Σε μια κίνηση χωρίς προηγούμενο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που φυσικά κρύβει παγίδες, μερίδα της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής δείχνει πρόθυμη να συμμορφωθεί με τις συνεχείς προειδοποιήσεις του αμερικανού προέδρου για δασμούς, εκτός και αν το μπλοκ συμφωνήσει να αγοράσει περισσότερο πετρέλαιο και αέριο, κάτι που η Φον Ντερ Λάινεν δεν είχε αποκλείσει αμέσως μετά τη νίκη του, τον Νοέμβρη.
Ενα διαπραγματευτικό χαρτί, όπως αποκαλείται, με το οποίο κάποιες ευρωπαϊκές ηγεσίες θεωρούν ότι θα αποφύγουν ένα εμπορικό πόλεμο και θα «ρίξουν γέφυρες» στον Αμερικανό Πρόεδρο. 'Η τουλάχιστον έτσι νομίζουν.
Σε πρώτη ανάγνωση το κάλεσμα Τραμπ προς τους Ευρωπαίους να αγοράσουν περισσότερο αμερικανικό φυσικό αέριο, για να απεξαρτηθούν ταχύτερα από το ρωσικό, παρέχοντας τη διαβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ θα «εγγυηθούν» για την ενεργειακή τους ασφάλεια, δείχνει ελκυστικό, όπως σημειώνει το Euractiv, ωστόσο υπάρχει ένα θολό σημείο. Το τίμημα που αυτό συνεπάγεται. Διότι άλλο πράγμα η ενεργειακή ασφάλεια και άλλο το κόστος για να επιτευχθεί.
Την επιχειρηματολογία Τραμπ, ενισχύει το γεγονός ότι η «πυξίδα ανταγωνιστικότητας» που παρουσίασε χθες η Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λαίνεν αναφέρει πως προσεχώς θα παρουσιαστεί ένας οδικός χάρτης για τον τερματισμό των ρωσικών ενεργειακών εισαγωγών.
Ενισχυτικά για τις αμερικανικές πιέσεις λειτουργεί και η ταχύτερη του αναμενόμενου μείωση της πληρότητας των ευρωπαικών αποθηκών που κινείται πλέον στο 55,5% (Gas Infrastructure Europe), καθώς λόγω του κρύου χειμώνα έχει χρειαστεί ως τώρα να αξιοποιηθούν ποσότητες 4,8 τεραβατωρών. Τα παραπάνω μαζί με το γεγονός ότι παραμένουν εκτός λειτουργίας πεδία στη Νορβηγία εκτίναξαν χθες τη τιμή του αερίου στα 51,5 ευρώ / MWh.
Είναι υψηλό έτους.
Εκτός κυρώσεων το ρωσικό LNG
Την ίδια ωστόσο στιγμή, ευρωπαίοι αξιωματούχοι εκτιμούν ότι η Ευρώπη θα δυσκολευτεί αρκετά να αγοράσει περισσότερο αέριο από τις ΗΠΑ. Τόσο γιατί δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες ποσότητες, όπως γράφουν οι FT, όσο και λόγω των υψηλότερων τιμών στις οποίες πωλείται το αμερικανικό αέριο.
Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Κομισιόν κρατά προς ώρας στο παιχνίδι το ρωσικό LNG, όπως γράφει το Politico, εξαιρώντας το από το τελευταίο πακέτο κυρώσεων. Ευρωπαίοι διπλωμάτες εξηγούν ότι θα ήταν παρακινδευμένες τώρα οποιεσδήποτε κυρώσεις στο ρωσικό LNG, καθώς δεν είναι σαφές πότε οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να εξάγουν νέες σημαντικές παρτίδες προς την ΕΕ.
Η εξέλιξη προκάλεσε απογοήτευση στο μπλοκ των 10 χωρών της Β. Ευρώπης και της Βαλτικής (Φινλανδία, Πολωνία, Λιθουανία κ.λπ.) που ζητούν εδώ και καιρό κυρώσεις στο ρωσικό LNG, οι εισαγωγές του οποίου στην ΕΕ έκλεισαν πέρυσι με αύξηση 20%.
Από καθαρά πολιτικής σκοπιάς, η σύναψη μερικών ακόμη συμβολαίων LNG, μοιάζει στη παρούσα συγκυρία μια καλή στρατηγική για τους ευρωπαίους ηγέτες, όπως σχολιάζει ο αναλυτής του Bruegel, Ben McWilliams, στη λογική του να διασφαλίσουν ομαλές σχέσεις με τον MAGA (Make-America-Great-Again) αμερικανό πρόεδρο, ακόμη και αν δεν έχουν ανάγκη τις επιπλέον ποσότητες.
Η ευρωπαική οικονομία παραμένει ασθενική, όπως δείχνουν και τα τέσσερα μισογεμάτα terminals LNG της Γερμανίας, με πληρότητα από 0% έως 64%, το χαμηλότερο επίπεδο από πέρυσι, όσο θα οδεύουμε προς την άνοιξη οι καταναλώσεις θα πέφτουν και κυρίως το μπλοκ μπορεί να διαπραγματευτεί συμφωνίες και με άλλους παίκτες, όπως η Νορβηγία.
Στη πραγματικότητα αυτό που φαίνεται να ζυγίζουν αρκετοί στην ΕΕ είναι ότι «μερικά ακόμη LNG contracts» με τις ΗΠΑ, πέραν της αλλαγής στάσης του Τραμπ ως προς την επιβολή δασμών, μπορεί και να αποσυμπιέσουν την αμερικανική πίεση να αυξήσουν οι Ευρωπαίοι τις αμυντικές τους δαπάνες.
Το δόλωμα και η παγίδα
Στα παραπάνω συνοψίζεται και το «δόλωμα» που κάποιοι ηγέτες δείχνουν, σύμφωνα με αναλυτές, έτοιμοι να τσιμπήσουν, παραβλέποντας τη παγίδα. Δηλαδή να αποκτήσει η Ευρώπη ενεργειακή υπερεξάρτηση από τις ΗΠΑ, ακριβώς όπως συνέβαινε με τη Ρωσία μέχρι πριν την εισβολή στην Ουκρανία.
Το 2021, οι εξαγωγές από τη Ρωσία κάλυπταν το 45% των ευρωπαϊκών αναγκών, ποσοστό που σε κάποιες χώρες των Βαλκανίων έφτανε και το 100%. Σήμερα, οι εξαγωγές από τη Αμερική φτάνουν το 45% του συνολικού LNG που ρέει στην Ευρώπη.
Στη Γερμανία αντιστοιχούν σχεδόν στο 100% με δεύτερη στη σχετική λίστα του οίκου ICIS την Ελλάδα με 73%. Καλύπτει επίσης το 70% στην Ολλανδία, το 65% στη Βρετανία, το 61% στη Βοσνία, το 56% στη Πολωνία και το 35% στην Ιταλία.
Το κόστος του, πόσο πωλείται στην Ευρώπη
Το μεγάλο φυσικά θέμα συνδέεται με την τιμή του αμερικανικού αερίου. Στον κόμβο φυσικών συναλλαγών Henry hub στη Λουιζιάνα, το προιόν διαπραγματεύεται γύρω στα 12 ευρώ/MWh. Αθροίζοντας τις δαπάνες για υγροποίηση, μεταφορικά και αεριοποίηση, φτάνει στην Ευρώπη με κόστος 22-23 ευρω. Και πωλείται από τους traders που το εμπορεύονται, από τις Shell, Total και BP μέχρι Κινέζους και Ινδούς, σε τιμή market και υπερδιπλάσια του κόστους, δηλαδή προς 49 - 50 ευρω/MWh, όσο η τρέχουσα διακύμανση στον ολλανδικό χρηματιστηριακό κόμβο του TTF.
Στη πραγματικότητα, όπως λέει έμπειρος γνώστης της αγοράς, η Ε.Ε. έχει μπερδέψει το security of supply με τη τιμή. Και θυμίζει τη καθυσυχαστική δήλωση της Κομισιόν στις αρχές της χρονιάς, όταν έληξε η σύμβαση διαμετακόμισης ρωσικού αερίου μέσω Ουκρανίας, ότι η Ευρώπη μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της από άλλες πηγές προμήθειας, χωρίς όμως αναφορά στον παράγοντα της τιμής.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι Ρώσοι, (όταν δεν κάνουν dumping), όσο και οι Νορβηγοί που καλύπτουν πάνω από το 30% των ευρωπαικών αναγκών, πωλούν επίσης σε τιμές αγοράς. Απλώς το αμερικανικό έχει επιπλέον κόστη αεριοποίησης και μεταφοράς και μαζί με τα περιθώρια κέρδους των traders φτάνει στις ευρωπαικές αγορές αρκετά ακριβότερο από το ρωσικό.
Στην ελληνική αγορά για παράδειγμα είναι 2-3 ευρώ /MWh ακριβότερο. Στη Βουλγαρία όπου πωλείται μέσω Αλεξανδρούπολης επειδή υπάρχει και ο παράγοντας της μεταφοράς, η τιμή του φτάνει να είναι 5-6 ευρώ /MWh υψηλότερη. Οταν ωστόσο η Μόσχα κάνει dumping στις τιμές για να κερδίσει μερίδια και να διώξει τους ανταγωνιστές από τη ΝΑ Ευρώπη, το ρωσικό αέριο αγωγού πωλείται ακόμη χαμηλότερα.
Χάμπεκ: Η ΕΕ να μειώσει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ
Στο ερώτημα αν η Ευρώπη πρέπει να προμηθευτεί κι άλλες ποσότητες από τις ΗΠΑ κάποιοι απαντούν «ναι», όπως ο CEO της γερμανικής Uniper, Michael Lewis και άλλοι «όχι», όπως ο γερμανός υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο οποίος προειδοποιεί ότι η Ευρώπη πρέπει να περιορίσει την εξάρτηση από το αμερικανικό αέριο.
«Η Ευρώπη πρέπει να τείνει το χέρι στην κυβέρνηση Τραμπ, αλλά να μην φτάσουμε στο σημείο να μας κόψουν και το χέρι», είπε σε πρόσφατο συνέδριο στο Βερολίνο.
Πηγή:Euro2day.gr
