Με τα μικρά και ασήμαντα περνούν οι μέρες Λιβανού στη Βάθη

Η µέχρι στιγµής δραστηριότητα δείχνει να περιορίζεται σε επί µέρους διευθετήσεις και νοµή εξουσιών, χωρίς να γίνεται ορατή η µεγάλη εικόνα της αγροτικής οικονοµίας.

Με µια οπτική απλούστευσης των πραγµάτων θα µπορούσε να πει κανείς ότι η εκτελεστική εξουσία και οι βασικές δοµές της κεντρικής διοίκησης είναι εκεί για να παρέχουν στους πολίτες ασφάλεια, υγεία και εκπαίδευση, να οριοθετούν τις χρήσεις της γης, να ορίζουν τους θεµελιώδεις κανόνες λειτουργίας της αγοράς -υπό το πρίσµα πάντα του ελεύθερου ανταγωνισµού- µεριµνώντας βέβαια για την τήρησή τους.

Όσον αφορά ειδικότερα στον αγροτικό χώρο, τα ζητήµατα που σχετίζονται µε τις χρήσεις γης και τη λειτουργία της αγοράς αποκτούν ιδιαίτερο νόηµα.

Στο πρώτο, είναι άπειρα τα παραδείγµατα που δίνουν εικόνα µιας άναρχης κατάστασης η οποία, πέραν του ότι καταστρέφει το περιβάλλον και υπονοµεύει την ποιότητα ζωής των πολιτών και ιδιαίτερα των ανθρώπων της υπαίθρου, επενεργεί εις βάρος του υγιούς ανταγωνισµού, συντηρώντας στην ουσία στην αυθαιρεσία, τους επίδοξους καταπατητές και την απάτη.

Εγκατεστηµένα συµφέροντα τα οποία απέκτησαν οικονοµική υπόσταση επειδή ακριβώς εκµεταλλεύθηκαν την αδράνεια του κράτους, τα νοµικά κενά και την ελλιπή περιφρούρηση των όποιων κανόνων, τείνουν να διαιωνίσουν µια κατάσταση η οποία µόνο τιµή δεν περιποιεί στη συντεταγµένη Πολιτεία, ενώ την ίδια στιγµή δυσκολεύει την ζωή των πολιτών και τη λειτουργία της οικονοµίας.

Ο τρόπος µε τον οποίο οικοδοµείται για παράδειγµα, η νέα γενιά επιχειρήσεων στον τοµέα των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), η εγκατάσταση χωρίς σχέδιο φωτοβολταϊκών σταθµών και αιολικών πάρκων, η σπατάλη πόρων που αυτή φέρνει, ακριβώς λόγω της απουσίας φραγµών και οριοθέτησης, το βάρος που µεταφέρει στο περιβάλλον και οι δυσκολίες που δηµιουργεί στην αγροτική δραστηριότητα, είναι κάτι που θα συνεκτιµηθεί στο βάθος του χρόνου. Σήµερα, αυτό το οποίο φαίνεται και δια γυµνού οφθαλµού είναι το όργιο αυθαιρεσίας στην προσπάθεια των επιτήδειων να βρουν το προσωπικό τους El Dorado.

Αντίστοιχη σπατάλη πόρων και πεδίο άνισου ανταγωνισµού δηµιουργεί ο λάθος τρόπος µε τον οποίο η χώρα διαχειρίζεται µέχρι σήµερα τα δηµόσια βοσκοτόπια και τις τεράστιες χορτολιβαδικές εκτάσεις. Ειδικά από τη στιγµή που θεσπίσθηκε η εκτατικοποίηση των κοινοτικών ενισχύσεων το κακό έχει παραγίνει. Εκατοµµύρια στρέµµατα, αντί να υπηρετούν αποτελεσµατικά την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, προσφέροντας στη χώρα ένα δυνατό όνοµα στην παραγωγή προϊόντων ζωικής προέλευσης και µάλιστα µε κανόνες που να υπακούουν στις περιβαλλοντικές ανάγκες, αυτό το οποίο παρατηρείται είναι µια καταχρηστική διαχείριση η οποία ενισχύει τους απατεώνες και ταπεινώνει τους πραγµατικούς θεµατοφύλακες της υπαίθρου. Μέχρι στιγµής και ο Λιβανός, περί άλλων τυρβάζει.