Με τον μουντζούρη οι τευτλοπαραγωγοί κινούνται νομικά

Με τον µουντζούρη στο χέρι, έχουν µείνει οι Έλληνες  τευτλοκαλλιεργητές, καθώς οι τίτλοι τέλους στον τοµέα της εγχώριας παραγωγής ζάχαρης έχουν πέσει προ πολλού και είναι οι µόνοι από τους συντελεστές του κλάδου για τους οποίους δεν υπήρξε τελικά καµιά µέριµνα. Το πρόβληµα είναι πολύ µεγαλύτερο για τους κατόχους τευτλοεξαγωγέων και µέσων µεταφοράς των ζαχαροτεύτλων, καθώς οι σχετικές επενδύσεις έχουν απαξιωθεί πλήρως από τη στιγµή που δεν υπάρχει προοπτική για αναβίωση της καλλιέργειας. Την τελευταία πράξη του δράµατος αποτέλεσε το ναυάγιο της προσπάθειας για  επαναλειτουργία των εργοστασίων σε Πλατύ και Σέρρες από την Royal Sugar στην οποία έδειξαν να πιστεύουν κάποιοι εκ των κυβερνητικών παραγόντων, όπως ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης,  ωστόσο οι υποσχέσεις του τελευταίο επίδοξου «επενδυτή» που ανέλαβε αυτή την υπόθεση αποδείχθηκαν… όνειρα απατηλά.

Το θέµα της ζάχαρης µε τις διαστάσεις που έχει λάβει το ζήτηµα, απασχόλησε πρόσφατη συνάντηση 30 εκπροσώπων τευτλοπαραγωγών από την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα στη Λάρισα. Στη διάρκειά της, κατ’ αρχήν εκφράστηκε η απογοήτευση για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγµατα, δηλαδή για την εγκατάλειψη ουσιαστικά της καλλιέργειας από την Πολιτεία και τους εν δυνάµει «κεφαλαιούχους». Στην συνέχεια αναζητήθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες, οι οποίες θα µπορούσαν να βγάλουν τον κόσµο της παραγωγής και ειδικά εκείνων που πίστεψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις (πολιτικών και επενδυτών), από την δύσκολη θέση οικονοµική θέση στην οποία έχουν περιέλθει. Μεταξύ αυτών έγιναν σκέψεις ακόµα και για την αναζήτηση νοµικών ενεργειών που θα µπορούσαν να αποφέρουν κάποια οφέλη, καθώς οι διαβεβαιώσεις για αναβίωση της καλλιέργειας και λειτουργίας των µονάδων παραγωγής ζάχαρης ήταν σαφείς, χωρίς ωστόσο να γίνουν ποτέ πράξη.

Σε κάθε περίπτωση οι τευτλοκαλλιεργητές ζητούν «καθαρές κουβέντες», για το τί θα γίνει στην καλλιεργητική σεζόν του 2022, ξεκαθαρίζοντας ότι οι ίδιοι είναι έτοιµοι να αναβιώσουν την καλλιέργεια, εάν τους ζητηθεί.

Πολιτική η ευθύνη λένε οι παραγωγοί

«Η ευθύνη πλέον είναι στα χέρια των υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης και του Επενδύσεων µε τις ηγεσίες των οποίων ζητάµε να συναντηθούµε, γιατί πρέπει να ξέρουµε τί θα κάνουµε. Η καλλιέργεια χρειάζεται µια προετοιµασία. Από µέρους µας υπάρχει µεγάλη διάθεση να καλλιεργήσουµε. Είµαστε πάνω από 45.000 αγροτικά ΑΦΜ σε όλη την Ελλάδα που περιµένουµε να µας κάνουν ένα νεύµα, να µας πουν ότι θα ανάψει και πάλι το καµίνι στο εργοστάσιο, για να µπούµε ξανά στα χωράφια.», ανέφερε στην Agrenda ο παραγωγός Μίµης Μακαρές, που εκπροσώπησε στη συνάντηση το ∆οµοκό. «Είναι θέµα πολιτικής βούλησης. Πλέον η εταιρεία (ΕΒΖ) έχει καθαρό ΑΦΜ, απαλλαγµένο από τις υποχρεώσεις που τη βάρυναν, οπότε αν υπάρξει θέληση όλα µπορούν να γίνουν», είπε και υπενθύµισε πως «υπάρχει ευθύνη στην πολιτεία για το ό,τι φτάσαµε εδώ. Όταν τους κατεβάσαµε πρόταση µε τη συµµετοχή των αγροτών, έκριναν πως δεν ήταν βιώσιµη και την απέρριψαν και έφεραν άλλον επενδυτή, που δεν πήρε ούτε ένα κιλό τεύτλα για να παράξει ζάχαρη.», επισήµανε ο κ. Μακαρές. 

∆εν λείπουν πάντως και κάποιες φωνές στις τάξεις των παραγωγών, οι οποίες λένε πως αν το υπουργείο δεν προτίθεται να βρει λύση για να λειτουργήσει η βιοµηχανία ζάχαρης, να φροντίσει τουλάχιστον να δώσει κάποιας µορφή αποζηµίωση στους τευτλοκαλλιεργητές, µε βάση τα στρέµµατα που καλλιεργούσαν τα τελευταία 5-10 χρόνια, γιατί συν τοις άλλοις πολλοί έχουν και έναν ακριβό µηχανολογικό εξοπλισµό, που δεν µπορούν να αξιοποιήσουν σε καµία άλλη καλλιέργεια.

Στήριξη τεύτλων ζητά η Σπυράκη

Το σηµαντικό  ρόλο της πρώην κραταιάς ΕΒΖ στην εγχώρια τευτλοκαλλιέργεια περιγράφει µε ερώτηση της στην Κοµισιόν η ευρωβουλευτής της Ν∆. κ.Μ.Σπυράκη,
η οποία ζητά τη στήριξη των παραγωγών. Η κ. Σπυράκη σηµειώνει ότι οι εγχώριες ανάγκες για ζάχαρη στην Ελλάδα ανέρχονται σε 370.000 τόνους που θα µπορούσε να καλύπτει η ΕΒΖ, όπως και την παραγωγή αντισηπτικών εντός της ΕΕ από ηµιπαράγωγα ζάχαρης, όπως είναι µελάσα και η αιθανόλη.