Προπαγανδισµός
ΟΙ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ δοµές που εµπλέκονται µέχρι σήµερα στα θέµατα αγροτικής πολιτικής, είτε περιορίζονται στον εντοπισµό των προβληµάτων και αδυναµιών που παρουσιάζει ο αγροτικός τοµέας, διεκδικώντας αντίστοιχα κρατική µέριµνα (συλλογικότητες, αντιπολίτευση), είτε εξαντλούνται σε προπαγανδισµό των όποιων ευνοϊκών ρυθµίσεων λαµβάνουν χώρα (κυβερνητικοί οργανισµοί, συµπολίτευση).
Αναλώσιµοι
ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ έχουµε δει στοιχειοθετηµένες αναλύσεις και προτάσεις ανάπτυξης πολιτικών µε βάση και τη διεθνή εµπειρία και ακόµα λιγότερες έχει καταστεί δυνατό ο όποιος σχεδιασµός να υλοποιηθεί µε συνέπεια από τους εκάστοτε φέροντες την πολιτική ευθύνη διαχείρισης των θεµάτων του αγροτικού χώρου. Όπως έχω επισηµάνει και άλλες φορές, απουσιάζει ο συνεκτικός κρίκος. Οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, η δηµόσια διοίκηση έχει εξασθενήσει, η αγροτική εκπροσώπηση είναι ανεπαρκής, η Κοινή Αγροτική Πολιτική δεν αρκεί για να βρεθεί… η άκρη του νήµατος, µε βάση τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας.
Με ελικόπτερο
ΕΠΙΜΕΝΩ ότι αυτή τη φορά, ειδικά στον αγροτικό χώρο, τα πράγµατα δείχνουν να είναι πιο κρίσιµα από ποτέ, καθώς, απ’ ότι φαίνεται, λεφτά θα υπάρξουν. Ωστόσο, ο τρόπος αξιοποίησης αυτών των πόρων θα καθορίσει για χρόνια την αγροτική θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι. Είναι µια θέση που κατέκτησε πολύ νωρίς η Ιταλία, είναι µια θέση την οποία δεν είχε αλλά επεδίωξε µε σχέδιο και επιµονή, µετά την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και απολαµβάνει σήµερα η Ισπανία.
Ελληνικός µύθος
ΤΟ «brand name» της Ελλάδας προσφέρεται όσο λίγων χωρών στον κόσµο για να δηµιουργήσει έναν µύθο και στο επίπεδο της αγροδιατροφής. Αντιπροσωπευτική της µεσογειακής δίαιτας (σήµερα αποκτά καινούργιο νόηµα), µε εύκρατο κλίµα, µε σπάνια εδαφική ποικιλοµορφία και 6.500 ενδηµικά φυτά, η Ελλάδα µπορεί να πετύχει µικρά και µεγάλα αγροδιατροφικά θαύµατα. Την ίδια στιγµή, οι δυνατότητες επικοινωνίας, προώθησης και καθιέρωσης των προϊόντων, κυρίως λόγω του τουρισµού, είναι ασύλληπτη.
Ψηφιακή εποχή
ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ, ότι η φυσιογνωµία της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα µπορεί να δέσει απόλυτα µε τη πολιτική «farm to fork» που πρεσβεύει τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα οι λύσεις που προσφέρουν απλόχερα η αποµακρυσµένη επικοινωνία και ο ψηφιακός µετασχηµατισµός (γεωργία ακριβείας κ.α.) διευκολύνουν όσο ποτέ, τη συγκροτηµένη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και την αξιοποίηση, µε φιλικό µάλιστα τρόπο για το περιβάλλον, κάθε τετραγωνικού διαθέσιµης γης.
Συνεκτικός κρίκος
ΟΛΑ ΑΥΤΑ, µπορεί να υπάρχουν στο µυαλό πολλών εκ των ιθυνόντων, ωστόσο, ο σχεδιασµός για την συστηµατική διευκόλυνση της υλοποίησής τους από τους αγρότες και τους λοιπούς συντελεστές της αγροτικής παραγωγής δεν έχει ακόµα υπάρξει. Κι αυτό γιατί, σ’ αυτή τη χώρα, εκτός του ότι λείπει ο συνεκτικός κρίκος, ο καθένας προσπαθεί να τα κάνει όλα µόνος του.
