Σε συνεντεύξεις, αναφέρθηκε ότι οι τράπεζες δεν µπορούν να διαπραγµατευτούν εκ νέου όρους και προϋποθέσεις, όπως περιόδους χάριτος, χρονοδιαγράµµατα αποπληρωµής, ποσά δανείου ή επίπεδα επιτοκίου, για να καλύψουν καλύτερα τις ανάγκες των πελατών τους και έτσι να µειωθούν τα NPLs. Τα παρεχόµενα δάνεια πρέπει να είναι σύµφωνα µε τις πολιτικές και τις διαδικασίες, καθώς οι τράπεζες φοβούνται ότι η έκδοση πάρα πολλών δανείων σε αγρότες που δεν συµµορφώνονται πλήρως µε τα απαιτούµενα κατώτατα όρια (όσον αφορά την κερδοφορία, το πιστωτικό ιστορικό ή το χρέος) θα µπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερους πελάτες να χρεοκοπήσουν. Αυτό µε τη σειρά του θα οδηγήσει σε υψηλότερα έξοδα προµήθειας και πιθανώς διαγραφές, µε αποτέλεσµα βραδύτερη εναλλαγή χαρτοφυλακίου και µικρότερα κέρδη, σηµειώνει η έκθεση.
Το γεγονός τώρα ότι οι εκκρεµείς οφειλές (εξυπηρετούµενες και µη) του αγροτικού τοµέα µειώθηκαν κατά την περίοδο 2014-2019 κατά περισσότερα από 300 εκατοµµύρια ευρώ (φθάνοντας τα 1,2 εκατοµµύρια ευρώ το 2019) αποδεικνύει ότι ο τοµέας εξακολουθεί να βρίσκεται σε µία γενικευµένη τάση αποµείωσης χρεών (αποµόχλευση). Αυτό αντιπροσωπεύει την αρνητική τάση για αύξηση του επενδυτικού κεφαλαίου από τους αγρότες, µια κατάσταση που επιβεβαιώνεται από τους ερωτώµενους. Το µειωµένο χαρτοφυλάκιο αγροτικών δανείων αντικατοπτρίζει την αύξηση των αποπληρωµών και τη συνολική βελτίωση της χρηµατοοικονοµικής σταθερότητας του τοµέα, υποστηρίζει η µελέτη. Ωστόσο, η µείωση συνδέεται επίσης µε τη γενικότερη αντίληψη κινδύνου που σχετίζεται µε τον γεωργικό τοµέα από τις τράπεζες. Με βάση αυτήν τη βελτίωση και µε την επικείµενη υποστήριξη του Προγράµµατος Αγροτικής Ανάπτυξης στο τέλος της προγραµµατικής περιόδου το 2023, ο χρηµατοπιστωτικός τοµέας αναµένει ότι το χαρτοφυλάκιο εκκρεµών δανείων θα αρχίσει να αυξάνεται ξανά τα επόµενα χρόνια.
Διάβαστε επίσης: Ο πρώτος χρόνος δείχνει συμβιβασμό με πρόσωπα που καλλιέργησαν την κρίση στην ελληνική γεωργία
Άτυπα κανάλια δανεισµού ύψους 314 εκατ. ευρώ ετησίως για το 20% των αγροτών
Η ελληνική γεωργία χαρακτηρίζεται επίσης από έναν άτυπο δανεισµό µεταξύ αγροτών και προµηθευτών εισροών και µηχανηµάτων σηµειώνει η µελέτη. Αυτό µειώνει την επίσηµη ζήτηση χρηµατοδότησης για δάνεια κεφαλαίου κίνησης από τράπεζες. Οι προµηθευτές τείνουν να χρηµατοδοτούν την αγορά λιπασµάτων, φυτοπροστατευτικών και εξοπλισµού, µία πρακτική που αν και είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί, εκτιµάται ότι χρησιµοποιείται από τουλάχιστον το 20% των αγροτών, συµπεριλαµβανοµένων και άλλων ιδιωτικών δανείων, όπως αυτά που παρέχονται από φίλους και οικογένεια. Με βάση τα αποτελέσµατα της έρευνας του fi-compass, εκτιµάται ότι η συνολική αξία αυτού του τύπου της άτυπης χρηµατοδότησης είναι περίπου 314 εκατοµµύρια ευρώ.
Η ίδια πρακτική ισχύει και για τους ενδιάµεσους εµπόρους ή τους µεταποιητές, στους οποίους δίνεται το δικαίωµα να αγοράσουν σε χαµηλότερη τιµή εάν πληρώσουν την ποσότητα που θέλουν εκ των προτέρων. Σύµφωνα µε συνεντεύξεις µε τράπεζες, αυτή η πρακτική είναι πολύ διαδεδοµένη, ιδιαίτερα για τους µελισσοκόµους που έχουν έναν µακρύ κύκλο πωλήσεων για τα προϊόντα τους (έως 1,5 χρόνια). Αυτό σηµαίνει ότι οι βραχυπρόθεσµες χρηµατοδοτικές τους ανάγκες είναι συχνά περιορισµένες και σχεδόν ποτέ δεν καλύπτονται από δάνεια κεφαλαίου κίνησης από τράπεζες. Σε πολλές περιπτώσεις, τα εργοστάσια µελιού ή άλλοι µεσάζοντες στην αλυσίδα αξίας διαδραµατίζουν το ρόλο των τραπεζών.
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφόρησε το Σάββατο 18 Ιουλίου.
