Κατά τη διάρκεια της εξαφάνισης των παγετώνων, το λιώσιμο των στρωμάτων πάγου πάχους χιλιομέτρων μειώνει τη μάζα που βαραίνει τη γη, γεγονός που οδηγεί σε ανύψωση. Αυτό μεταβάλλει την πίεση μέσα στους θαλάμους μάγματος που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της Γης, προκαλώντας ηφαιστειακές εκρήξεις.
Έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Geochemistry, Geophysics, Geosystems, υποδηλώνει ότι η μαζική εκφόρτωση λόγω τήξης των στρωμάτων πάγου της Ανταρκτικής (ισοστατική ανάκαμψη) θα προκαλέσει εκρήξεις μεγαλύτερης συχνότητας και μεγέθους στο Σύστημα Ρηγμάτων της δυτικής Ανταρκτικής, μια από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές επαρχίες της Γης με περισσότερες από 100 εστίες εκρήξεων.
Η ερευνήτρια Allie Coonin, από το Πανεπιστήμιο Brown, και οι συνεργάτες της διερεύνησαν την αλληλεπίδραση των παγετώνων και του ηφαιστείου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων κύκλων παγετώνων του πλανήτη (κατά τα τελευταία 150.000 χρόνια). Οι επιστήμονες έκαναν 4.000 προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να εξετάσουν πώς το λιώσιμο του στρώματος πάγου επηρεάζει τα θαμμένα ηφαίστεια της Ανταρκτικής.
Καθώς λιώνει το στρώμα πάγου, μειώνεται η ποσότητα της μάζας που πιέζει προς τα κάτω την επιφάνεια, γεγονός που δημιουργεί ένα ανυψωτικό αποτέλεσμα στο υπέδαφος. Αυτό, με τη σειρά του, επιτρέπει στους θαλάμους μάγματος να διαστέλλονται βαθιά μέσα στην Ανταρκτική, επιταχύνοντας τις διαδικασίες που οδηγούν σε ηφαιστειακή έκρηξη με την άσκηση πίεσης στα τοιχώματα του θαλάμου και την απελευθέρωση αερίων παγιδευμένων μέσα στο μάγμα. Όταν εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, αυτό οδηγεί σε περισσότερη τήξη στην επιφάνεια και η διαδικασία ξεκινά από την αρχή.
Τα πράγματα περιπλέκουν ακόμη περισσότερο οι επιπτώσεις των αυξανόμενων επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη και τις ανατροφοδοτήσεις λευκάγειας πάγου (λευκαύγεια είναι το μέτρο της ανακλαστικότητας μιας επιφάνειας ή ενός σώματος), όπου τα φύλλα πάγου μειώνουν την ποσότητα της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας που ανακλάται πίσω στο διάστημα (υπάρχει λιγότερη «λευκή» ανακλαστική επιφάνεια σε σύγκριση με τη «σκοτεινή» επιφάνεια που απορροφά), η οποία θερμαίνει την ατμόσφαιρα και επιδεινώνει την τήξη.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι ακόμη και αν η ανθρωπογενής υπερθέρμανση σταματήσει αμέσως, οι επιπτώσεις της εκφόρτωσης μάζας πάγου που έχει ήδη βιώσει το Σύστρημα Ρηγμάτων της Δυτικής Ανταρκτικής θα εξακολουθούν να επηρεάζουν την ηφαιστειακή συμπεριφορά για χιλιάδες χρόνια. Επομένως, η κατανόηση της ευαισθησίας αυτής της εκφόρτωσης μάζας πάγου του Φύλλου Πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής στους θαλάμους μάγματος έχει σημαντικές συνέπειες για την ακριβή πρόβλεψη των μελλοντικών συνεπειών στα διασυνδεδεμένα γεωλογικά συστήματα της Γης.
πηγή: lifo.gr
