Πιέζει αγρότες το χρηματοδοτικό, επείγουν μέτρα ρευστότητας

Έτσι, την ώρα που ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, διαβεβαιώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι διασφαλισμένο το θέμα της διατροφικής επάρκειας για τη χώρα, οι αμυντικές λύσεις στις οποίες υποχρεώνονται καθημερινά οι Έλληνες αγρότες, περιορίζουν περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής γεωργίας και οδηγούν σε μείωση του αγροτικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Η αντικατάσταση σε κάποιο βαθμό για παράδειγμα στο θεσσαλικό κάμπο, της βαμβακοκαλλιέργειας με την καλλιέργεια του ηλίανθου, μπορεί να μην αφήσει τα κτήματα ακαλλιέργητα, οδηγεί ωστόσο σε σημαντική μείωση των εσόδων του παραγωγού και φυσικά σε περιορισμό του κύκλου εργασιών γύρω από το προϊόν.

Και αν στις ετήσιες καλλιέργειες αυτό μπορεί να διορθωθεί ενδεχομένως της επόμενη χρονιά, το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στο «φρένο» που βάζει στην αναδιάρθρωση της ελληνικής γεωργίας, η οικονομική στενότητα την οποία βιώνουν αυτό τον καιρό οι καλλιεργητές και η οποία συνδέεται, τόσο με τη δυσκολία των τραπεζών να παρακολουθήσουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες του παραγωγού, όσο και με την νωχελικότητα με την οποία η Πολιτεία προσεγγίζει, τόσο τις τρέχουσες υποχρεώσεις της έναντι των αγροτών (ΕΛΓΑ και ΟΠΕΚΕΠΕ), όσο και τις έκτακτες συνθήκες που διαμορφώνει αυτό τον καιρό στη χώρα μας το θέμα της πανδημίας.

Αρκεί να αναφερθεί ότι από την πλευρά των τραπεζών π.χ. κινείται με ρυθμό χελώνας και καθυστερεί βασανιστικά τον τελευταίο μήνα, εν μέσω της εαρινής προετοιμασίας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, η ανανέωση της Κάρτας του Αγρότη, καθιστώντας δύσκολη την προμήθεια αγροτικών εφοδίων από τους καλλιεργητές. Παρά τις διαδοχικές παρεμβάσεις και διαβεβαιώσεις του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης για συμφωνία με τις εμπορικές τράπεζες να απολοποιήσουν την όλη διαδικασία (ΟΣΔΕ 2019 αντί για ΟΣΔΕ 2020), οι εγκρίσεις βγαίνουν με καθυστέρηση και η δουλειά των παραγωγών παραμένει δύσκολη.

Αντίστοιχα μεγάλες δυσκολίες δημιουργεί, όσο κι αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, η μεγάλη καθυστέρηση με την οποία ο ΕΛΓΑ ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του για αποζημιώσεις των αγροτών από τις θεομηνίες, σε μια εποχή μάλιστα που όλοι υφίστανται με κάποιο τρόπο την ένταση των φαινομένων κι αυτό που οι πολιτικοί συχνά επικαλούνται στη ρητορική τους ως κλιματική αλλαγή.

Το τρίμηνο για το οποίο δεσμεύονταν τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες και η διοίκηση του ΕΛΓΑ έχει γίνει 8μηνο και 10μηνο, το 70% προκαταβολή έγινε ξαφνικά 65%, η εξόφληση δεν φτάνει ποτέ στην ώρα της και όλο αυτό το κόστος το επωμίζονται οι αγρότες, είτε ως άμεση επίπτωση στη δουλειά τους, είτε ως ανατροπή του προγραμματισμού για την επόμενη χρονιά.

Αντίστοιχα ζητήματα, ίσως μικρότερα αυτό τον καιρό, υπάρχουν και με την καταβολή των κοινοτικών ενισχύσεων. Η πολυετής καθυστέρηση π.χ. των εκκαθαρίσεων που αφορούν άμεσες ενισχύσεις για τα έτη 2013 και 2014, μπορεί να περιορίζεται σε έναν μικρό αριθμό κάποιων χιλιάδων αγροτών, ωστόσο η ανατροπή που έχει επιφέρει στη δραστηριότητά τους είναι τεράστια και αυτό συνεχίζεται. Ανάλογες καθυστερήσεις καταγράφονται, τόσο σε αγρότες που έκαναν μεταβιβάσεις δικαιωμάτων βασικής ενίσχυσης τα τελευταία χρόνια, όσο και σε χιλιάδες περιπτώσεις που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους δασικούς χάρτες και μέχρι σήμερα αδυνατούν να βγάλουν άκρη με την ανελέητη γραφειοκρατία.