Αυτό σηµαίνει ότι τα προγράµµατα αυτά θα µπορούν να τα υλοποιήσουν µόνο οι οργανώσεις παραγωγών, γεγονός που ωστόσο βρίσκει αντίθετα πολλά κράτη-µέλη που έχουν περιορισµένο ή ακόµα και µηδενικό αριθµό οργανώσεων.
Ως εκ τούτου, η προεδρία της Επιτροπής Γεωργίας κατέληξε σε µία συµβιβαστική πρόταση, εισάγοντας µία τετραετή µεταβατική περίοδο στην οποία συνεταιρισµοί και άλλες µορφές συνεργασίας που έχουν συσταθεί από παραγωγούς θα µπορούν να τρέχουν τέτοια προγράµµατα εφόσον, έως το 2027 δεσµεύονται να µετατραπούν σε αναγνωρισµένες οργανώσεις παραγωγών. Υπενθυµίζεται ότι για αυτές τις τοµεακές παρεµβάσεις, τα κράτη µέλη µπορούν να δεσµεύουν έως και το 3% του προϋπολογισµού τους για τον πυλώνα 1.
Η εναλλακτική αυτή λύση θα µπορούσε να φέρει επιπλέον νοµική σαφήνεια στο σύστηµα, εξασφαλίζοντας την οµαλή µετάβαση από άλλες µορφές συνεργασίας ώστε σταδιακά να λάβουν την αναγνώριση ως οργανώσεις παραγωγής, σύµφωνα µε το σχετικό έγγραφο που έχει δοθεί προς συζήτηση. Θα µπορούσε επίσης να παράσχει ένα λειτουργικό σύστηµα για τα κράτη µέλη που δεν διαθέτουν ακόµη εκτεταµένη δοµή των οργανώσεων παραγωγών.
Κάποια κράτη-µέλη ζητούν µάλιστα να στηριχθούν και µεµονωµένες προσπάθειες από τις ΚΟΑ µέσω των εθνικών προγραµµάτων (όπως π.χ γίνεται µε τα µελισσοκοµικά προγράµµατα). Εδώ όµως ήρθε η αντίθεση από άλλες αντιπροσωπείες, που λένε ότι µε αυτόν τον τρόπο θα δηµιουργηθούν στρεβλώσεις, µε την Κοµισιόν να τονίζει επίσης πως η ευελιξία στο θέµα της συνεργασίας δεν πρέπει να είναι πολύ διευρυµένη.
Το εναλλακτικό σχέδιο για τα τοµεακά προγράµµατα, περιλαµβάνει το Άρθρο 60α «Τύποι παρεµβάσεων σε άλλους τοµείς», στο οποίο η προεδρία της Επιτροπής αναφέρει:
Για κάθε τοµέα που επιλέγεται σύµφωνα µε το πρώτο εδάφιο του άρθρου 59, τα κράτη µέλη επιλέγουν έναν ή περισσότερους τύπους παρεµβάσεων που αναφέρονται στο άρθρο 41β, οι οποίοι πρέπει να υλοποιηθούν µέσω εγκεκριµένων επιχειρησιακών προγραµµάτων που καταρτίζονται από:
α) οι οργανώσεις παραγωγών και οι ενώσεις τους, που αναγνωρίζονται βάσει του κανονισµού (ΕΕ) αριθ. 1308/2013 ή βάσει της παραγράφου 6 στον τοµέα του βαµβακιού, ή
β) συνεταιρισµοί και άλλες µορφές συνεργασίας που έχουν θεσπιστεί από τους παραγωγούς βάσει του εθνικού δικαίου και αναγνωρίζονται από την αρµόδια αρχή του κράτους µέλους ως οµάδες παραγωγών σύµφωνα µε την παράγραφο 2, για µεταβατική περίοδο έως [τεσσάρων] ετών από την έναρξη ενός επιχειρησιακού προγράµµατος που λήγει 31 ∆εκεµβρίου 2027.
Επιχειρησιακά προγράµµατα
Υπενθυµίζεται πως το ύψος της ετήσιας επένδυσης ενός επιχειρησιακού προγράµµατος φτάνει µέχρι το 8,2% της αξίας της παραγωγής που διατέθηκε από την Οργάνωση δύο έτη πριν το έτος έναρξης υλοποίησης του Προγράµµατος. Επιλέξιµες δράσεις προς ενίσχυση είναι οι επενδύσεις σε συστήµατα ποιότητας, πιστοποίηση, πάγιο εξοπλισµό κ.α. Στην Ελλάδα επιχειρησιακά προγράµµατα τρέχουν οι οργανώσεις σε φρούτα και λαχανικά, οι οργανώσεις ελαιουργικών φορέων (ΟΕΦ) στην ελιά, µεµονωµένοι παραγωγοί στο µέλι και διάφοροι φορείς στον οίνο.
Δεν υπάρχει χρήμα για πλήρη σύγκλιση
Πίεση για να βάλουν πλάτη τα «νέα» κράτη µέλη στη συνεισφορά τους για τον προϋπολογισµό της ΕΕ, εφόσον θέλουν να πετύχουν πλήρη εξωτερική σύγκλιση των ενισχύσεων, προσπαθεί να ασκήσει ο νεοεκλεγείς Επίτροπος Γεωργίας, Γιάνους Βοϊγιετσόφσκι, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι µόνο µε 20 δις ευρώ επιπλέον στη νέα ΚΑΠ θα µπορέσει να το πετύχει. Η εξίσωση των επιδοτήσεων θα σήµαινε ότι πάνω από δώδεκα κράτη µέλη θα επιτύχουν το µέσο επίπεδο επιδότησης της ΕΕ, σηµείωσε ο Πολωνός προσθέτοντας ότι τα κράτη µέλη που λαµβάνουν λιγότερη από τη µέση επιδότηση έχουν το δικαίωµα να αναµένουν χρηµατοδότηση στο µέσο επίπεδο ή περίπου 27 ευρώ το στρέµµα.
Ωστόσο, σε περίπτωση που ο προϋπολογισµός της ΕΕ για τη γεωργία µειωθεί σε σχέση µε την περίοδο 2014-2020, όπως προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η µέση επιδότηση θα µειωθεί στα 26 ευρώ ανά στρέµµα, κάτι που πιστεύει ότι είναι ένα ικανοποιητικό επίπεδο. «Αναλόγως τα βήµατα για την πλήρη σύγκλιση των ενισχύσεων θα χρειαστούν 12-20 δις ευρώ παραπάνω», σηµείωσε συγκεκριµένα, θεωρώντας πως αυτό δεν είναι ζήτηµα µόνο της Πολωνίας αλλά αφορά πάνω από δώδεκα χώρες συµπεριλαµβανοµένων εκείνων της αποκαλούµενης παλιάς ΕΕ: Πορτογαλία, Φινλανδία και Σουηδία. Σύµφωνα µε την εκτίµηση του Βοϊγιετσόφσκι, προκειµένου να καλυφθεί το χάσµα στον προϋπολογισµό, η συνεισφορά της Πολωνίας θα πρέπει να αυξηθεί κατά 1 δισ. ευρώ.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Νοεμβρίου μαζί με το περιοδικό «Ελαίας Καρπός Top 50»
