Εκεί που πάει το χρήµα
Απ’ ό,τι φαίνεται, στο θέµα των µεγάλων καταστροφών που προκάλεσαν οι πληµµύρες στη Θεσσαλία τον περασµένο Σεπτέµβριο, η κυβέρνηση έβλεπε µόνο έργα, λεφτά και δοσοληψίες µε τους µεγαλοεργολάβους. Λίγο την απασχόλησε η δεινή θέση στην οποία βρέθηκαν χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, λίγα κατάλαβε για την ανάγκη ουσιαστικού επανασχεδιασµού της αγροτικής δραστηριότητας στον θεσσαλικό κάµπο, την απασχόλησαν µόνο τα µεγάλα νούµερα και πως αυτά θα εξασφαλίσουν… τα δικά µας παιδιά.
Σε λίγους και διαλεγµένους
Το νταραβέρι που ξεκίνησε µε τους Ολλανδούς της HVA δεν είναι τίποτα άλλο από µια προσπάθεια να ανοίξουν κάποιες µεγάλες δουλειές µε κοινοτικά και εθνικά κεφάλαια, οι οποίες όµως θα µοιράζονταν απλόχερα σε λίγους και διαλεγµένους. Οι αγρότες και η αγροτική δραστηριότητα θα έρχονταν απλώς να διευκολύνει αυτές τις µεγάλες δουλειές, όπου και αν αυτό κρίνονταν απαραίτητο. Επί της ουσίας, αυτό το σχέδιο παραµένει ζωντανό, παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις στον κάµπο σήµερα δεν το ευνοούν ιδιαίτερα.
Στην οδό της µικροπολιτικής
Για να πάµε όµως και στα ειδικότερα, οι ενδοκυβερνητικές ισορροπίες (π.χ. βλέπε Τριαντόπουλος) και οι ειδικές σχέσεις που ανέπτυξαν ορισµένοι κυβερνητικοί επιτελείς µε αγρότες και παράγοντες της περιοχής στα Παρακάρλια, επέβαλαν δύο µέτρα και δύο σταθµά στην αντιµετώπιση των πληγέντων. Έτσι, έφεραν πριν την ώρα της διπλή αποζηµίωση (δηλαδή αποζηµίωση δύο ετών) για εκείνους που είχαν κτήµατα στην περιοχή που είχε πατηθεί από το νερό, ενώ έχει αφήσει προς το παρόν ακάλυπτους, τόσο τους αγρότες που είχαν ζηµιές σε κτήµατα (υποβάθµιση – µπάζα) υποδοµές (αντλιοστάσια – αποθήκες) και αποθηκευµένα προϊόντα, όσο και τους καλλιεργητές µε δένδρα (πολυετείς καλλιέργειες) που έχουν ξεραθεί.
Αδικίες κατ’ επανάληψη
Επίπλέον, ο υπολογισµός των αποζηµιώσεων για τη χαµένη παραγωγή της περασµένης χρονιάς, δηλαδή των αποζηµιώσεων που ακόµα παιδεύεται να ολοκληρώσει ο ΕΛΓΑ (τελευταίο πακέτο εντός του Σεπτεµβρίου) απέχουν πολύ από την πραγµατικότητα, καλλιεργούν επίµονα την αδικία και φωτογραφίζουν άλλη µια φορά τις ειδικές σχέσεις και την µικροπολιτική που διέπει το χειρισµό των θεµάτων.
Υπόδουλοι
Στα ολίγον γενικότερα, πάντα υπήρχε πρόβληµα µε τη λειτουργία του ΟΣ∆Ε, ποτέ δεν αντιµετωπίσθηκαν µε αποφασιστικότητα οι παθογένειες στο σύστηµα διαχείρισης των δηλώσεων, όµως αυτό που συµβαίνει φέτος δεν έχει προηγούµενο και δείχνει µια χώρα υπόδουλη στα συµφέροντα µιας συντεχνίας και µια ολόκληρη κοινωνία υποχρεωµένη να χορεύει στο σκοπό του κάθε καιροσκόπου.
Πολιτική διαχείριση για 22%
∆εν χρειάζεται πολύ να ψάξουν οι ιθύνοντες γιατί η Νέα ∆ηµοκρατία διολισθαίνει ασταµάτητα από το 41% των προηγούµενων εθνικών εκλογών στο 22% των τελευταίων δηµοσκοπήσεων. ∆εν υπάρχει αυτή τη στιγµή ούτε ένας αγρότης που να µπορεί να υποστηρίξει τις επιλογές της κυβέρνησης στα θέµατα του ΟΣ∆Ε, δεν έχει µείνει κανείς να υπερασπισθεί τη διαχείριση των θεµάτων στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής. Θα µπορούσα να πω ότι οι φυσικές καταστροφές µάλλον έδωσαν ένα άλλοθι στην κυβέρνηση, διευκολύνοντάς τη να κρύψει όλες τις άλλες της αδυναµίες.
