές ενισχύσεις αντιστάθμισαν μόνο εν μέρει (70%) την απώλεια της πραγματικής αξίας των πληρωμών του πρώτου πυλώνα της ΚΓΠ που προέκυψε από την έλλειψη αναπροσαρμογής τους στον πληθωρισμό. Η κατάσταση, ωστόσο, διαφέρει σημαντικά από το ένα κράτος-μέλος στο άλλο.
Τέσσερις χώρες υπεραντιστάθμισαν την πτώση, παρέχοντας στους αγρότες ρευστότητα που θα μπορούσε να ενισχύσει την επενδυτική τους ικανότητα. Οι Κάτω Χώρες ξεχωρίζουν ιδιαίτερα, με στήριξη 8 φορές μεγαλύτερη από τη μείωση που σχετίζεται με τον πληθωρισμό. Ακολουθούν η Πολωνία και η Ισπανία (1,4 φορές) και η Ελλάδα (1,3 φορές).
Οι υπόλοιπες χώρες που παρείχαν τη μεγαλύτερη στήριξη στη γεωργία τους αντιστάθμισαν τη μείωση κατά 50% έως 75%.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένες χώρες χορήγησαν πολύ λίγες κρατικές ενισχύσεις στον γεωργικό τους τομέα (π.χ. Λετονία, Εσθονία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Βουλγαρία και Πορτογαλία.)
Εν κατακλείδι ο όγκος των ενισχύσεων που χορηγούνται διαφέρει σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών, αποκαλύπτοντας μια Ευρώπη «τριών-ταχυτήτων» στον γεωργικό τομέα όσον αφορά τις ενισχύσεις. Στην οικονομία υπάρχει η ΕΕ τον «δύο ταχυτήτων» με το λεγόμενο χάσμα Βορρά-Νότου. Η σύγκλιση στον τομέα της γεωργίας είναι ακόμη δύσκολη όπως και στον τομέα της οικονομίας και παραμένει από τα βασικά προβλήματα συνοχής στην ΕΕ.
