Απαιτητικοί κάτοχοι νέοι μισακάρηδες φέρνουν δυσκολίες σε αγρότες

Αποφάσεις που δεν τόλµησε να πάρει κανείς µέχρι σήµερα, έχει ανάγκη η ελληνική γεωργία και το περιβάλλον που δηµιουργεί τους τελευταίους µήνες η πανδηµία, είναι ίσως ιδανικό για την προώθησή τους. 

Αντί αυτών των µεγάλων αποφάσεων όµως, οι ιθύνοντες πέφτουν συνεχώς και σε νέες µεγάλες αντιφάσεις.

Έτσι, την ώρα που το κυρίαρχο ζητούµενο είναι η ενδυνάµωση των αγροτικών εκµεταλλεύσεων, η στήριξη των επαγγελµατιών του χώρου, η  θέσπιση αντικινήτρων ως προς την κατοχή αγροτικής γης από µη αγρότες, η ενσωµάτωση των νέων τεχνολογιών στη διαδικασία υποστήριξης του παραγωγικού έργου των µονάδων, το αποτέλεσµα των µέχρι σήµερα πολιτικών παρεµβάσεων καλλιεργεί τον πολυτεµαχισµό και την αναποτελεσµατικότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η µη αξιοποίηση στη χώρα µας του όρου «πραγµατικός αγρότης, µέχρι πρότινος και «ενεργός αγρότης» µε τη νέα ΚΑΠ. Μέσω των όρων αυτών, παρέχεται η δυνατότητα για ένα γενναίο ξεκαθάρισµα ανάµεσα στους τυπικούς κατόχους γης, διεκδικητές σε πολλές περιπτώσεις µεγάλων ενισχύσεων (υπό τον µανδύα των µισακών) και τους πραγµατικούς καλλιεργητές αυτών των εκτάσεων, οι οποίοι, εξαιτίας αυτής της περίπλοκης σχέσης, δυσκολεύονται να οργανωθούν σε υγιή βάση.

Να αναφερθεί εδώ ότι το ενοίκιο της γης, µε βάση το σηµερινό µοντέλο ενεργοποίησης των δικαιωµάτων και κατανοµής των ενισχύσεων, είναι το σηµαντικότερο φορτίο κόστους και δυσλειτουργίας µε το οποίο βρίσκονται αντιµέτωπες οι αγροτικές επιχειρήσεις. Την ίδια στιγµή, οι πληροφορίες θέλουν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να διαιωνίζει κατά κάποιο τρόπο το ισχύον καθεστώς και στην επικείµενη προγραµµατική περίοδο της νέας ΚΑΠ. Όπως αναφέρεται και στο ρεπορτάζ των σελ. 4-5, οι ιθύνοντες δεν δείχνουν τη διάθεση να αξιοποιήσουν σε όλο του το εύρος τον όρο του «πραγµατικού αγρότη» κι αυτό, όπως λέγεται, σε έναν πολύ µεγάλο βαθµό η ενεργοποίηση των δικαιωµάτων συνδέεται µε κατόχους γης οι οποίοι δεν εµπλέκονται επί πραγµατικής βάσεως µε την αγροτική δραστηριότητα.

Το φαινόµενο αυτό είναι ακόµα εντονότερο σε περιοχές όπου κυριαρχούν οι παραδοσιακοί ελαιώνες και στις οποίες υπάρχει ο κίνδυνος, τυχόν αιφνίδια αυστηροποίηση στο καθεστώς του πραγµατικού αγρότη να θέσει εκτός των κανόνων επιλεξιµότητας  ένα µεγάλο µέρος των αγροτικών εκτάσεων. ∆εν θα συµβεί βέβαια αυτό, αν τα πράγµατα ξεκαθαρίσουν γρήγορα και δοθεί ο χρόνος στους σηµερινούς ιδιοκτήτες -δικαιούχους ενισχύσεων να ενοικιάσουν ή να µεταβιβάσουν τη γη, έτσι ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους νέους κατόχους να διεκδικήσουν αναλογικά τα καινούργια δικαιώµατα.