Κακοδιοίκηση
Η εκθεση δεν αρκείται σε διαπιστώσεις για τα κακώς κείµενα της ελληνικής οικονοµίας, αλλά µπαίνει στη διαδικασία να δώσει πολύ συγκεκριµένες κατευθύνσεις και προτάσεις για το πως αυτά µπορούν να αντιµετωπισθούν. Λέει για παράδειγµα: Έχουµε πολύ µικρές και κακοδιοικούµενες επιχειρήσεις. Τι µπορεί να γίνει επ’ αυτού; Αν στη βάση ενός επεξεργασµένου business plan και µιας σειράς δεσµεύσεων -εκ µέρους των διοικούντων σε αυτές τις επιχειρήσεις- τους δοθεί η πρόσβαση σε φρέσκα κεφάλαια, διευκολύνεται η µετάβαση σε ένα διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας, που τις βγάζει από το σηµερινό φαύλο κύκλο.
Καθένας µόνος
Η έκθεση τα λέει καλά, το θέµα είναι, αφενός τι διάθεση υπάρχει από τους κυβερνώντες, αφετέρου πόσο ώριµα είναι τα πράγµατα στις τάξεις των ίδιων των κατόχων µικρών, πολύ µικρών ή ακόµα και ατοµικών επιχειρήσεων. Σηµαντικό είναι, επίσης, το επίπεδο επαγγελµατισµού που χαρακτηρίζει το διαθέσιµο δυναµικό στην αγορά εργασίας. Μεγάλη ιστορία. Μέχρι τώρα οι «επιχειρηµατίες» λένε καλύτερα να το κάνω µόνος µου.
Αχ Ανδρέα!
Κάποια στοιχεία µπορεί να είναι γνωστά, ωστόσο η έκθεση µας βοηθάει όλους να τα εµπεδώσουµε. Αναφέρει, για παράδειγµα, ότι η ελληνική οικονοµία αναπτύχθηκε έντονα την περίοδο 1961-1980, µε πραγµατικό µέσο ετήσιο ρυθµό που ξεπέρασε το 6,5%. Ακολούθησε µια περίοδος βραδείας ανάπτυξης 1981-1994, µε ετήσιο ρυθµό γύρω στο 0,8%. Στη συνέχεια, η σύγκλιση και τα πρώτα χρόνια ένταξης στη νοµισµατική ένωση σηµατοδότησαν µια περίοδο ταχείας αλλά µη διατηρήσιµης µεγέθυνσης µε µέσο ετήσιο ρυθµό κοντά στο 3,5%. Τη διαδέχθηκε βέβαια η περίοδος της ελληνικής κρίσης χρέους από το 2009 µε µέσο ρυθµό ετήσιας συρρίκνωσης περί το -2,2%. Αυτά τα στοιχεία, δίνουν πολύ τροφή για µελέτη σε πολλούς!
Με τη σέσουλα
ανεξάρτητα όµως από τους οικονοµικούς κύκλους, το µόνο βέβαιο είναι ότι µέσα από το δύσκολο µονοπάτι του κορωνοϊού, η χώρα έχει µπροστά της µια πολύ µεγάλη ευκαιρία. Μέχρι τώρα, δουλεύαµε για να ζούµε και δανειζόµασταν για να καλοπερνάµε! Είναι ίσως η πρώτη φορά, µετά τον πόλεµο, που έχουµε την επιλογή να αναµορφώσουµε την παραγωγική βάση της χώρας, έτσι ώστε η ευηµερία της κοινωνίας να καταστεί αυτοτροφοδοτούµενη. Λεφτά έρχονται!
Νέα µπουρζουαζία
ειναι φυσικο ότι σε µια τέτοια προσπάθεια ο τοµέας της πρωτογενούς παραγωγής θα πρέπει να έχει την τιµητική του. Ενδεχοµένως όχι ξεκοµµένα, όπως συνέβαινε άλλες φορές. Αυτή τη φορά η αναβάθµιση της πρωτογενούς παραγωγής θα έλθει συνδυαστικά µε την ευρύτερη αναµόρφωση των δοµών σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας. Παρέχεται µάλιστα η δυνατότητα, οι µέχρι σήµερα κατ’ αποκλειστικότητα αγρότες να δοκιµάσουν λίγο την τύχη τους και σαν βιοµήχανοι!
