Η προσέγγιση αυτή προτάσσει ως επιχείρηµα πως τα διαρθρωτικά µέτρα εκσυγχρονισµού των εκµεταλλεύσεων είναι εκείνα που πράγµατι επιτρέπουν στους αγρότες µέσω νέων τεχνολογιών να καταναλώνουν λιγότερες εισροές. Έτσι, η ΚΑΠ µπορεί να αποδείξει πως µπορεί να συνδυάζει οµαλά κρίσιµα µεγέθη αγροτικής παραγωγής και αγροτικού εισοδήµατος µαζί µε αυξηµένες φιλοπεριβαλλοντικές προσεγγίσεις, συγκερασµός που οι άµεσες ενισχύσεις δεν µπορούν να πετύχουν. Μάλιστα όπως έχουν τα πράγµατα, οι περικοπές των Προγραµµάτων φτάνουν το 15%, ενώ αν «θυσιαστεί» το 5% του προϋπολογισµού των άµεσων ενισχύσεων (από τα 267 δις ευρώ πέσει στα 253 δις), τότε τα διαρθρωτικά µέτρα θα παραµείνουν στα 92,7 δις ευρώ.
Την άποψη αυτή έρχεται να υποστηρίξει λίγες µέρες πριν το άνοιγµα της συζήτησης για την πολιτική της περιόδου 2021-2027 το έγκριτο επιστηµονικό περιοδικό Science που φιλοξενεί σχετική ανάλυση από το Γερµανικό Κέντρο Ολοκληρωµένης Έρευνας Βιοποικιλότητας (iDiv), το Κέντρο Helmholtz για την Περιβαλλοντική Έρευνα (UFZ) και το Πανεπιστήµιο του Γκέτινγκεν.
Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς ενώ τα προγράµµατα αγροτικής ανάπτυξης, προσφέρουν πολύ καλύτερα εργαλεία για την προστασία της βιοποικιλότητας και την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής, η Κοµισιόν προτείνει σηµαντικές περικοπές. Αυτό, θα µπορούσε να θέσει τις περιβαλλοντικές και αγροτικές κοινωνίες σε κίνδυνο. Αν’ αυτού, η Κοµισιόν θα πρέπει να ενδυναµώσει τον δεύτερο πυλώνα. Συνολικά, η πρόταση για τη νέα ΚΑΠ αντιπροσωπεύει καθαρά βήµατα προς τα πίσω, καταλήγουν οι συγγραφείς, και ως παράδειγµα εδώ, προβάλουν τα υπάρχοντα καθεστώτα ενίσχυσης, αναφέροντας πως το 1,8 % των δικαιούχων λαµβάνει το 32% των πόρων άµεσων ενισχύσεων. Το µοντέλο πληρωµών αυτό που ξεκίνησε το 1992 δεν πατάει σε καµία επιστηµονική βάση, υποστηρίζουν και παρόλα αυτά τα προγράµµατα είναι αυτά που περικόπτονται.
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda το Σάββατο 24 Αυγούστου
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda το Σάββατο 24 Αυγούστου
