Άναρθρες κραυγές
Μπορεί το µεγάλο συλλαλητήριο του Ηρακλείου να έδωσε ένα ενδιαφέρον µήνυµα για τις αγωνίες των αγροτών αυτόν τον καιρό, όµως τα πράγµατα στην αγροτική παραγωγή είναι πολύ χειρότερα και µε το έλλειµµα οργάνωσης που υπάρχει στον αγροτικό χώρο, δύσκολα θα µπορούσε να αναδειχθεί η πραγµατική κατάσταση και να διαµορφωθούν οι ανάλογες προτάσεις. Προς το παρόν βγαίνουν µόνο κάποιες άναρθρες κραυγές αγωνίας. Τις οποίες οι ιθύνοντες αντιλαµβάνονται κατά το δοκούν.
Μονάχους - Μονάχους
Το έχω πει και άλλες φορές. Όση ευθύνη φέρουν οι κυβερνήσεις για το έλλειµµα στρατηγικής στον αγροτικό τοµέα, άλλη τόση ευθύνη έχουν, όπως αποδεικνύεται καθηµερινά και οι ίδιοι οι αγρότες, λόγω της µοναχικότητας που τους διακρίνει και της πεισµατικής άρνησης σε κάθε είδους συλλογική οργάνωση και δράση. Άλλωστε, το µοναχικό πνεύµα και η δυσπιστία για τα κοινά, ήταν έκδηλη στο βλέµµα και των Κρητικών που διαδήλωσαν την Τετάρτη έξω από την έδρα της Περιφέρειας. Ίσως γι’ αυτό και δεν βρήκαν ιδιαίτερη ανταπόκριση οι φωνές εκείνων που επιζητούσαν επιµόνως µια πιο σκληρή στάση, ενδεχοµένως και τη σύγκρουση µε τις αρχές.
Χώρος για παρασπονδίες
Την ίδια στιγµή, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι πρωτοστάτες άλλων εποχών, τώρα δεν έχουν µεγάλη πέραση. Ούτε οι εποχές είναι ίδιες, ούτε οι κοινοτικές επιδοτήσεις εύκολες, ούτε ο λαϊκισµός έχει την ίδια πέραση. Αν κάνει ένα λάθος η κυβέρνηση είναι που δεν έχει ακόµα ξεκαθαρίσει την κατάσταση µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ και αφήνει κάποιους να καλλιεργούν το έδαφος ότι υπάρχει ακόµα χώρος για παρασπονδίες. Το άλλο µεγάλο λάθος της κυβέρνησης βέβαια, είναι η απουσία σαφούς σχεδίου για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τοµέα. Κάποιοι δεν θέλουν, κάποιοι δεν ξέρουν!
Τα βερεσέδια
Όταν για παράδειγµα βγαίνει και ο Ιανουάριος και τα χρήµατα που έχουν να λαµβάνουν οι αγρότες από τις άµεσες ενισχύσεις της προηγούµενης χρονιάς είναι πάνω από τα µισά αυτών που εισέπραξαν µέχρι τώρα, πώς να λειτουργήσουν οι ταµειακές ροές και πώς να γίνει ο προγραµµατισµός για τη νέα χρονιά; Και βέβαια, πώς να σου δώσει λίπασµα το γεωπονικό κατάστηµα για τη νέα χρονιά, όταν δεν έχει πληρώσει τα βερεσέδια της προηγούµενης; Και το κατάστηµα πως να κάνει παραγγελίες για την επόµενη όταν δεν έχει κλείσει τους λογαριασµούς της προηγούµενης… και πάει λέγοντας.
Το νου σας στην άµυνα
∆εν είναι λίγοι οι αγρότες που κάθε τόσο υποχρεώνονται να πουλήσουν κάτι από τα πάγια τα οποία διαθέτουν και µε κόπους έχουν αποκτήσει, προκειµένου να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να παραµείνουν στο παιχνίδι της παραγωγής. Ένα παιχνίδι το οποίο γίνεται όλο και πιο αβέβαιο, καθώς το κόστος ευκαιρίας που αναλαµβάνουν έχει φθάσει στα ύψη, τουτέστιν, η ζηµιά… προλαβαίνει το κέρδος. Αν ζητάτε τη γνώµη µου, σ’ αυτή τη φάση, αυτό που προέχει είναι η άµυνα!
