Όχι τόσο στην προσπάθεια της δασοπυρόσβεσης, όσο στην υπόθεση της διαχείρισης του δασικού πλούτου. Ο περιορισµός της παρουσίας παραγωγικών ζώων σε βουνά και δάση, θέτει ολοένα και σε µεγαλύτερο κίνδυνο το δασικό πλούτο της χώρας. Η οικιστική εξάπλωση έδιωξε τα κοπάδια από τα περιαστικά δάση, υπονοµεύοντας σε πολύ µεγάλο βαθµό και την ύπαρξή της. Η φωτιά της Βαρυµπόµπης είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγµα.
Τα δάση, µικρά και µεγάλα, έχουν ανάγκη είτε από την άµεση τεχνική φροντίδα (αποψίλωση) των ανθρώπων, είτε από την έµµεση συµβολή σ’ αυτή την υπόθεση των παραγωγικών ζώων. Έντονη ανθρώπινη παρουσία στις δασικές περιοχές, χωρίς ανάλογη φροντίδα του δασικού ιστού, οδηγεί σε φαινόµενα σαν αυτά που βιώνει η χώρα τις τελευταίες ηµέρες.
Η ζωντανή ισόρροπη ύπαιθρος συντηρεί τις πόλεις, γράφει ο έγκριτος αγροτολόγος, ∆ηµήτρης Μιχαηλίδης και οι µεγάλες πόλεις την χρειάζονται περισσότερο. Η ύπαιθρος είναι ένα πλήρες οικοσύστηµα και στην ισορροπία της συµπεριλαµβάνεται τόσο το δάσος, τα βοσκοτόπια, οι καλλιέργειες, τα περιβόλια, οι δενδροκαλλιέργειες όσο και η κτηνοτροφία.
Η ζωντανή ύπαιθρος εξασφαλίζει τα απαραίτητα για την επιβίωση δωρεάν δηµόσια αγαθά που προσφέρονται από τους αγρότες (γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ψαράδες και δασοκόµοι). Οι αγρότες µε τις επαγγελµατικές τους δραστηριότητες (πάντα σύµφωνα µε τις ορθές γεωργικές, κτηνοτροφικές & αλιευτικές πρακτικές) προσφέρουν καθαρό αέρα, πόσιµο νερό και ευχάριστο τοπίο, τα οποία είναι απαραίτητα για να συντηρηθούν και να επιβιώσουν οι κάτοικοι των πόλεων.
Αναλυτικά το αφιέρωμα διαθέσιμο στο φύλλο της Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 7 Αυγούστου
Η λέξη κλειδί είναι η ισορροπία.
Η Αττική ύπαιθρος ήταν βιώσιµη (αειφόρος) επί χιλιάδες χρόνια, και ξεκάθαρη απόδειξη είναι ότι µέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε η αγροτική ύπαιθρος της Αττικής και λειτουργούσε σωστά. Και φροντιστές της υπαίθρου είναι οι αγρότες.
Από τότε που το Υπουργείο Γεωργίας άλλαξε όνοµα και από Υπουργείο κύριου αντικειµένου, έγινε Υπουργείο διαδικασίας (αγροτικής ανάπτυξης) φαίνεται ότι προσανατολίζεται στον µηχανισµό µόνο της παραγωγής.
Αλλά το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίµων δεν είναι µόνο παραγωγικό υπουργείο. Είναι το µόνο σηµείο του επιτελικού κράτους στο οποίο η παραγωγή τροφής (και όχι µόνο) συµπίπτει πλήρως µε την ζωή των εργαζόµενων σε αυτήν αγροτικών κοινωνιών.
Τυχόν προσήλωση µόνο στην παραγωγή, µονόπλευρα, µπορεί να καταστρέψει το οικοσύστηµα της υπαίθρου, το οικοσύστηµα όπου όλα βρίσκονται σε ισορροπία, και η φύση, και τα δάση, και τα βοσκοτόπια, και η φυτική παραγωγή, και η κτηνοτροφία, και η κοινωνία, και ο πολιτισµός, και η γαστρονοµία, και η οικονοµία. Και όχι µόνο οικοπεδοποίηση και τσιµεντοποίηση. ∆ιότι τότε δεν θα υπάρχει ζωή.
