Ο πρώτος χρόνος δείχνει συμβιβασμό στην κρίση της ελληνικής γεωργίας

Ένα χρόνο µετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα ∆ηµοκρατία κι ενώ σε ορισµένα κρίσιµα πεδία η κυβέρνηση δείχνει να παράγει έργο, στον αγροτικό τοµέα τα πράγµατα παραµένουν στάσιµα. Στοιχειώδης διαχείριση της καθηµερινότητας και άτολµες παρεµβάσεις σε επιµέρους µόνο ζητήµατα, συνθέτουν τη διαδροµή της έως τώρα πορείας.

Ενδεχοµένως να αποτελεί και κεντρική επιλογή, στο συγκεκριµένο πεδίο η κυβέρνηση... να µην σπάσει αυγά. Άλλωστε τα ανοιχτά µέτωπα, ιδιαίτερα µετά την εµφάνιση της πανδηµίας, είναι πολλά και καµιά λογική management δεν συστήνει να ανοίξει άλλο ένα. Ενδεχοµένως γι’ αυτό ο υπουργός Μάκης Βορίδης επιµένει να κρατάει τη µπάλα χαµηλά και να αρκείται στη νοµική του κατάρτιση και την επικοινωνιακή του δεινότητα. Ειδικά το τελευταίο του επιτρέπει, τόσο µέσα στη Βουλή, όσο και έξω στον αγροτικό κόσµο, να διατηρεί τον έλεγχο της κατάστασης.

Την ίδια στιγµή, φαίνεται να έχει τηρήσει κατά γράµµα τις επιταγές του «µπλε φακέλου», που είχε παραλάβει από τα χέρια του πρωθυπουργού ένα χρόνο πριν. Τα θέµατα της ΚΑΠ τα παρακολουθεί, χωρίς βέβαια να υπάρχουν προς το παρόν µεγάλες αποφάσεις ούτε από τις Βρυξέλλες, οι µικροδιευθετήσεις στη φορολογία αγροτών έγιναν, ο νόµος για τους συνεταιρισµούς ψηφίστηκε, ασχέτως αν δεν παράγει αποτέλεσµα και η υπόθεση ελληνοποιήσεις δείχνει κάποια πρώτα καλά σηµάδια, τουλάχιστον στο αιγοπρόβειο γάλα. Ως εκεί! Είναι προφανές ότι δεν είναι αυτό η ελληνική γεωργία και δεν είναι αυτά που θα φέρουν την επιδιωκόµενη αναγέννηση του χώρου.

Θα µπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι εξ αρχής δεν υπάρχει κάποιο ολοκληρωµένο σχέδιο, ενώ το επίπεδο και η ποιότητα των συµβούλων που έχουν επιλεγεί δεν είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά. Μοιάζουν περισσότερο µε επιλογές συντήρησης ενός στοιχειώδους πελατειακού µηχανισµού, παρά µε πρόσωπα που µπορούν να φέρουν ευρωπαϊκό αέρα στα εγχώρια αγροτικά πράγµατα.

Έτσι, ακόµα κι αν ωριµάσουν οι αποφάσεις για τη νέα ΚΑΠ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η διαδικασία διαµόρφωσης του εθνικού φακέλου θα απαιτήσει γενναία ανανέωση του στελεχιακού δυναµικού, προκειµένου η νέα ΚΑΠ να είναι το «όχηµα» για την αντιµετώπιση της παρακµής στην οποία έχει εισέλθει εδώ και χρόνια η ελληνική γεωργία. Γιατί, καθώς λέγεται, το υπάρχον δυναµικό είναι για να συντηρεί την παρακµή, όχι να της κόψει το δρόµο.