Σκέτο χαµαλίκι
Καύσωνας, παρατεταµένη ξηρασία, εντοµολογικές ασθένειες, πανώλη των µηρυκαστικών, αδιόρθωτο ΟΣ∆Ε, έλλειµµα συνεργατισµού, αθέµιτες εµπορικές πρακτικές, απουσία στοιχειώδους σχεδιασµού για την ανάπτυξη της γεωργίας, πληµµελής χρηµατοδότηση, υπέρµετρη γραφειοκρατία, είναι λίγα µόνο απ’ αυτά που καλείται να αντιµετωπίσει αυτό τον καιρό κάθε αγρότης και φυσικά δεν αντιµετωπίζονται.
Λαθρεµπόριο
Γιατί να είναι κάποιος σήµερα κτηνοτρόφος και µάλιστα προβατοτρόφος; Όταν τα φορτηγά µε ζώντα ζώα έρχονται µαζικά και χωρίς κανέναν έλεγχο από Ευρωπαϊκές και Τρίτες χώρες και τα κρέατα που φθάνουν στην αγορά χαρακτηρίζονται ελληνικά; Όταν το µαύρο χρήµα των ζωεµπόρων καταλύει κάθε έννοια λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς και υπονοµεύει συστηµατικά την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων εκµεταλλεύσεων και των προϊόντων που παράγονται στη χώρα µας;
Γάλα σε πηγάδι
Όταν, το ζωικό κεφάλαιο στον κλάδο των αιγοπροβάτων µειώνεται, είτε λόγω του κατακλυσµού που έγινε τον περασµένο Σεπτέµβριο, είτε λόγω της πανώλης που ενέσκηψε τελευταία και την ίδια στιγµή, βλέπεις τους γαλατάδες να πιέζουν για περαιτέρω µείωση της τιµής στο πρόβειο και γίδινο γάλα. Χωρίς µάλιστα να καταγράφεται αντίστοιχη µείωση (λόγω έλλειψης πρώτης ύλης) στην παραγωγή φέτας που ως γνωστόν είναι ΠΟΠ και παράγεται αποκλειστικά από ελληνικό γάλα.
Μήπως κι εδώ τα βυτία αρχίζουν πάλι να πηγαινοέρχονται, χωρίς να ακολουθούνται πολλές διατυπώσεις;
Εισαγόµενο λάδι;
Γιατί να είσαι ελαιοκαλλιεργητής, όταν οι πληροφορίες θέλουν την Ελλάδα από καθαρά εξαγωγική χώρα στο ελαιόλαδο, να αρχίζει να εισάγει «λάδι» από Τρίτες χώρες προκειµένου κάποιοι µεγάλοι εγχώριοι τυποποιητές να καλύψουν τις παραγγελίες τους (προς εξαγωγή) για ελληνικό extra παρθένο ελαιόλαδο; Πως µπορεί να περιφρουρηθεί έτσι η ταυτότητα του ελληνικού ελαιολάδου και να χτιστεί ένα όνοµα που θα το καταστήσει περιζήτητο στις διεθνείς αγορές; Το κυριότερο όµως, πως θα µείνει µετά απ’ όλα αυτά ζωντανός ο ελληνικός ελαιώνας και ο Έλληνας ελαιοπαραγωγός;
∆εκαπέντε plus
Στο σκληρό σιτάρι, το εγχώριο ιδιωτικό εµπόριο βρήκε πάλι τον τρόπο να προτείνει στους Έλληνες παραγωγούς τη χαµηλότερη τιµή πανευρωπαϊκά. Κι ας είναι φέτος η εγχώρια παραγωγή σκληρού σίτου η καλύτερη των τελευταίων ετών. Με ποια συλλογικά σχήµατα να αντισταθεί ο αγρότης της χώρας µας σ’ αυτού του είδους τις εµπορικές πρακτικές και µε τι κουράγιο να επενδύσει για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς του; Κι όλα αυτά, όταν έχει πάει Αύγουστος και τρέχεις για το ΟΣ∆Ε. Όταν οι τράπεζες δεν σου δίνουν σηµασία γιατί δεν έχεις τελειώσει µε τη δήλωση. Κι όταν οι «τεχνικοί σύµβουλοι» βρίσκουν ευκαιρία να σε ξεζουµίσουν, ενώ µαλώνουν µεταξύ τους αυτοί που έχουν αρπάξει ήδη τα εκατοµµύρια (15 συν ΦΠΑ)!
