Ένα ελαιόλαδο που το Χόλιγουντ πληρώνει 230 ευρώ για συσκευασία των 100 ml

Η προσέγγισή του ήδη από τις αρχές του 2000, αλλά και οι διασυνδέσεις του, έχουν καθιερώσει το ελαιόλαδο που παράγει στη Maremma, μια διάσπαρτη με λιόδεντρα και αμπέλια περιοχή στη Νοτιοδυτική Τοσκάνη, ως πιστοποιητικό γαστρονομικής και κοσμοπολίτικης κουλτούρας ανάμεσα στους διάσημους του Hollywood, τους αγαπημένους τους μάγειρες αλλά και τους ιδιοκτήτες ακριβών εστιατορίων.  

Ο ίδιος έκανε ένα πέρασμα από τη μεγάλη οθόνη, γράφοντας και σκηνοθετώντας την ταινία Έλβις και Μέριλιν το 1998, όμως όπως φάνηκε, το πραγματικό του ταλέντο είναι η ανάπτυξη ενός ακριβού brand ελαιολάδου. «Είμαστε στην αγορά από το 2001 και παράγουμε το πιο ακριβό ελαιόλαδο στον κόσμο, το οποίο είναι πιστοποιημένα βιολογικό και φέρει τη σήμανση ΠΓΕ Τοσκάνη» υποστήριζε πρόσφατα ο κ. Μάννι, ο οποίος πουλάει πλέον μια φιάλη ελαιολάδου των 100 ml με τιμή 230 ευρώ, στην ιταλική εφημερίδα Il Sole 24 ORE.

Όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα του, το ελαιόλαδο έχει διάρκεια ζωής στο ράφι έως και 3 έτη, όταν τα υπόλοιπα προϊόντα της κατηγορίας του «αρχίζουν να χάνουν τον χαρακτήρα τους μετά από 12 μήνες». Αυτό το έχει επιτύχει αντικαθιστώντας το οξυγόνο στον αέρα της φιάλης με το ευγενές, άοσμο και άχρωμο αέριο Αργό. Σημειώνεται πως η ετήσια παραγωγή της εκμετάλλευσής του κυμαίνεται περί τους 2 τόνους ελαιολάδου.

Επιπλέον 20.000 ρίζες ελιές θα προσθέσει ο σκηνοθέτης του πανάκριβου προϊόντος

Με μια επένδυση 4 εκατ. ευρώ θα επιχειρήσει να μεταβεί στην επόμενη φάση της οικονομικής ανάπτυξης της εκμετάλλευσής του. Πρόκειται για μια επένδυση καθόλου συνηθισμένη για τον αγροτικό κλάδο και ακόμα πιο σπάνια για τον χώρο του ελαιολάδου, σχολιάζει ο ιταλικός Τύπος. Το μέγεθος φαντάζει ακόμα πιο εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για μια καθετοποιημένη μονάδα που διαχειρίζεται μόλις 2 τόνους κατ’  έτος.

Το έργο στοχεύει στην αύξηση της παραγωγής ελαιολάδου κατά 20 φορές, μέσω της επέκτασης της εκμετάλλευσης με ακόμα 20.000 γειτονικές ρίζες στην περιοχή. Παράλληλα στο σχέδιο προβλέπεται η κατασκευή ενός υπερσύγχρονου ελαιοτριβείου, το οποίο θα είναι εξοπλισμένο με όλα τα μέσα για να υποστηρίξει πρακτικές κυκλικής οικονομίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο σκηνοθέτης του ελαιολάδου σκοπεύει να ρίξει στην αγορά μέχρι και τα ξερά φύλλα του ελαιώνα, έχοντας ξεκινήσει ήδη τις δοκιμές για την ανάπτυξη νέων προϊόντων, όπως καλλυντικά από τον πυρήνα της ελιάς. 

Κάπως έτσι, σε έναν χρόνο από τώρα, ο κ. Μάννι φιλοδοξεί να έχει στα χέρια του 40 τόνους ελαιολάδου που θα μπορεί να εμπορευθεί. Αυτό συνεπάγεται και αύξηση του εμπορικού δικτύου, το οποίο πάντως είναι ήδη για τα δεδομένα της παραγωγής αρκετά διευρυμένο. Συγκεκριμένα, από τη λίστα των χωρών που φτάνουν οι πανάκριβες φιάλες λείπουν μόνο οι μεγάλες αγορές της Αφρικής και της Αυστραλίας, κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει να δουλεύει ο δραστήριος Ιταλός, κλείνοντας συμφωνίες με μεγάλα εστιατόρια του Σίδνεϊ.

Η πανδημία καθυστέρησε τις εργασίες στον ελαιώνα, όμως τις τελευταίες εβδομάδες οι εργάτες δουλεύουν πυρετωδώς στο ελαιοτριβείο, προκειμένου να προλάβουν τη συγκομιδή του φθινοπώρου. Σύμφωνα με το επενδυτικό πλάνο, μόλις το «εργοστάσιο» φτάσει το 100% της παραγωγής, τα κέρδη προ φόρου της επιχείρησης αναμένεται να αυξηθούν κατά 26 με 27%.