Ο Λο, στις συνεργασίες του οποίου συγκαταλέγονται η συμμετοχή του στην ολοκλήρωση της Sagrada Familia και στα κεντρικά γραφεία της Google στο Λονδίνο, σκαρφίστηκε την ιδέα του Vertical Meadow, του «κάθετου λιβαδιού» δηλαδή, το 2012 όταν άρχισε να καλλιεργεί φυτά στο μπαλκόνι του σπιτιού του στο Παρίσι. Την ίδια περίοδο είχε αρχίσει να αναπτύσσεται η τεχνική του «κάθετου κήπου», την οποία ο Λο θεωρούσε περίπλοκη και δαπανηρή. Τότε οραματίστηκε μία εναλλακτική πιο οικονομική και πιο εύκολα εφαρμόσιμη, η οποία παράλληλα θα ευνοούσε τη βιοποικιλότητα και θα συνέβαλε στον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Έτσι, λοιπόν, τοποθέτησε στον κενό χώρο κάτω από αστικές διαφημιστικές πινακίδες στο Λονδίνο μία κάθετη κατασκευή που φιλοξενούσε σπόρους διαφορετικών φυτικών ειδών. Οι σπόροι αναπτύχθηκαν χάρη σε αυτόματο σύστημα ποτίσματος, με τον Λο να τονίζει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επανέλθουν τα αυτοφυή φυτά στις αστικές περιοχές, να αντιμετωπιστεί η απώλεια βιοποικιλότητας και να επανασυνδεθεί ο άνθρωπος με τη φύση.
Επιπλέον, τα κάθετα αυτά λιβάδια με 25 διαφορετικά φυτικά είδη, πέρα από το γεγονός ότι προσελκύουν μέλισσες, η οποίες απειλούνται από την εκτεταμένη χρήση εντομοκτόνων, συμβάλλουν στη μείωση της θερμοκρασίας, καταπολεμούν την ατμοσφαιρική ρύπανση, παρέχουν ηχομόνωση και επαναφέρουν μια «πράσινη» γωνιά στις μεγαλουπόλεις. Προς το παρόν υπάρχουν 30 τέτοιες εγκαταστάσεις σε διάφορες βρετανικές πόλεις, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον.
Η Vertical Meadow, όμως, δεν περιορίζεται στις διαφημιστικές πινακίδες, αλλά αξιοποιεί και άλλα κάθετα σημεία, όπως περίφραξη εργοταξίου, σκαλωσιές, ακόμα και στάσεις λεωφορείου.
Η διαδικασία είναι απλή: Τοποθετείται στην επιθυμητή επιφάνεια το ειδικά επεξεργασμένο πλαίσιο με τους σπόρους και συνδέονται οι προεγκατεστημένοι σωλήνες ποτίσματος με δίκτυο παροχής νερού. Από εκείνο το σημείο η φύση λειτουργεί μόνη της, ενώ οι αρμόδιοι της εταιρίας παρακολουθούν σε πραγματικό χρόνο από απόσταση την εξέλιξη της εγκατάστασης, ελέγχουν τις καιρικές συνθήκες, τη χρήση νερού (το υδροπονικό σύστημα ανακυκλοφορίας μειώνει τη χρήση του), την κατανάλωση ενέργειας και άλλα δεδομένα.
Επιπλέον, το χαμηλό βάρος της εγκατάστασης 15 κιλά ανά τ.μ. δεν απαιτεί την περαιτέρω ενίσχυση της σκαλωσιάς ή περίφραξης, ενώ υπενθυμίζεται ότι έχει κατασκευαστεί από 70% ανακυκλωμένα και φυσικά υλικά, με χαμηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα και με την παράδοσή της να πραγματοποιείται από διανομείς με ποδήλατο στο Λονδίνο.
Όπως τονίζει ο Λο το σύστημά του είναι μοναδικό, καθώς τα φυτά αναπτύσσονται στο σημείο χωρίς να χρειάζεται να μεταφερθούν και να μεταφυτευθούν, επομένως αποτελεί οικονομικότερη και ελαφρύτερη λύση που δεν απαιτεί σημαντική συντήρηση και είναι λιγότερο περίπλοκη από υλικοτεχνική πλευρά.
Οι… ζωντανοί τοίχοι λειτουργούν καλύτερα σε τοποθεσίες με νότιο, ανατολικό και δυτικό προσανατολισμό με πρόσβαση στο ηλιακό φως, ωστόσο, καθώς οι καιρικές συνθήκες της βρετανικής πρωτεύουσας δεν είναι ιδανικές, έχει αναπτυχθεί και μείγμα σπόρων για σκιερές και βορειότερες τοποθεσίες.
Παρότι τα φυτά, όπως είναι φυσιολογικό, αναπτύσσονται γρηγορότερα τους ανοιξιάτικους και θερινούς μήνες, οι τοίχοι μπορούν να τοποθετηθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ είναι δυνατό ακόμα και να αλλάξουν σύμφωνα με τον καιρό.
Στόχος του Βρετανού μηχανικού είναι να μετατρέψει τις ζούγκλες από μπετόν σε ακμάζοντα οικοσυστήματα, ώστε η φύση και η βιοποικιλότητα να επανέλθουν στις πολύβουες, πυκνοκατοικημένες πόλεις.
Πηγή: newmoney
