Σχεδόν φιλοσοφικά ερωτήματα γεννά νέα έρευνα του πανεπιστημίου του Sassari στην Ιταλία, όπου ερευνητές ανακάλυψαν πως οι μέλισσες ακολουθούν την πεπατημένη της κοινωνικής απομόνωσης όποτε ένας παθογόνος μικροοργανισμός εξαπλώνεται στην κυψέλη, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι την τελευταία διετία με την επίμονη συγκυρία της πανδημίας. Είναι τελικά η καραντίνα και το social distancing ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου νου ή μήπως είμαστε «προγραμματισμένοι» από τη φύση να λειτουργούμε αυτόματα σε τέτοιες περιστάσεις, όπως συμβαίνει με τις μέλισσες;
Η βαρρόα καταστροφέας είναι ένα ακάρεο που μεταδίδει τουλάχιστον πέντε θανατηφόρους για τις μέλισσες ιούς, ο βασικός παράγοντας στον οποίο αποδίδεται η απώλεια αποικιών παγκοσμίως. Αυτό που παρατήρησαν οι ερευνητές, είναι ότι κάθε φορά που μια κυψέλη προσβάλλεται από τα παράσιτα αυτά, οι μέλισσες, ως «κοινωνικά όντα», χωρίζουν την αποικία στα δύο, με τις βασικές λειτουργίες να τρέχουν στο κέντρο της κυψέλης από τα νεαρά μέλη, ενώ οι γηραιότερες μέλισσες αποτραβιούνται στις άκρες της κυψέλης, κόβοντας σχεδόν κάθε επαφή με την υπόλοιπη ομάδα.
Με το διαχωρισμό αυτό, φαίνεται ότι περιορίζεται η διασπορά του παρασίτου, κάτι που επιτρέπει στην αποικία να συνεχίσει τη λειτουργία της, κερδίζοντας χρόνο στο μελισσοκόμο, ώστε να παρέμβει για την καταπολέμηση της βαρρόας.
