Υπέρ της δυνατότητας συγκρότησης συνεταιρισµών ακόµα και από ολιγοµελή σχήµατα των τριών ατόµων, τάσσεται ο Bruno Roelants, Γενικός ∆ιευθυντής της ∆ιεθνούς Συνεταιριστικής Οµοσπονδίας (ICA), ο οποίος µίλησε στη ∆ιαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εµπορίου της Βουλής, µε αφορµή τη συζήτηση του νοµοσχέδίου για τους συνεταιρισµούς.
Για το θέµα των µελών επενδυτών µάλιστα ξεκαθάρισε ότι είναι κάτι, το οποίο έχει εισαχθεί σε διάφορες χώρες, ήδη από τη δεκαετία του ‘90 και έχει παντελώς αποτύχει. ∆εν χρησιµοποιείται, ακόµα και εκεί που υπάρχει, όπως ανέφερε ο κ. Roelants, όπως σε Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία. Συγκεκριµένα ανέφερε:
«Το ποσοστό του 70%, που είναι υποχρέωση του µέλους να υποβάλει την παραγωγή του στο συνεταιρισµό, είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ υψηλό, ιδίως για τα µέλη των µικρών συνεταιρισµών, διότι εδώ υπάρχει το θέµα του δικαίου του ανταγωνισµού. Είναι πολύ δύσκολο λοιπόν, για τα µέλη αυτά, αλλά, στους επιτυχηµένους συνεταιρισµούς αυτό γίνεται στην πράξη από µόνο του.
Επίσης, το συνεταιριστικό κεφάλαιο των 10.000 ευρώ, το οποίο προβλέπεται, είναι κατά τη γνώµη µας, πάρα πολύ υψηλό, κυρίως, όταν ενδιαφερόµαστε για µικρούς ή πολύ µικρούς αγρότες και νεοφυείς επιχειρήσεις, που θέλουν να ενταχθούν σε αυτό το χώρο.
Όσον αφορά τον κρατικό έλεγχο των συνεταιρισµών, θα ήταν προτιµότερο να υπάρχει ένα υπουργείο, το οποίο να ασκεί αυτό τον έλεγχο και να µην υπάρχει αυτός ο κατακερµατισµός που προβλέπεται και που υφίσταται σε διάφορες χώρες και έχει αποτύχει. Επίσης, είναι πολύ σηµαντικό το θέµα των ειδικών ελεγκτών, οι οποίοι, πραγµατικά πρέπει να υπάρχουν και πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευµένα άτοµα. Αυτό έχει δειχθεί σε όλο τον κόσµο.
Επίσης, το θέµα των αδιανέµητων αποθεµατικών είναι πολύ σηµαντικό. Περιλαµβάνεται στις συνεταιριστικές αρχές. Είναι θεµελιώδες θέµα που το περιλαµβάνει και η σύσταση του ∆ιεθνούς Γραφείου Εργασίας, η 193 που έχει υπογραφεί και από την Ελλάδα και είναι ο πιο καλός τρόπος να δηµιουργηθεί ένα απόθεµα και ένα κεφάλαιο στο συνεταιρισµό.
Επίσης, η φορολόγηση του πλεονάσµατος δείχνει ότι δεν είχε γίνει καλά αντιληπτή η έννοια του συνεταιρισµού και τι σηµαίνει αυτό. ∆εν πρόκειται για µέρισµα, αλλά πρόκειται για κάτι το οποίο ανήκει στους συνεταιριστές. Πέραν του άρθρου 38, σε κανένα άλλο σηµείο δεν γίνεται αναφορά για τις ενώσεις και τις οµοσπονδίες συνεταιρισµών. Πρόκειται για ένα θεµελιώδες ζήτηµα, που αφορά τους συνεταιρισµούς, το αναφέρει και η 6η συνεταιριστική αρχή, να γίνεται αναφορά στις δευτεροβάθµιες και τριτοβάθµιες ενώσεις. Είναι κάτι, που πραγµατικά πρέπει να προσεχθεί.
Επίσης, δεν προβλέπεται η συνεταιριστική εκπαίδευση. Αυτό είναι µια θεµελιώδης αρχή, είναι πάρα πολύ βασικό και έχει σχέση µε τη δηµοκρατική διαχείριση. Στην Ισπανία και αλλού, ένα µέρος του πλεονάσµατος κατευθύνεται προς την εκπαίδευση.
Τέλος, δεν µπορεί να υπάρχει κάτι που να είναι ανάµεσα σε συνεταιρισµό και σε κεφαλαιουχική εταιρία. Ή µιλάµε για συνεταιρισµό ή µιλάµε για εταιρεία, αλλιώς δεν µπορεί να λειτουργήσει το σχήµα. Εάν πραγµατικά ενδιαφέρεστε στην Ελλάδα να υπάρξει ανάπτυξη και κυρίως, αγροτική ανάπτυξη µέσω του πυλώνα του συνεταιρισµού, τότε θα πρέπει οι συνεταιρισµοί να είναι ξεκάθαρα, αυτό το οποίο προβλέπεται.
Πρέπει να σας πω ότι οι συνεταιρισµοί υπάρχουν, γιατί υπάρχει µία τυποποιηµένη και πολύ ακριβής ανάγκη για αυτούς. Το 1995 έγινε µία δήλωση ταυτότητας, δόθηκε ένας διεθνής ορισµός του τι εστί συνεταιρισµός και διατυπώθηκαν οι αρχές και οι αξίες του, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τα 150 χρόνια εµπειρίας και πρακτικής. Έτσι λοιπόν αυτή είναι τώρα η συνεταιριστική πρακτική που εφαρµόζεται παντού και αυτό διακρίνει το συνεταιρισµό από τις κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις και ακριβώς επειδή οι συνεταιρισµοί ελέγχονται από τα µέλη τους µε δηµοκρατικό έλεγχο. Τα λέω αυτά και αισθάνοµαι µεγάλη τιµή που µπορώ να τα πω στην Αθήνα, την πόλη που γεννήθηκε η δηµοκρατία.
Ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η ξεκάθαρη ταυτότητα και λογική των συνεταιρισµών, αυτοί αποτελούν µία πολύ σηµαντική οικονοµική και κοινωνική πραγµατικότητα σήµερα. Πρέπει να σας πω ότι παραδείγµατος χάρη ο κύκλος εργασιών των συνεταιρισµών στις 10 µεγαλύτερες βιοµηχανικές χώρες ισούται µε το ΑΕΠ της Ιταλίας, πράγµα που σηµαίνει ότι ο κύκλος εργασιών των συνεταιρισµών παγκοσµίως ισούται µε τον κύκλο εργασιών πολλών βιοµηχανικών χώρων.».
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφόρησε εκτάκτως την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου μαζί με το περιοδικό Wine Trails.
