Να ρίχνει κάθε χρόνο στην εγχώρια αγορά αγροτικών προϊόντων 40 εκατ. ευρώ κοινοτικό χρήµα θα µπορούσε η Ελλάδα αποσυµφορώντας το εµπόριο σε συνθήκες άπνοιας, ενισχύοντας τις τιµές παραγωγού και ταυτόχρονα να εξασφαλίζει τρόφιµα σε ευπαθείς οµάδες σε τοπικό επίπεδο και ιδρύµατα. Αντ’ αυτού τα κονδύλια που απορροφά η χώρα µας ετησίως από το «Ταµείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους» (ΤΕΒΑ) της ΕΕ δεν ξεπερνούν τα 4 εκατ. ευρώ. Αποτέλεσµα, ένα αποθεµατικό άνω των 200 εκατ. ευρώ. Πρόκειται, για ένα πρόγραµµα που ξεκίνησε την λειτουργία του το 1987 ως «Πρόγραµµα ∆ιανοµής Τροφίµων στους Άπορους της Κοινότητας» (MDP) της ΕΕ, η ώθηση για τη δηµιουργία του οποίου µάλιστα προήλθε από τη συσσώρευση γεωργικών προϊόντων ως αποτέλεσµα της σύνδεσης των ενισχύσεων µε την παραγωγή της ΚΑΠ. Σήµερα, το πρόγραµµα αυτό στις ευρωπαϊκές χώρες που σηµειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία απορρόφησης το τρέχουν οι Τράπεζες Τροφίµων. Τέτοιες οργανώσεις έχουν άµεση επαφή µε το πρόβληµα της πείνας και έχουν αναπτύξει εµπειρία στην αντιµετώπισή του. ∆ιαθέτουν εκπαιδευµένα στελέχη και εθελοντές. Σε Εσθονία και Ιρλανδία όλο το πρόγραµµα υλοποιείται από τις Τράπεζες Τροφίµων. Αντίστοιχα, το 80% των τροφίµων του προγράµµατος διανέµεται από τις Τράπεζες Τροφίµων στην Ιταλία, το 63% στο Βέλγιο, το 50% στην Πολωνία και Ισπανία, και το 30% στην Λιθουανία και Γαλλία, καθώς εκεί έχουν ενεργό ρόλο και άλλες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Στην Ελλάδα, οι τρεις Τράπεζες Τροφίµων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Θεσσαλία) δεν επαρκούν για να διαχειριστούν παρά µικρό µέρος του ΤΕΒΑ. Το πρόγραµµα άλλωστε διαχειρίζονται λειτουργοί του ∆ηµοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που συνήθως στερούνται πείρας στον τοµέα και έχουν και άλλα καθήκοντα.
Η εµπειρία πέντε ετών (2014-2019) διαχείρισης του ΤΕΒΑ και η δηµιουργία αναπορρόφητου υπολοίπου πλέον των 200 εκατ. ευρώ ευρώ δείχνει λοιπόν ότι η φιλοσοφία εκτέλεσης του προγράµµατος στην Ελλάδα είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει. Από τον τωρινό στόχο του αποκλεισµού τυχόν χορτασµένων πρέπει να περάσει στον στόχο της µέγιστης αξιοποίησης. Προϊόντα όπως το ελαιόλαδο σε εποχές που οι τιµές παραγωγού είναι χαµηλά, θα µπορούσαν να απορροφηθούν από την Τράπεζα Τροφίµων σε υψηλότερες τιµές εξασφαλίζοντας καλύτερο εισόδηµα για τον παραγωγό. Ή τοπικοί διαγωνισµοί για ιδρύµατα και φορείς όπως νοσοκοµεία και στρατός θα µπορούσαν να περάσουν στην Τράπεζα Τροφίµων που θα αξιοποιεί όσο γίνεται την ντόπια παραγωγή, αντί να τροφοδοτούν συνεχώς το ίδιο κύκλωµα που επωφελείται από αυτούς.
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφόρησε το Σάββατο 20 Ιουνίου μαζί με το περιοδικό Wine Trails.
