Το πλεύρισμα Τσίπρα και οι κινήσεις Μητσοτάκη με την ψηφιακή γεωργία

Έτσι, από τη µια η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Μαραθώνα κι από την άλλη οι τηλεδιασκέψεις του Αλέξη Τσίπρα µε εκπροσώπους των αγροτών, καθιστούν άλλη µια φορά σαφές ότι πολιτικά ο αγροτικός χώρος δεν περνάει για κανέναν αδιάφορος. Το θέµα λοιπόν είναι κατά πόσο αυτό το ενδιαφέρον είναι ειλικρινές και κατά πόσο έχει να κάνει µε στενά µικροκοµµατικά - πελατειακά κριτήρια.

Άλλωστε, σε περιόδους τόσο µεγάλης αβεβαιότητας και τόσο µεγάλων ανακατατάξεων, τίποτα δεν µπορεί να θεωρείται έκπληξη, ούτε βέβαια και το «βαρύ χαρτί» των πρόωρων εκλογών. Αν και το σενάριο ενός «ευέλικτου» ανασχηµατισµού, είναι αυτό που συγκεντρώνει βραχυπρόθεσµα αρκετές πιθανότητες, µε τις «διορθώσεις» στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να µην βρίσκονται φυσικά εκτός των συζητήσεων.

Προσεγγίζοντας πάντως τη µεγάλη εικόνα, αυτό που φαίνεται αυτή τη στιγµή, είναι µια  προσπάθεια των κυρίων Μητσοτάκη και Τρίπρα, ο πρώτος να µη χάσει και ο δεύτερος να επαναπροσεγγίσει τους αγρότες.
Σε ότι αφορά τον δεύτερο µάλιστα, αποτελεί «στρατηγική επιλογή» η προσπάθεια να συντονίσει την αντιπολιτευτική περπατησιά µε τους άµεσα θιγόµενους κλάδους από την κρίση της πανδηµίας ή και µε όσους εξ αυτών αισθάνονται «περιφρονηµένοι» από τη διαχείριση του όλου θέµατος.

Από την άλλη πλευρά, η... µπάλα βρίσκεται στα πόδια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ως πρωθυπουργός είναι το κεντρικό πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του τη διαχείριση  της κρίσης, όπως και τη διαµόρφωση του περιβάλλοντος για την µετά τον κορωνοϊό εποχή. Κι αν δικαιολογείται µια κάποια φειδώ στις ενισχύσεις αναπλήρωσης εισοδήµατος που έχουν προβλεφθεί µέχρι σήµερα για τους αγρότες -κτηνοτρόφους, δεν θα δικαιολογείται µε τίποτα να χαθεί η ευκαιρία της επανεκκίνησης που έχει ανάγκη ο αγροτικός χώρος. Άλλωστε, αυτό δεν είναι τόσο θέµα χρηµάτων όσο είναι θέµα σχεδιασµού. Αυτό που λείπει δεκαετίες τώρα στη διαχείριση των θεµάτων του αγροτικού χώρου, είναι µια πραγµατική φροντίδα αναζήτησης λύσεων, έξω από τα τις πιέσεις που ασκούνται καθηµερινά από µικρά και µεγάλα συµφέροντα. Τα πρώτα που θα πρέπει να απαντηθούν, είναι ποια προϊόντα, σε ποιες περιοχές σε ποιες ειδικότερες ζώνες. Το δεύτερο έχει να κάνει µε τον τρόπο ανάπτυξης της παραγωγής, τη συγκρότηση των εκµεταλλεύσεων, τα συνεργατικά σχήµατα, τη χρήση των νέων τεχνολογιών.
Σε κάθε περίπτωση, οι τεχνολογίες έρχονται να εξυπηρετήσουν τη γεωργία-κτηνοτροφία και όχι εκείνους που τις κατέχουν ή ακόµα χειρότερα, προφασίζονται ότι τις κατέχουν. Κι εδώ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ευρύτερα το Μέγαρο Μαξίµου και το υπουργείο Ψηφιακής ∆ιακυβέρνησης δείχνουν να έχουν «πιάσει» την άκρη του νήµατος. Η γραµµή δείχνει να φθάνει καθαρή και µε σαφήνεια αυτή τη φορά και στην πλατεία Βάθη, ενώ έχει βρει πολύτιµο σύµµαχο και στην πλατεία Αττικής, όπου βρίσκεται η έδρα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Φθάνει η αποκατάσταση της τάξης στο ΟΣ∆Ε και η νέα αφετηρία στην ψηφιακή γεωργία για να λυθούν τα ζητήµατα στην αγροτική παραγωγή; Προφανώς όχι. Γι’ αυτό και έχει πραγµατική αξία ο συνολικός επανασχεδιασµός. Η στιγµή είναι καλή. Ο χώρος ξαναπαίρνει αξία. Οι επόµενοι κρίκοι ακολουθούν. Ο πολλαπλασιαστής για αγροτικό ΑΕΠ της τάξεως του 20% µπορεί να λειτουργήσει.