Σύμφωνα με τον Economist, ο πληθυσμός της Ευρώπης γερνά και δεν είναι πια τόσο καινοτόμος, επιβαρύνοντας την παραγωγικότητα. Η παγκόσμια οικονομία δεν δείχνει διατεθειμένη να στηρίξει την εξαγωγική προσέγγιση της Ευρώπης. Οι επενδύσεις απαιτούν εμπιστοσύνη στο μέλλον. Οι καταναλωτές είναι επιφυλακτικοί και πολλοί προτιμούν να κρατούν τα χρήματά τους στην τράπεζα. Η ΕΚΤ έχει πέσει «με τα μούτρα» στην καταπολέμηση του πληθωρισμού και οι κυβερνήσεις αποφεύγουν τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις, φοβούμενες για αντιδράσεις. Ετσι, δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη ότι ακόμα και οι αισιόδοξες προβλέψεις για φέτος μετά βίας δείχνουν ανάπτυξη πάνω από 1%.
Η μία ιδέα είναι ότι όσο επιβραδύνεται ο πληθωρισμός, η ΕΚΤ θα μπορέσει να στηρίξει την οικονομία με χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού. Οι αξιωματούχοι έχουν ήδη μειώσει το επιτόκιο αναφοράς από 4% στο 2,75% και οι αγορές αναμένουν ότι θα φτάσει το 2% φέτος, δεδομένου ότι η αύξηση των μισθών μετριάζεται και συνεπώς περιορίζονται οι πιέσεις στις επιχειρήσεις. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι τα κόστη συνεχίζουν να ανεβαίνουν κατά 2,5% σε ετήσια βάση. Κι επειδή οι τιμές των υπηρεσιών εξακολουθούν να τρέχουν, με ρυθμό 4%, ίσως οι ελπίδες για χαλαρότερη νομισματική πολιτική να αποδειχθούν φρούδες.
Οι αναλυτές πίστευαν ότι οι καταναλωτές θα πυροδοτήσουν την αναπτυξιακή τροχιά, όταν άρχιζαν να ανεβαίνουν οι πραγματικοί μισθοί. Τώρα, όμως, που τα πακέτα αποδοχών «φουσκώνουν», αρνούνται να παίξουν τον δικό τους ρόλο. Ο ρυθμός αποταμίευσης των νοικοκυριών στην Ευρωζώνη ανερχόταν περίπου στο 12% πριν την πανδημία, όμως τελευταία φτάνει το 15%, ενώ η καταναλωτική εμπιστοσύνη υποχώρησε ξανά. Σύμφωνα με τον Economist, η αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας αντιστέκεται ακόμα και στους υψηλότερους μισθούς.
Η ζήτηση από το εξωτερικό δεν φαίνεται ότι θα σώσει την κατάσταση. Η Κίνα είναι αποφασισμένη να εξάγει το βιομηχανικό της πλεόνασμα στον υπόλοιπο κόσμο αντί να αγοράζει περισσότερο από την Ευρώπη. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν πια να είναι ο τελευταίος κρίκος στην καταναλωτική αλυσίδα και ενδέχεται να «σπρώξουν» περισσότερα κινεζικά αγαθά προς την Ευρώπη, υψώνοντας εμπορικά εμπόδια. Παρότι θεωρητικά, οι εμπορικές συμφωνίες θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την εξαγωγική «μηχανή» της Ε.Ε., ο προστατευτισμός, με πρωτοπόρο τη Γαλλία, αποθαρρύνει την πρόοδο στη σύναψη συμμαχιών, όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις στη συμφωνία με τη ζώνη Mercosur.
Οι ηγέτες της Ευρώπης σκέφτονται να εκμεταλλευτούν τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. για το έλλειμμα, ώστε να ξοδέψουν περισσότερο στην άμυνα και συγκεκριμένα να προστατευθούν έναντι μιας πιθανής επιθετικότητας της Ρωσίας. Η Γερμανία, μία από τις πιο συνετές οικονομικά χώρες, οφείλει να επενδύσει και έχει τα χρήματα, τα οποία η επόμενη κυβέρνηση ενδέχεται να χρησιμοποιήσει μετά τις επικείμενες εκλογές. Συνεπώς, οι μεγαλύτερες κυβερνητικές δαπάνες θα στηρίξουν σε ένα βαθμό την ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά δεν προβλέπεται να προσφέρουν μεγάλη ώθηση. Η Ιταλία οφείλει επίσης να μειώσει τις δαπάνες της, ώστε να σταθεροποιήσει το χρέος της, όπως και η Γαλλία, προκειμένου να μειώσει το τεράστιο έλλειμμά της.
Ετσι, μένει η ζωντάνια των επιχειρήσεων. Η αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας δημιουργεί πολλές ευκαιρίες. Νέες μορφές τεχνολογίας, ιδίως η τεχνητή νοημοσύνη, αναμένουν να υιοθετηθούν. Η πράσινη επανάσταση, όπου η Ευρώπη κυριαρχεί, αποκτά υπέρμαχους ανά τον κόσμο. Αν, όμως, οι εταιρείες είναι διατεθειμένες να ξοδέψουν, το κάνουν με περίεργο τρόπο. Το ποσοστό των επενδύσεων πέφτει σταθερά από το 2019. Τώρα, οι προστατευτικές πολιτικές του Donald Trump μπορεί να πείσουν εξαγωγικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στις ΗΠΑ αντί να εξερευνήσουν άλλες προοπτικές.
Τα στελέχη της Κομισιόν εναποθέτουν τις ελπίδες τους μεταξύ άλλων στην απλοποίηση της νομοθεσίας, την αφαίρεση των εμποδίων στην ενιαία αγορά και την ενοποίηση των κεφαλαιαγορών. Παρότι είναι μια καλή αρχή, τα πλάνα αυτά δεν φαίνεται να φέρνουν το μπλοκ πιο κοντά στις επενδύσεις των 800 δισ. ευρώ, οι οποίες απαιτούνται ετησίως, σύμφωνα με την έκθεση Draghi. Οπως αναφέρει ο Economist, για να γίνει πράσινη, να παραμείνει εύπορη και να ζει με ασφάλεια, η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της θα πρέπει να κάνουν το κάτι παραπάνω.
Πηγή:Moneyreview.gr
