Η βελτίωση των τεχνολογικών υποδοµών στις αγροτικές εκµεταλλεύσεις και η µεγάλη γκάµα επιλογών στο πεδίο των εισροών έχει βελτιώσει πολύ τα τελευταία χρόνια την ποιότητα της παραγωγής, καθώς και την οµογενοποίηση της εικόνας των προϊόντων, αντισταθµίζοντας έως ένα βαθµό και τις αδυναµίες του µικρού κλήρου.
Όσο κι αν ηχεί παράξενα, το πρόβληµα της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας ή µάλλον οι χαµηλή πτήση των τιµών παραγωγού στην Ελλάδα, οφείλεται πλέον σε πολύ µεγάλο βαθµό στον τρόπο µε τον οποίο έχει µονταριστεί η µεταποιητική και φυσικά στις µεγάλες «ταρζανιές» στις οποίες δείχνει να επιδίδεται µε ιδιαίτερη ευκολία το εµπόριο και ειδικότερα το εισαγωγικό εµπόριο.
Η εκτεταµένη νοθεία στα µεταποιηµένα τρόφιµα, συνεπικουρούµενη σε πολλές περιπτώσεις από αθρόες εισαγωγές πρώτων υλών αµφιβόλου ποιότητας και σίγουρα «αγνώστου» ταυτότητας, διαµορφώνει ένα εκρηκτικό µείγµα το οποίο αδικεί καταφανώς τις προσπάθειες των ντόπιων παραγωγών και κρατάει καθηλωµένες τις τιµές των ελληνικών προϊόντων ακόµα και στις διεθνείς αγορές.
Τα διαδοχικά κρούσµατα νοθείας και καταστρατήγησης των κανόνων αγοράς που βλέπουν το φως της δηµοσιότητας το τελευταίο διάστηµα σε κρίσιµης εµβέλειας προϊόντα όπως είναι η φέτα και το µέλι, είναι ενδεικτικά µιας κατάστασης που έχει διαµορφωθεί, έχουν τεράστια σηµασία και αποτελούν µόνο την κορυφή του παγόβουνου. Την ίδια στιγµή, η νωχελικότητα µε την οποία προσεγγίζουν αυτά τα θέµατα οι δηµόσιες αρχές και η κεντρική διοίκηση, δίνουν την εντύπωση ενός άτυπου συµβιβασµού µε την αντινοµία, µε το παράτυπο ή ακόµα και µε τη νοθεία.
Στο βωµό του να υπάρχει αντικείµενο οικονοµικής δραστηριότητας, να λειτουργούν οι επιχειρήσεις και να γίνονται κάποιες εξαγωγές, ο ελεγκτικός µηχανισµός και οι πολιτικές ηγεσίες δείχνουν να κλείνουν τα µάτια µπροστά σε φαινόµενα απάτης, κάποιες φορές µάλιστα επαναλαµβανόµενης, χωρίς να βλέπουν τη ζηµιά που γίνεται µακροπρόθεσµα στη φήµη των ελληνικών προϊόντων, στην κατάκτηση της υπεραξίας που έχουν ανάγκη και φυσικά στην οργάνωση της αγροτικής παραγωγής.
Όταν ένα αυθεντικό προϊόν, εγχώριας παραγωγής, υπόκειται σε µηχανική επεξεργασία που αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του ή αναµειγνύεται µε άλλα χαµηλότερης αξίας εισαγόµενα προϊόντα τα οποία υποβαθµίζουν το τελικό αποτέλεσµα, χωρίς µάλιστα αυτό να καταγράφεται στα εξελεγκτικά στάδια και στη συσκευασία, είναι κάτι που αδικεί κατάφορα την εγχώρια πρώτη ύλη και αποβαίνει συστηµατικά σε βάρος των ντόπιων παραγωγών και της προσπάθειας που επίµονα καταβάλουν.
Ειδικά στην περίπτωση της φέτας, όπως αυτή περιγράφεται από την κατοχυρωµένη συνταγή της ως προϊόντος ονοµασίας προέλευσης, αυτά τα οποία γίνονται είτε σε απόσταση από το γράµµα του νόµου είτε και καθαρά στο φάσµα της νοθείας, είναι πολλά. Από τη χρήση εισαγόµενου γάλακτος ή ακόµα και σκόνης, µέχρι την χρήση αγελαδινού γάλακτος, δηλαδή φθηνότερου και την εφαρµογή της µεθόδου υπερδιήθησης (θεσµικά απαγορεύεται) που δίνει φέτα µε 20-25% λιγότερο γάλα.
Αναλυτικά το αφιέρωμα διαθέσιμο στο φύλλο της Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 7 Αυγούστου
Ανάλογες «τεχνολογικές» µέθοδοι εφαρµόζονται σε µεγάλη έκταση και στην επεξεργασία του µελιού, ενώ το µεγάλο πρόβληµα µε το συγκεκριµένο προϊόν έρχεται από τα πολύ φθηνά και αµφιβόλου ποιότητας µέλια τα οποία εισάγονται στη χώρα µας σε διάφορες µορφές, ενώ σε ευρεία κλίµακα αναµειγνύονται µε εγχώρια και ταυτοποιούνται ως ελληνικά και µάλιστα συγκεκριµένων περιοχών (Κρήτης, Εύβοιας, Χαλκιδικής, Ικαρίας κ.α.).
Μεγάλες διαστάσεις παίρνει ένα παρόµοιο φαινόµενο σε ότι αφορά στις πρώτες ύλες που αξιοποιούνται για της παραγωγή ροφηµάτων -τύπου γάλακτος- από φυτικές πρώτες ύλες και κυρίως από αµύγδαλα τα οποία σε πολλές περιπτώσεις κατ’ ευφηµισµό µόνο είναι εγχώριες. Άλλωστε, η πραγµατική παραγωγή αµυγδάλου στη χώρα µας υπολείπεται σηµαντικά σε σχέση µε τις ποσότητες που διατίθενται είτε ως πρώτη ύλη για ροφήµατα είτε σε άλλες µορφές εγχώριας κατανάλωσης και εξαγωγές. Ένα πραγµατικό ισοζύγιο (παραγωγής και διάθεσης) θα µπορούσε να δώσει αφορµή για εκτεταµένους ελέγχους εκ µέρους των αρµόδιων αρχών, κάτι το οποίο όµως δεν γίνεται και το πρόβληµα διαιωνίζεται.
Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να καταγραφούν έστω και περιγραφικά, οι περιπτώσεις καταστρατηγήσεων που γίνονται στη µεταποίηση, τυποποίηση και διακίνηση των αγροτικών προϊόντων, είτε αυτό αφορά σε νοθείες µε βάθος, είτε σε απλή µετονοµασία µε στόχο πάντα την εξασφάλιση µεγαλύτερου περιθωρίου κέρδους (όσπρια, πατάτες, ντοµάτες, κρέατα κ.α.).
Το θέµα είναι ότι αυτού του είδους οι καταστρατηγήσεις «σκοτώνουν» την εγχώρια παραγωγή, απογοητεύουν τους νέους γεωργούς και κτηνοτρόφους, επιβαρύνουν την εικόνα της αγροτικής παραγωγής στη χώρα µας, υπονοµεύουν ακόµα και το τουριστικό προϊόν στο οποίο η Ελλάδα επενδύει, στοχεύοντας µάλιστα σε επισκέπτες µε µεγάλες απαιτήσεις και υψηλό βαλάντιο.
Βαριές ποινές και σφράγισμα η λύση Γαβαλά για τη νοθεία
«Μόνο με βαριές και αυστηρές ποινές μπορεί να βάλουν κάποιοι που το έχουν κάνει επάγγελμα μυαλό. Σφράγισμα των εταιριών που πιάνονται να νοθεύουν τα προϊόντα και τέρμα οι δικαιολογίες περί ανθρώπινου λάθους». Αυτό εκτιμά ο πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου, Σταύρος Γαβαλάς θα ήταν μια λύση για να μπει τέλος στην νοθεία και τις ελληνοποιήσεις στα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που ήταν είναι και θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες παραγωγοί μιας και επηρεάζουν αρνητικά τις τιμές των προϊόντων τους. «Δυστυχώς είναι σε έξαρση το φαινόμενο το τελευταίο διάστημα με τα κορυφαία μας προϊόντα να βρίσκονται στο στόχαστρο επιτήδειων τη φέτα μας, το ελαιόλαδο μας το μέλι μας δυσφημίζοντας τα στα πέρατα του κόσμου. Αγελαδινό γάλα στην φέτα αντί για αιγοπρόβειο πυρηνέλαιο στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ζάχαρη και σιρόπι γλυκόζης στο μέλι με μοναδικό στόχο μόνο το κέρδος», λέει στο cretalive ο Σταύρος Γαβαλάς. «Τι κάνει το κράτος γι’ αυτό και οι υπηρεσίες ελέγχου τους χαϊδεύουν τα αυτιά στην κυριολεξία μιας και τα πρόστιμα που μπαίνουν μόνο αποτρεπτικά δεν είναι αφού έχουν κερδίσει πολλαπλάσια χρήματα από αυτά που καλούνται να πληρώσουν σε πρόστιμα. Όπως λέει «Φανταστείτε τον ΕΦΕΤ να παίρνει συνεχώς δείγματα από το ράφι των super market τι μαργαριτάρια θα έβγαζε και τότε κάθε κατεργάρης θα καθόταν στον πάγκο του και θα το σκεφτόταν δυο και τρεις φορές πριν κάνει νοθεία.». Και καταλήγει: «Έχουμε και πρόταση σαν Ένωση Ηρακλείου μαζί με την περιφέρεια Κρήτης να οργανώσουμε συνεχείς ελέγχους, μα δόξα τω Θεώ στην Κρήτη υπάρχουν εξαιρετικά χημεία, εξαίρετοι επιστήμονες να επιμεριστούμε το κόστος των αναλύσεων και θα δείτε τη λαβράκια θα βγάλουμε αφού κάποιες περιπτώσεις φωνάζουν από μόνες τους ‘’κρα’’».
