Η πραγματικότητα ήταν ότι η Δημοκρατία είχε καταλυθεί και ότι τη διακυβέρνηση της χώρας είχε αναλάβει ο στρατός.
Καμία είδηση, καμία πληροφορία. Μόνο εθνικά εμβατήρια που διαδέχονταν το ένα το άλλο: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», «Περνάει ο Στρατός» κοκ. Επόμενη αντίδραση, το τηλέφωνο. Ίσως κάποιος συγγενής ή κάποιος φίλος να γνώριζε κάτι παραπάνω. Οι τηλεφωνικές γραμμές όμως είχαν αρχίσει να κόβονται από νωρίς. Κάποια στιγμή λοιπόν γύρω στις 6:30, το πρώτο εκείνο διάγγελμα καθιστούσε σαφές ότι δεν επρόκειτο ούτε για κάποια στρατιωτική άσκηση, ούτε για τίποτα σχετικό.
Ένα δεύτερο ραδιοφωνικό διάγγελμα ενημέρωνε τον ελληνικό λαό για την επιβολή γενικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας καθώς και για την αναστολή μιας μακράς σειράς άρθρων του Συντάγματος, τα άρθρα 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95 και 97 «λόγω της εκδήλου απειλής κατά της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας της χώρας εξ εσωτερικών κινδύνων». Οι κεντρικοί δρόμοι είναι κλειστοί, η Βουλή και άλλα κτίρια υπουργείων και υπηρεσιών είναι περικυκλωμένα από άρματα μάχης.
Υπαίτιοι και επικεφαλής του πραξικοπήματος ήταν τρεις επίορκοι αξιωματικοί του Στρατού: οι Συνταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Μακαρέζος και ο Ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός. Αυτοί και οι έμπιστοί τους, έχοντας από καιρό αποκτήσει τον έλεγχο σημαντικών μονάδων της Αττικής κατάφεραν να συλλάβουν μία χώρα κυριολεκτικά κοιμώμενη.
Στη θλιβερή αυτή επέτειο αναφέρεται και το μήνυμα του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη με ανάρτηση του στο twitter: «Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, η Δημοκρατία εδραιώνεται και διευρύνεται. Και, στον δρόμο της Ευρώπης, η Ελλάδα αλλάζει, προοδεύει, εκσυγχρονίζεται. Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά, θυμόμαστε και αγωνιζόμαστε».
Aντίστοιχα, στα μηνύματα του πολιτικού κόσμου για την 21η Απριλίου και αυτό του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιου Λιβανού, για επέτειο 21ης Απριλίου: «Από το ιερό βήμα της Βουλής 54 χρόνια μετά την αποφράδα μέρα της 21ης Απριλίου 1967 όταν καταλύθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα, συνελήφθη ο νόμιμος πρωθυπουργός της χώρας, όταν κυνηγήθηκαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα και η ίδια η δημοκρατία, 54 χρόνια δηλ. από την ημέρα όπου ένα φασιστικό καθεστώς στέρησε από τον τόπο γέννησής της την ίδια τη δημοκρατία, στέρησε από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες την ελευθερία.Ιδιαίτερα εφέτος που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από τη διεκδίκηση- ακόμα και με το τίμημα της ζωής-της ελευθερίας μας, καλό είναι να θυμόμαστε οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.
Θέλω, λοιπόν, να ευχαριστήσω και να αποτίσω φόρο τιμής σε όλες τις γυναίκες και τους άντρες που κυνηγήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν γιατί αγωνίστηκαν κατά της χούντας, διεκδικώντας την ελευθερία όλων μας.Και θέλω για μια ακόμη φορά να καταδικάσω κάθε φασιστική, αντιδημοκρατική και τρομοκρατική ενέργεια που στρέφεται κατά της ελευθερίας, του κράτους δικαίου, της ασφάλειας, της κοινωνικής συνοχής των πολιτών στο κράτος και στο έθνος μας. Και πιστεύω βαθιά, πως πρέπει καθημερινά όλοι μας- διότι όλοι έχουμε κοινό μέτωπο ελπίζω μέσα σ΄ αυτήν την αίθουσα- να δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να διαφυλάττουμε τη δημοκρατία μας, γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας στις μέρες μας είναι ο λαϊκισμός . Η καθημερινή λοιπόν μάχη κατά του λαϊκισμού είναι και μια μάχη υπέρ της δημοκρατίας».
