Αναδεικνύουν όμως κάτι ακόμη: Τα αποθέματα στις ευρωπαϊκές αποθήκες μειώνονται με ταχύτατο ρυθμό (χθες οριακά άνω του 50%) και αυτό φέρνει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ενώπιον ενός διλήμματος, όπως γράφει στο Bloomberg Opinion ο Javier Blas.
Είτε επιλέγουν τη δημοσιονομικά επώδυνη οδό της αναπλήρωσης των αποθηκευτικών χώρων στις σημερινές υψηλές τιμές αερίου, είτε παίζουν «στοίχημα» ότι μπορεί τους επόμενους μήνες οι τιμές να υποχωρήσουν. Δεν είναι καθόλου βέβαιο. Ούτε η ελπίδα συνιστά στρατηγική, όπως σημειώνει ο αναλυτής.
Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε ένας κανονικός χειμώνας -όχι ιδιαίτερα κρύος- για να ξεγυμνώσει την ευρωπαϊκή πολιτική και να δείξει πόσο εύθραυστη είναι η ισορροπία ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση στο αέριο. Η ευρωπαϊκή ηγεσία μπορεί να μην το αναγνωρίζει, αλλά η απώλεια του ρωσικού αγωγού μέσω Ουκρανίας έχει επιδεινώσει τα πράγματα και έχει δυσκολέψει τις επιλογές της Ευρώπης.
Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, έχουν αρχίσει συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατά πόσο η ΕΕ θα πρέπει να εγκαταλείψει τον στόχο οι αποθήκες να είναι γεμάτες κατά 90% με αέριο μέχρι και το Νοέμβριο.
Τα «καθηλωμένα» παράγωγα στα 53 ευρώ
Κοιτάζοντας άλλωστε κανείς τα futures, διαπιστώνει ότι οι τιμές είναι «σανιδωμένες» μέχρι και τον προσεχή Σεπτέμβριο στα επίπεδα των 53 ευρώ/MWh. Αντί δηλαδή οι τιμές για τα forward συμβόλαια που αφορούν παραδόσεις την άνοιξη ή το καλοκαίρι, όπου παραδοσιακά η ζήτηση υποχωρεί, να είναι χαμηλότερες από αυτές του χειμώνα, εκείνες παραμένουν στα σημερινά υψηλά.
Αυτό σημαίνει ότι η αγορά δεν αναμένει μείωση της τιμής του, ίσως να βλέπει και αύξηση. Και δέχεται να αγοράσει σε τιμές ακόμη και στα 54 ευρώ, επίπεδα στα όποια έκλεισε χθες η διαπραγμάτευση στον ολλανδικό κόμβο, δηλαδή 64% πάνω απ' όσο διαπραγματεύονταν τα συμβόλαια παράδοσης Μαρτίου την ίδια μέρα πέρυσι.
Οι τιμές δεν λένε να πέσουν. Οι προφανείς ανάγκες της Ευρώπης ανοίγουν την όρεξη των traders και το αμερικανικό LNG που πλημμυρίζει τις αγορές του μπλοκ, όπως και της Ελλάδας (3,5 TWh τον Γενάρη στη Ρεβυθούσα, 3 TWh για τον Φλεβάρη) πωλείται σε τιμές ακόμη και διπλάσιες του κόστους του. Το δείχνουν τα τρία καράβια που θα ξεφορτώσουν τον Φλεβάρη και τα πέντε που είναι προγραμματισμένα για τον Μάρτη (πάλι 3,5 TWh).
Η Ελλάδα
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα; Κατ' αρχάς, οι τιμές χονδρικής στο ρεύμα διαμορφώνονται από τα κόστη του φυσικού αερίου του προηγούμενου μηνός. Δηλαδή τον Φλεβάρη οι ηλεκτροπαραγωγοί πωλούν με βάση τις τιμές αερίου του Γενάρη (όπου βρίσκονταν πάλι πέριξ των 50 ευρώ) και τον Μάρτη θα ενσωματώσουν τα κόστη αερίου του τρέχοντος μήνα.
Αν, με αλλά λόγια, συνεχιστούν έτσι τα πράγματα, οι μεγάλοι πάροχοι θα πρέπει να συνεχίσουν για το επόμενο διάστημα την πολιτική των μεγάλων εκπτώσεων, προκειμένου να κρατήσουν τα τιμολόγια στα 16-17 λεπτά/ κιλοβατώρα και η κυβέρνηση την πολιτική των επιδοτήσεων του 1,5 λεπτού την κιλοβατώρα, για να τα κατεβάσει στα 14 λεπτά. Ως τιμή έχουμε συνηθίσει να τη θεωρούμε χαμηλή αλλά είναι 40% πάνω από εκείνη του 2020.
Συνοψίζοντας, ζούμε τον εξής φαύλο κύκλο: Οι μεν φθηνές ΑΠΕ δεν αποτυπώνονται στην τσέπη του καταναλωτή, γι’ αυτό και τελούμε εν αναμονή μιας πτώσης τιμών την άνοιξη, επειδή παραδοσιακά πέφτουν οι καταναλώσεις, ελπίζοντας ότι το καλοκαίρι δεν θα επαναληφθεί μια κρίση τιμών όπως το περυσινό, αλλά γνωρίζοντας ότι από το φθινόπωρο και μετά η ζήτηση θα αρχίσει ξανά να ανεβαίνει, μαζί και οι τιμές.
Αυτόν ακριβώς τον εγκλωβισμό ζουν τα εκατομμύρια των καταναλωτών που μπήκαν μαζικά τον Γενάρη του 2024 στα πράσινα τιμολόγια και δεν μετακινούνται εύκολα στα σταθερά, σε μια κατάσταση που μόνο ως success story δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
ΠηγήEuro2day.gr
