Νέες δομές, πιο εύκολη πρόσβαση στα Προγράμματα

Σε µία εκ βάθρων διαφορετική θεώρηση στην υλοποίηση των Προγραµµάτων Αγροτικής Ανάπτυξης, προχώρησε το αρµόδιο υπουργείο αλλάζοντας όλη τη δοµή των Μονάδων ∆ιαχείρισης (ΕΥ∆) και Εφαρµογής (ΕΥΕ).

Σύµφωνα µε τη σχετική απόφαση (ΦΕΚ 3066/Β’/2016) πέρα από τα όποια µικροκοµµατικά χαρακτηριστικά, οι αλλαγές που προωθούνται φαίνεται να σπάνε τα στεγανά που είχε το περασµένο πλαίσιο του 2011, ενώ δείχνει να αναγνωρίζει σηµαντικές συνιστώσες για την εύρυθµη λειτουργία των εκµεταλλεύσεων, θεσπίζοντας ξεχωριστές Μονάδες ειδικά για τα Μέτρα Συµβούλων και Κατάρτισης. Οι περισσότερες επιµέρους αλλαγές µοιάζουν θετικές, ωστόσο η εµπειρία προστάζει «µικρό καλάθι» µέχρι  να µπουν τα Προγράµµατα σε ένα δρόµο

Αναλυτικότερα, η Ειδική Υπηρεσία Εφαρµογής των Προγραµµάτων διαρθρώνεται σε οκτώ µονάδες ως εξής:α) Κατάρτισης και Μεταφοράς Γνώση
β) Παροχής Γεωργικών Συµβουλώ
γ) Συνεργασίας και Καινοτοµία
δ) Επενδύσεων στις Γεωργικές Εκµεταλλεύσει
ε) ∆ηµοσίων Υποδοµών και Παρεµβάσεω
στ) Κλιµατικής Αλλαγής και Περιβάλλοντο
ζ) Τοπικής Ανάπτυξη
η) Ελέγχω
Η Ειδική Υπηρεσία ∆ιαχείρισης των Προγραµµάτων διαρθρώνεται σε έξι µονάδες ως εξής
α) Προγραµµατισµού
β) Θεσµικής Υποστήριξης και Αξιολόγησης
ε) Ελέγχω
γ) Χρηµατοοικονοµικών Ροών και ΟΠΣΑΑ
δ) ∆ικτύωσης και ∆ηµοσιότητας
ε) Ελέγχων
ζ) Τεχνικής Υποστήριξης

Σηµειώνεται τέλος ότι ο αριθµός του προσωπικού µένει σταθερός. ∆ηλαδή στην ΕΥΕ 158 και στην ΕΥ∆ 77 άτοµα
Οι τρύπες της διαρροής
Παρουσιάζει µεγάλο ενδιαφέρον η κοινή υπουργική απόφαση που βάζει µπροστά την αναδιάρθρωση των Ειδικών Υπηρεσιών του Προγράµµατος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 -2020. Όσο κι αν ορισµένοι σπεύσουν να πουν ότι πρόκειται για µια ακόµη προσπάθεια εναλλαγής ρόλων και τακτοποίησης ηµετέρων, εδώ στην Agrenda εκτιµούµε ότι οι επιλογές είναι καινοτόµες και απολύτως απαραίτητες

Αν γνωρίζουµε κάτι, όλα αυτά τα χρόνια, είναι πως τα αναπτυξιακά προγράµµατα στον αγροτικό τοµέα πήγαν… άπατα! Το ξέρουν και οι πέτρες πως οι διαχειριστικές αρχές, όπως είχαν στηθεί, στο απόγειο του ΠΑΣΟΚ και την εποχή της επίπλαστης ευηµερίας, δεν εξυπηρετούσαν τίποτα άλλο από το κοµµατικό κράτος και τη δυνατότητα των διαπλεγµένων µε την κεντρική εξουσία και τη δηµόσια διοίκηση -συχνά αυτά τα δύο ταυτίζονται- να νέµονται τους κοινοτικούς πόρους από τα διαρθρωτικά προγράµµατα. Οι πραγµατικοί αγρότες ήταν έξω απ’ όλο αυτό το παιχνίδι κι αν κάποιοι εξ αυτών µπήκαν στον πειρασµό να «γλείψουν κάποιο κοκαλάκι» δεν αποτελούν παρά την ισχνή µειοψηφία που επιβεβαιώνει τον κανόνα

Κάθε κίνηση που σπάει αυτό το απόστηµα, κάθε φιλότιµη προσπάθεια που δίνει τη δυνατότητα στην επίσηµη Πολιτεία να… το δει αλλιώς, είναι καλοδεχούµενη. Άλλωστε, όπως κάθε φορά, κι αυτή η προσπάθεια, θα κριθεί εκ του αποτελέσµατος. Αυτό που χρειάζεται είναι η πίστη σε έναν σκοπό που δεν θα ‘πρεπε να είναι άλλος από την εξασφάλιση της αντικειµενικής δυνατότητας, ώστε τα χρήµατα αυτά, να φθάνουν στον προορισµό τους. Εν προκειµένω, να φθάνουν στους πραγµατικούς δικαιούχους που δεν είναι άλλοι από τους αγρότες