Για παράδειγµα, σε ένα ξερικό χωράφι, το οποίο µίσθωναν αγρότες του χωριού µε 40 -45 ευρώ το στρέµµα, έρχεται µια εταιρεία και πληρώνει 50 ευρώ ως «κράτηση» µε την προοπτική το ενοίκιο να ανέβει στα 180 µε 240 ευρώ το στρέµµα µόλις βγει η άδεια και ξεκινήσουν οι εργασίες εγκατάστασης. Κάπως έτσι, αρκετά στρέµµατα που µπορεί να είχε στο δυναµικό της µια αγροτική εκµετάλλευση, τίθεται ξαφνικά εκτός, ενώ η διαδικασία αντικατάστασης είναι από δύσκολη έως ακατόρθωτη.
Εκεί που θα περίµενε κανείς ότι η ρήτρα του 1% επί των παραγωγικών εκτάσεων µιας περιφέρειας θα έβαζε ένα φρένο στις άδειες, φαίνεται ότι το παράθυρο του νόµου που αντιλαµβάνεται ως παραγωγική έκταση µόνο τα αρδευόµενα χωράφια, έχει ως αποτέλεσµα το να γεµίσουν µε πάνελ όλα τα γειτονικά χωράφια, ξηρικά, τα οποία αξιοποιούνταν στην περίπτωση της Νίκαιας και των Φαρσάλων για την καλλιέργεια φακής και λοιπών οσπρίων. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του Αγροτικού Συνεταιρισµού Αγίου Κωνσταντίνου στα Φάρσαλα, ένα χωριό που µέχρι πρόσφατα καλλιεργούσε 13.000 στρέµµατα και µέσα στην τελευταία διετία έχασε 2.500 στρέµµατα εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Όλα αυτά επιφέρουν ένα έµµεσο αλλά δυνατό πλήγµα και στους τζίρους των αγροτικών εκµεταλλεύσεων.
Μάλιστα, στην περίπτωση του χωριού αυτού, ήδη οι άδειες έχουν βγει και έχουν ξεκινήσει οι εργασίες εγκατάστασης των φωτοβολταϊκών. Εν τω µεταξύ, όπως θα σχολιάσει µελετητής στην Agrenda, ακόµα δεν είναι ξεκάθαρο το πώς επηρεάζεται το µικροκλίµα µιας περιοχής, όταν είναι περικυκλωµένη από χιλιάδες «τζάµια» που αντανακλούν το φως του ηλίου, ειδικά όταν η περιοχή αυτή «βαράει» 45άρια κατά τις θερµές καλοκαιρινές ηµέρες, όπως συχνά συµβαίνει στον θεσσαλικό κάµπο.
