Σε αυτό, ο πληθυσµός αυξάνεται µε αργούς ρυθµούς, ενώ η τεχνολογία και η οικονοµική ανάπτυξη καλπάζουν. Η παραδοσιακή γεωργία όπως αυτή εκτελείται σήµερα δεν υπάρχει, µε τον πρωτογενή και το δευτερογενή τοµέα να έχουν πλέον ταυτιστεί και τους αγρότες να είναι ιδιοκτήτες υπέρ-εκµεταλλεύσεων οι οποίες θα ενσωµατώνουν ροµποτική τεχνολογία και τεχνητή νοηµοσύνη για µέγιστες αποδόσεις. Οι επιδοτήσεις εδώ θα είναι ανύπαρκτες.
H µεταφορά του κύριου όγκου της αγροτικής δραστηριότητας εκτός Ευρώπης και η πλήρης ενσωµάτωση της τεχνητής νοηµοσύνης στις ελάχιστες εναποµείναντες ευρωπαϊκές αγροτικές επιχειρήσεις, αποτελούν το πρώτο σενάριο των συγγραφέων της ανάλυσης. Η «Οικονοµική Αισιοδοξία» όπως ονοµάζεται, θέλει τον Ευρωπαίο αγρότη το 2050 να µην έχει καµία σχέση µε την παραδοσιακή άσκηση της αγροτικής οικονοµίας, καθώς πλέον θα χρειάζεται µόνο ισχυρές γνώσεις µάνατζµεντ επιχειρήσεων και τεχνολογικό υπόβαθρο. Τα τρακτέρ χωρίς οδηγό, ο αυτόνοµος στόλος, οι αισθητήρες και η γενετική στα φυτά κυριαρχούν σε όλες τις εκµεταλλεύσεις, οι οποίες αποτελούν παράλληλα και τη βιοµηχανία τροφίµων, καθώς είναι πλήρως καθετοποιηµένες ανεξαιρέτως.
Η Ευρώπη σε αυτό το σενάριο µπορεί να περιγραφεί ως κοσµοπολίτικη. Ο διεθνής ανταγωνισµός είναι στα πάνω του, το παγκόσµιο εµπόριο πλήρως απελευθερωµένο και η αποδοτικότητα των εκµεταλλεύσεων έχει αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ οι τιµές µένουν χαµηλά. Η ιδιωτικοποίηση και η απελευθέρωση από κανονισµούς είναι γεγονός, ενώ λίπανση και τεχνολογία σπόρων βρίσκονται σε απόλυτη προτεραιότητα για τις βιοµηχανίες εισροών.
Λόγω της αναβάθµισής της αγροτικής δραστηριότητας (ως αποτέλεσµα της διεθνοποίησης και της υψηλής τεχνολογίας) οι αγρότες θα πρέπει είτε να έχουν µεγάλες εκµεταλλεύσεις είτε να καλλιεργούν για λογαριασµό εταιρειών. Τεχνολογικές καινοτοµίες γίνονται κυρίως στη βιοτεχνολογία κάτι που παρεµποδίζει την έλλειψη τροφίµων, ενώ είναι άκρως διαδεδοµένα τα λεγόµενα φαρµακευτικά τρόφιµα.
Γενικότερα, η αγροτική δραστηριότητα όπως είναι γνωστή σήµερα δεν θα «χρειάζεται πια», και θα υπάρχουν µόνο λίγες δουλειές, κυρίως για άτοµα µε υψηλό επίπεδο κατάρτισης. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, τα κτήµατα των ελάχιστων «παραδοσιακών» αγροτών που θα µείνουν, θα αποτελούν τουριστική ατραξιόν.
