Δύο Πελοποννήσιοι στο πολύ κλειστό κλαμπ παραγωγής λυκίσκου

Κατά την αναζήτηση των βηµάτων που θα τους οδηγούσαν στην παραγωγή ενός µοναδικού και άγνωστου προϊόντος για τον ελληνικό πρωτογενή τοµέα στην ευρύτερη περιοχή της Νεµέας, ο Μάριος Πουληµάς και ο ∆ηµήτρης Μανάβης αναγκάστηκαν να δοκιµάσουν πολλές διαφορετικές οδούς, πριν φτάσουν να θεωρούνται σήµερα µία εδραιωµένη επιχείρηση στην εγχώρια αλλά και διεθνή αγορά παραγωγής λυκίσκου. Το όνοµα αυτής «Mythodea». Κατά τα πρώτα χρόνια ζητούσαν συµβουλευτική αλλά και σπόρους ποικιλιών λυκίσκου από Ευρωπαίους κυρίως συναδέλφους τους και η ανταπόκριση που λάµβαναν ήταν σχεδόν µηδενική όταν άκουγαν ότι η καλλιέργεια προορίζεται για την Ελλάδα. Σήµερα τα δεδοµένα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο Μάριος, απόφοιτος της Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, µε επαγγελµατική πορεία σε αθηναϊκά και µυκονιάτικα νυχτερινά µαγαζιά ως µπάρµαν.

Ο ∆ηµήτρης, δραστηριοποιούταν στα κουφώµατα αλουµινίου. Οι δυο τους έκαναν την πλήρη στροφή. «Εκτός από τα αλουµίνια, πριν ξεκινήσουµε την παραγωγή λυκίσκου είχα ήδη επαφή µε το χώρο της ζυθοποιίας, παράγοντας µπύρα στο σπίτι», λέει ο ∆ηµήτρης Μανάβης.  Από την πλευρά του ο Μάριος λέει πως ο κόσµος των παραγωγών λυκίσκου αποτελεί µία κλειστή κοινότητα παγκοσµίως µε µόλις 680 παραγωγούς, µε την Ελλάδα να µπαίνει στον χάρτη κατά την τελευταία διετία.

«Έτσι, φτάσαµε πλέον να µας αναγνωρίζουν  και οι παραγωγοί του εξωτερικού. ∆ηµιουργήσαµε τη δική µας ποικιλία, την οποία ονοµάσαµε «Mythodea», η οποία αναγνωρίστηκε τόσο στην Ελλάδα αλλά και εντάχθηκε από το πανεπιστήµιο του Michigan στην κατηγορία των «Golden Hops», µεταξύ των κορυφαίων καθώς διατηρεί τα δικά της µοναδικά χαρακτηριστικά.

Ένας κωδικός δραστηριότητας άγνωστος και ανύπαρκτος για την ώρα στην Ελλάδα

Η δραστηριότητα της «Μυθωδίας» ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια µε την εισαγωγή ποικιλιών λυκίσκου από φυτώρια και τράπεζες σπόρων από χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερµανία, Αµερική. «Oι περισσότεροι δεν περίµεναν ότι θα µπορούσε να δηµιουργηθεί µία ανάλογη καλλιέργεια στην Ελλάδα, δεδοµένου ότι η εγκατάστασή της είναι αρκετά ακριβή, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει πλήρης άγνοια για την παραγωγή λυκίσκου στη χώρα µας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά το ξεκίνηµά µας στείλαµε 295 e-mail και µας απάντησαν µόλις δύο άτοµα», σχολιάζει ο Μάριος.

Στην Ελλάδα η προσπάθειά τους να ανοίξουν για πρώτη φορά ΚΑ∆ παραγωγής λυκίσκου συνάντησε την άγνοια και την απορία των υπευθύνων. «Αρχικά πήγαµε στην ΕΑΣ Κιάτου. Κανείς δεν γνώριζε τι είναι ο λυκίσκος. Στη συνέχεια απευθυνθήκαµε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και κανείς δεν γνώριζε σε ποιον κωδικό δραστηριότητας να µας εντάξει. Υπήρχε πλήρης άγνοια για το εάν είναι φαρµακευτικό προϊόν ή κάποιο βότανο ή πώς καλλιεργείται. Στη συνέχεια απευθυνθήκαµε σε γεωπόνους για να µας βοηθήσουν. Κανείς δεν γνώριζε. Κι έτσι γίναµε οι ίδιοι γεωπόνοι», λέει ο Μάριος.

Σύµφωνα µε τον ∆ηµήτρη Μανάβη, τα πάντα στην αγορά λυκίσκου παγκοσµίως θα κριθούν τα επόµενα χρόνια στη διαφοροποίηση που µπορεί να διαθέτει µία παραγωγική µονάδα, δηµιουργώντας το δικό της εµπορικό σήµα. «Αυτή τη στιγµή υφίστανται οι ελεύθερες ποικιλίες που δεν είναι κατοχυρωµένες από κάποιον παραγωγό, αλλά και τα κατοχυρωµένα εµπορικά σήµατα λυκίσκων. Υπολογίζεται ότι έως το 2030 θα έχει ήδη προπωληθεί το 85% της παγκόσµιας παραγωγής λόγω της έντονης ζήτησης και του διαρκώς αυξανόµενου αριθµού επιχειρήσεων παραγωγής µπύρας. Εποµένως εκείνοι που θα ξεχωρίσουν µε κάτι δικό τους, είναι κι εκείνοι που έχουν µέλλον στην αγορά. Η πώληση λυκίσκου µε εµπορικό σήµα θα καταστήσει πιο βιώσιµη την παραγωγή».