Η νέα γενιά κτηνοτρόφων βρίσκει κέρδος στα ζώα από την τυροκόμηση

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η αναζήτηση αγορών για τα τυροκοµικά του προϊόντα, τα οποία µέχρι στιγµής διατίθενται στους γειτονικούς νοµούς. Ωστόσο οι φιλοδοξίες του 46χρονου κτηνοτρόφου δεν σταµατούν εδώ. Ήδη έχει βάλει µπρος µέσω των Σχεδίων Βελτίωσης για τη δηµιουργία ενός ελαιώνα µε 2.400 ρίζες Κορωνέϊκης ποικιλίας και αναµένει την πρώτη παραγωγή την επόµενη πενταετία, ενώ ταυτόχρονα έχει βλέψεις για να µπει και στον κλάδο της αµπελουργίας.

Όταν ανέλαβε την οικογενειακή εκµετάλλευση το 2000 περίπου, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον πατέρα του Στέργιο, 75 ετών σήµερα, βρήκε 350 περίπου πρόβατα στον στάβλο, το γάλα των οποίων εισκόµιζαν γειτονικά τυροκοµία. Αν και ο ίδιος ανέλαβε µάλλον διστακτικά την οικογενειακή επιχείρηση, δεν µπορούσε παρά να την επεκτείνει. Με την κρίση των τιµών στο γάλα όµως και έχοντας νωρίτερα επενδύσει στην αγορά νέου ζωικού κεφαλαίου… «µαύρισε το µάτι µου» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος. Τότε ήταν που ξεκίνησε µε µια άδεια ιδιοπαραγωγής, την παρασκευή τυριών στον στάβλο.

Στο µεταξύ η σύζυγός του, ∆έσποινα Κοντοπούλου, φοίτησε στην Αµερικανική Γεωργική Σχολή και πήρε πτυχίο στην τυροκόµηση. Με τα νέα δεδοµένα και το ζωικό κεφάλαιο να έχει υπερβεί ως το 2018 τα 1.000 ζώα, η επόµενη κίνηση του κτηνοτρόφου ήταν προδιαγεγραµµένη. Με µια επένδυση 120.000 ευρώ µπήκε στην τυροκόµηση και την τυποποίηση γαλακτοκοµικών προϊόντων που έφεραν την υπογραφή του.
Αστειευόµενος ο Θανάσης Πελέχρας σχολιάζει πως η δουλειά η δική του σε σχέση µε εκείνη της γυναίκας του δεν έχουν καµιά σχέση. «∆εν θα γνωρίσεις κτηνοτρόφο που θα σου πει ότι έκανε διακοπές. Πρέπει να είσαι στα ζώα 365 µέρες το χρόνο. Αν βρεις, µάλλον θα τα έχει φορτώσει κάπου. Τώρα η τυροκόµηση είναι άλλη δουλειά. Άλλο βιωτικό επίπεδο» αναφέρει χαρακτηριστικά, µε το σλόγκαν της τυροκοµικής µονάδας να είναι «ευ τυροκοµείν».

Το στήσιµο που πετυχαίνει ανά πρόβατο ήταν πάνω από 450 κιλά γάλακτος. Στη µονάδα τυροκόµησης όµως αξιοποιεί περίπου 40 µε 45 τόνους για την παραγωγή αιγοπρόβειου τυριού, κατσικίσιου τυριού, γιαουρτιού, µυζήθρας και κεφίρ. Την υπόλοιπη παραγωγή τη δίνει, όπως εξηγεί, σε µεγάλη γαλακτοβιοµηχανία της περιοχής.

Ωστόσο, όπως αναφέρει, η φροντίδα του κοπαδιού σε συνδυασµό µε την καλλιέργεια των ζωοτροφών, όλα µε βιολογικές µεθόδους, είναι εξαντλητική για τον ίδιο και στους άµεσους στόχους του είναι η µείωση του ζωικού κεφαλαίου περίπου στο µισό. «Θα κρατήσω τόσα ζώα όσα χρειάζοµαι για την παραγωγή των δικών µου προϊόντων» λέει, εξηγώντας πως στόχος του είναι να περιορίσει κάπως το φόρτο εργασίας του, προκειµένου να µπορέσει να ασχοληθεί και µε την ελαιοκοµία και την αµπελουργία. Άλλωστε όπως εξηγεί, «άµα βάλεις κάτω τα νούµερα είναι καλά, αλλά τα θέµα είναι να έχει κανείς και ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Γι’ αυτό κάνω αυτή τη νέα δουλειά µε τις ελιές. Το γάλα έχει κέρδος όταν το κάνεις τυρί και ακόµα περισσότερο όταν το κάνεις γιαούρτι» επισηµαίνει.  

Σ’ αυτή τη φάση ανάπτυξης των δραστηριοτήτων του, ο 46χρονος κτηνοτρόφος θέλει να εστιάσει στη µεταποίηση της παραγωγής του, τουλάχιστον έως ότου η πρόσφατη επένδυση στο τυροκοµείο αρχίσει να αποδίδει και ενώ στο µεταξύ διαµορφώνει τις επόµενες κινήσεις του που θα γίνουν στον χώρο του ελαιολάδου. «Ακόµα δεν έχω αποφασίσει πώς ακριβώς θα κινηθώ µε το ελαιόλαδο», λέει ο ίδιος.