Το 2011, µετά τη διοργάνωση µίας σειράς σεµιναρίων µε αντικείµενο µεταξύ άλλων και τον πρωτογενή τοµέα από ορισµένους ανήσυχους παραγωγούς της περιοχής, στα οποία συµµετείχαν φορείς του δήµου Ξάνθης αλλά και του δήµου Μάλµε της Σουηδίας, ξεκίνησε η αναζήτηση πρώτων υλών για την παραγωγή αλεύρων. Τότε οι παραγωγοί της κοινωνικής συνεταιριστικής οργάνωσης «Επάρκειας» άκουσαν για πρώτη φορά την ύπαρξη του δίκοκκου σιταριού. Κατά την αναζήτηση του συγκεκριµένου σπόρου προκειµένου να ξεκινήσουν την καλλιέργειά του στην περιοχή, βρέθηκαν µπροστά στο παλαιό βενιζελικό νοµοθέτηµα «Περί Αλεύρων».
Όπως λέει ο επικεφαλής της συνεταιριστικής οργάνωσης «Επάρκεια», Αντώνης Κουτσούµπας, «ο νόµος αυτός ανέφερε ότι για οποιοδήποτε σιτάρι καλλιεργούνταν στην Ελλάδα, η περιεκτικότητα υγρής γλουτένης θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 26%. Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι εµείς για τη γλουτένη είχαµε µάθει µόλις τα 15 τελευταία χρόνια, ενώ άλλοι περιέγραφαν τη χρήση της σχεδόν προ εκατό ετών. Ο νόµος αυτός άφηνε ουσιαστικά εκτός παραγωγικής διαδικασίας όλα τα ελληνικά παραδοσιακά σιτηρά, δεδοµένου ότι η περιεκτικότητά τους σε υγρή γλουτένη βρίσκεται αρκετά χαµηλότερα από το 26%. Κι αυτό αποτέλεσε µία πρόκληση για εµάς να ερευνήσουµε αρχέγοντες ποικιλίες σίτου, µε χαµηλή περιεκτικότητα σε γλουτένη, καταλήγοντας στο δίκοκκο».
Παλιοί σπόροι με αντοχή στις ακραίες καιρικές συνθήκες
Η οµάδα παραγωγών εντόπισε κατά την έρευνά της παλαιούς σπόρους, και όπως αναφέρει ο κ. Κουτσούµπας, επιδίωξή τους ήταν να αναπτύξουν µία καλλιέργεια που θα είναι ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες, στην κλιµατική αλλαγή και στην προσβολή της από ασθένειες. «Το χαρακτηριστικό του δίκοκκου είναι ότι καταπολεµά τα ζιζάνια, αναπτύσσει µεγάλο «αδέλφωµα» και ψηλώνει πολύ, σε αντίθεση µε τα συµβατικά σιτηρά που έχουν πολύ µικρότερο ύψος. Ο πρώτος σπόρος εισήχθη από το χωριό Ποµόντε στα Απέννινα Όρη της Ιταλίας, όπου συναντήσαµε παραγωγούς που συνέχισαν να τον καλλιεργούν όλα αυτά τα χρόνια. Πρόκειται για ένα σκληροτράχηλο είδος σιταριού που ευδοκιµεί παντού. Το 2012 άρχισε η πρώτη µας παραγωγή, ενώ προχωρήσαµε στην απόκτηση των πρώτων µας µηχανηµάτων για να εισέλθουµε και στη µεταποίηση. ∆εδοµένου ότι τα µηχανήµατα που αποκτήσαµε από την αγορά αφαιρούσαν το κέλυφος του σιταριού, µε αποτέλεσµα να χάνει ένα σηµαντικό µέρος από τις θρεπτικές ουσίες του, αποφασίσαµε να δηµιουργήσουµε τα δικά µας. Την ίδια στιγµή αρχίσαµε να πουλάµε και σε τρίτους µηχανολογικό εξοπλισµό, προκειµένου να χρηµατοδοτήσουµε το εγχείρηµά µας», περιγράφει ο παραγωγός.
Ζυµαρικά από δίκοκκο σιτάρι
Τα παραγόµενα προϊόντα είναι ζυµαρικά δίκοκκου σιταριού µε τσουκνίδα, κάνναβη, καπνιστή πιπεριά, τραχανάς µε τσουκνίδα και κατσικίσιο γιαούρτι, τραχανάς µε κάνναβη. «Αυτή τη στιγµή έχουµε δηµιουργήσει µία κάθετη µονάδα παραγωγής που ξεκινάει από την καλλιέργεια στο χωράφι και φτάνει έως τη συσκευασία και τη διάθεση στην αγορά».
Συνολικά καλλιεργούνται 100 στρέµµατα, αξιοποιώντας επιµέρους άγονα χωράφια, ενώ οι συνολικές ποσότητες καρπού που συλλέγονται ανέρχονται κάθε έτος σε περίπου 30 τόνους. Την «Επάρκεια» απαρτίζουν 5 άτοµα, ενώ συνεργάζεται και µε αγρότες για την προµήθεια των απαιτούµενων ποσοτήτων, ούτως ώστε το εγχείρηµα να είναι βιώσιµο.
