Εκ διαµέτρου αντίθετα από το ρόλο που καλούνται να υπηρετήσουν αποδεικνύεται πως κινούνται τα Προγράµµατα Αγροτικής Ανάπτυξης, ενισχύοντας περαιτέρω το µερίδιο των αστικών περιοχών στην παραγόµενη προστιθέµενη αξία και το εισόδηµα των νοικοκυριών µέσου και υψηλού εισοδήµατος διευρύνοντας την ίδια ώρα την υστέρηση των αγροτικών περιοχών και της γεωργίας.
Οι διαρροές των προγραµµάτων προς όσους δεν έχουν σχέση καθαρά µε τον πρωτογενή τοµέα ήταν λίγο πολύ γνωστές εδώ και χρόνια, ωστόσο το γεγονός ότι έφτασαν τα Προγράµµατα να έχουν αρνητικές µάλιστα επιπτώσεις στην ακαθάριστη προστιθέµενη αξία της γεωργίας στη χώρα µας (ακαθάριστα έσοδα µειον έξοδα για εισροές του παραγωγού) για την περίοδο 2015-2017 δηµιουργεί µε τη σειρά του σοβαρά ερωτηµατικά για την αποτελεσµατικότητα των διαρθρωτικών µέτρων:
Πρώτον, για το ποιο θα ήταν το αποτέλεσµα αν δεν υπήρχαν διαρθρωτικά προγράµµατα ή είχαν µειωµένα κονδύλια όπως π.χ τη νέα περίοδο.
∆εύτερον, σε ποιο βαθµό τα κοντά 5 δις που ρίχνονται στην επταετία στον αγροτικό χώρο καταλήγουν τελικά στα χέρια των παραγωγών και,
Τρίτον, κατά πόσο έχει βάση η άποψη που έχει εκφραστεί από τεχνοκράτες ότι µία µείωση της φορολογίας κατά 2% θα προκαλούσε υπερπολλαπλάσιες θετικές επιπτώσεις για τους αγρότες από µία, για παράδειγµα, αύξηση του προϋπολογισµού στην ΚΑΠ.
Τα παραπάνω καταγράφονται καθαρά κατά την 2η ενδιάµεση αξιολόγηση των Προγραµµάτων Αγροτικής Ανάπτυξης από τα ευρήµατα της οποία ξεχωρίζουν: Η αρνητική συµβολή του Προγράµµατος µε βάση τα αποτελέσµατα του Υποδείγµατος Γενικής Ισορροπίας στην Ακαθάριστη Προστιθέµενη αξία της γεωργίας (-0,41%) και στην απασχόληση στη γεωργία (-3,56%) και από την άλλη, η θετική του συµβουλή στην αύξηση της ΑΠΑ (Ακαθάριστη Προστιθέµενη Αξία) της µεταποίησης στις αγροτικές περιοχές (+0,85%) και στη βελτίωση του εισοδήµατος των νοικοκυριών µέσου και υψηλού εισοδήµατος (+0,169%). Στα θετικά περιλαµβάνονται:
η αύξηση του ΑΕΠ των αγροτικών περιοχών +0,081% σε ετήσια βάση για τα έτη 2015-2017 σε σχέση µε το 2014,
η µείωση της φτώχειας στις αγροτικές περιοχές σε ποσοστό -0,27% σε ετήσια βάση για τα έτη 2015-2017 σε σχέση µε το 2014,
Το ποσοστό τώρα µείωσης στην απασχόληση στη γεωργία µπορεί να έχει δύο µεταφράσεις: Από τη µία οι εκµεταλλεύσεις συρρικνώνονται και έτσι δεν χρειάζονται πολλά εργατικά χέρια. Από την άλλη, οι επενδύσεις στην εκµηχάνιση έχουν ως επόµενο τη µείωση των εργατικού κόστους. Ως προς το δεύτερο σενάριο πάντως η µελέτη καταλήγει πως στην Ελλάδα µειώνεται η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών παραγωγής και οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου διευρύνοντας την υστέρηση σε σχέση µε την Ευρωπαϊκή Ενωση σε επίπεδο τεχνολογικού εκσυγχρονισµού. Επιπλέον, διατηρείται το χάσµα παραγωγικότητας µεταξύ του πρωτογενή τοµέα και των λοιπών τοµέων της ελληνικής οικονοµίας αφού ο πρωτογενής τοµέας παράγει το 4% της ΑΠΑ απασχολώντας το 11,3% των εργαζοµένων.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφοόρησε το Σάββατο 17 Αυγούστου
