Πιθανότατα µετά την παρέλαση αναµένεται να ξεκινήσει η πίστωση των προγραµµατισµένων γι’ αυτές τις µέρες ενισχύσεων των αγροτών, µε την ειδική του βάµβακος και κάποιες «ουρές» από την ενιαία ενίσχυση του 2024 να έχουν προτεραιότητα.
Τα νέα από την τελευταία έκθεση Agrothessaly δεν είναι καλά και σε αυτό δείχνουν να συµφωνούν όλοι όσοι συµµετείχαν στη θεσσαλική έκθεση.
Κάπως µουδιασµένα δείχνει να ξεκίνησε η φετινή Agrothessaly, καθώς δεν αρκεί η µεγάλη συµµετοχή εκθετών για να λειτουργήσει αποτελεσµατικά µια έκθεση.
Έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγµατα, στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής και ιδίως στις µεγάλες καλλιέργειες, το ενδιαφέρον µετατοπίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα προϊόντα που έχουν τις προϋποθέσεις να χτίσουν υπεραξία.
Μπορεί να άργησε, όµως το κατάλαβε. Ο λόγος για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετωπίζει τα τελευταία χρόνια τον τοµέα της αγροτικής παραγωγής.
Ο Βορίδης έπεσε στον κορωνοϊό, ο Αυγενάκης στις πληµµύρες της Θεσσαλίας, ο Τσιάρας στην πανώλη και την ευλογιά (µικρών µηρυκαστικών), κάπως έτσι, πέταξε το πουλάκι.
Η εφηµερίδα Agrenda και η συγκεκριµένη στήλη έχουν αφιερώσει πολύ µελάνι για τα κακώς κείµενα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τη συγκάλυψη επί σειρά ετών της απάτης µε τα πλαστά δικαιώµατα ενισχύσεων, την κακοδιαχείριση στο θέµα των βοσκοτόπων, τη συγκρότηση µιας κάστας, δήθεν τεχνικών συµβούλων, που νέµεται προνοµιακά ένα µεγάλο µέρος των υπηρεσιών του αγροτικού χώρου και τη στρέβλωση που η ίδια «κλίκα» υπαγορεύει στη διαµόρφωση των αγροτικών πολιτικών, προκειµένου να εξυπηρετούνται οι οικονοµικές επιδιώξεις των συµφερόντων της.
Ο φόβος δεν είναι καλός σύµβουλος κι απ’ ότι φαίνεται, η κυβέρνηση και ειδικά οι επιτελείς αυτής στον αγροτικό χώρο αντιµετωπίζουν τα θέµατα πολύ φοβικά.
Η χρονιά που πέρασε δείχνει να αφήνει πολλά «άπλυτα πιάτα» από την αγροτική δραστηριότητα του προηγούµενου έτους, πράγµα που σηµαίνει ότι η καινούργια καλλιεργητική περίοδος δεν αρχίζει µε τους καλύτερους οιωνούς για τον κόσµο της παραγωγής. Αυτό δίνει φυσικά την ευκαιρία στους «κατ’ επάγγελµα επαναστάτες» ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης να… ψαρεύουν σε θολά νερά και ό,τι βγει.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά, στην Κρήτη, ο Κώστας Τσιάρας δεν πέρασε καλά. Αλλιώς τα είχε υπολογίσει, αλλιώς τα περίµενε, κι αλλιώς τελικά ήρθαν τα πράγµατα. Βλέπεις οι Κρητικοί διαφέρουν πολύ από τους Θεσσαλούς. Γι’ αυτό και έχουν καταφέρει, τόσα χρόνια, να διατηρούν τη µερίδα του λέοντος στις αγροτικές επιδοτήσεις. Όσο για το µασάζ που προσπάθησε να τους κάνει ο Τσιάρας, πολύ φοβάµαι ότι στην Κρήτη οι εκεί «παράγοντες», δουλεύουν µε personal trainer.
Που πάει αλήθεια σήµερα η ελληνική γεωργία; Το ερώτηµα τίθεται επιτακτικά ενόψει της νέας χρονιάς και φυσικά της νέας καλλιεργητικής περιόδου. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελµατιών του κλάδου, βέβαια, να βρίσκονται αυτό τον καιρό σε µεγάλο δίληµµα για το κατά πόσο θα πρέπει να επενδύσουν άλλη µια χρονιά σε µια δραστηριότητα η οποία έχει περισσότερες πιθανότητες να φέρει καινούργιες ζηµιές παρά κάποια αξιόλογα κέρδη.
Κάθε νέος χρόνος αποτελεί αφετηρία για καινούργιο σχεδιασµό και µ’ αυτή την έννοια, έχει ιδιαίτερη σηµασία, οι υπεύθυνοι για την άσκηση αγροτικής πολιτικής και όσοι εµπλέκονται στον αγροτικό τοµέα γενικότερα, να έχουν υπόψη τους τους άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινηθεί η στρατηγική φέτος και τα αµέσως επόµενα χρόνια. Σίγουρα δεν αρκεί µια άνευρη και χωρίς εθνική στόχευση εφαρµογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Ένα από τα µεγάλα θέµατα σ’ αυτόν τον τόπο, είναι το θέµα της συνεννόησης. Αυτό υπονοµεύει το µακροπρόθεσµο σχεδιασµό και κάνει δύσκολη την επίλυση των προβληµάτων. Κι επειδή, οι πρώτοι µήνες κάθε έτους, είναι και µήνες αγροτικών κινητοποιήσεων, κάποια στιγµή, όλοι οφείλουν να αντιληφθούν ότι µ’ αυτό τον τρόπο διεκδίκησης λύσεων και µ’ αυτόν τον τρόπο αποφυγής ευθυνών, δουλειά δεν γίνεται.
Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει κάνει πολλά και σε πολλά µέτωπα, ωστόσο στα θέµατα που έχουν να κάνουν µε τον αγροτικό τοµέα, έχει µείνει πολύ πίσω. Θα µπορούσα να πω ότι ποτέ δεν ασχολήθηκε συστηµατικά και αποφασιστικά. Όλες οι πολιτικές που ασκήθηκαν περισσότερο ήρθαν για να σβήσουν φωτιές, παρά να συµβάλουν σε ένα διαφορετικό µοντέλο αγροτικής πολιτικής. κάτι που το χρειάζεται ο τόπος.
Μπορεί η τελική επικύρωση της συµφωνίας µεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών της Mercosur να έχει ακόµα δρόµο, ωστόσο οι πρώτες υπογραφές µεταξύ των δύο πλευρών, µετά τη σύνοδο της Ουρουγουάης στις 5 ∆εκεµβρίου, έχουν ήδη πέσει και οι εξελίξεις επ’ αυτού έχουν πάρει το δρόµο τους.
Με αφορµή τη µεγάλη γιορτή του Αγρότη της Χρονιάς, όπως καταλαβαίνετε, οι προσωπικές µου επικοινωνίες µε τον κόσµο της αγροτικής παραγωγής ήταν αυτές τις µέρες πολύ περισσότερες και ιδιαιτέρως αποδοτικές. Αυτό το οποίο καταλαβαίνω απ’ όλες αυτές τις επαφές είναι ότι, ανεξάρτητα από τον βαθµό προόδου που παρουσιάζουν οι αγροτικές εκµεταλλεύσεις στην Ελλάδα, η αβεβαιότητα την οποία βιώνουν, εδώ και καιρό, όλοι οι συντελεστές της αγροτικής παραγωγής, είναι πολύ µεγάλη.
Τα σοβαρά σηµάδια για την παρακµή µιας χώρας αλλά και µιας κοινωνίας γενικότερα, αρχίζουν από τη στιγµή που οι ιθύνοντες χάνουν τα αντανακλαστικά τους και παύουν να αντιδρούν ακόµα και σε εξόφθαλµες παραβιάσεις νόµων και ηθικών αρχών.
Αυτό που δεν έχει γίνει ακόµα κατανοητό στον αγροτικό κόσµο, είναι η επίπτωση που θα έχει η λεγόµενη «εξωτερική σύγκλιση» των κοινοτικών ενισχύσεων. Να αναφερθεί εδώ ότι ο όρος εξωτερική σύγκλιση έχει αποτυπωθεί µε τη µορφή δέσµευσης για το µέλλον και στα κείµενα της τρέχουσας προγραµµατικής περιόδου της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
