Όλα μαύρα στη διακίνηση ζώων, σε όλη την Ελλάδα πλέον η πανώλη

Θα μπορούσε μάλιστα να πει κάποιος ότι έρχεται με καθυστέρηση. Κι αυτό γιατί, ζωονόσοι όπως η πανώλη των μικρών μηρυκαστικών, είναι σαν την πυρκαγιά. Όσο νωρίτερα περιορισθεί, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να σβήσει.

Βέβαια, το σημαντικότερο όλων είναι η πρόληψη. Κι εδώ, παρότι η πρόληψη είναι μάλλον ευκολότερη απ’ ότι στις δασικές πυρκαγιές, η λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών (κτηνιατρική κ.α.) προς την κατεύθυνση αυτή, αποδεικνύεται τραγική. Εδώ και χρόνια, μεγάλα φορτηγά με εκατοντάδες ζώα σε κάθε φορτίο, περνούν από τους συνοριακούς σταθμούς χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο.

Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο, η σχέση των διακινητών ζώντων ζώων με τους υπηρεσιακούς που είναι επιφορτισμένοι μ’ αυτή την υπόθεση, έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που οι σφραγίδες (όπου χρειάζονται) πέφτουν με κλειστά μάτια.

Η διαφορά είναι μια. Όλα αυτά τα χρόνια, οι διακίνηση ζώων στα μικρά μηρυκαστικά, αφορούσε κυρίως σε αμνοερίφια. Δηλαδή σε νεογέννητα ή πολύ μικρής ηλικίας (μηνών) αρνιά και κατσίκια τα οποία έρχονταν για να καλύψουν ανάγκες της αγοράς κρέατος, κατά βάση της εγχώριας αλλά σε κάποιες περιόδους και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως της Ιταλίας). 

Σ’ αυτή την περίπτωση, τα ζώα έρχονται δήθεν για πάχυνση, μένουν για λίγες μέρες σε υποτυπώδεις σταβλικές εγκαταστάσεις, παίρνουν την πιστοποίηση εγχώριας εκτροφής και φεύγουν για το σφαγείο, κι από εκεί για τα σημεία διάθεσης της αγοράς (χονδρική - λιανική - εξαγωγή). Υπάρχουν αναρίθμητα κενά σε όλη αυτή τη διαδικασία (πλαστογραφήσεις και μαύρο) χρήμα, ωστόσο, επειδή πρόκειται για νεογέννητα και ζώα ημερών, ο κίνδυνος μετάδοσης ζωονόσων παραμένει μικρός.

Φέτος, η ανάγκη αναπλήρωσης ζωικού κεφαλαίου, μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, έκανε τους ευκαιριακούς ζωέμπορους να στραφούν και στην κάλυψη αυτού του κενού. Έσπευσαν λοιπόν, με την ίδια υποτυπώδη διαδικασία να φέρουν στη χώρα μεγάλα ζώα (κυρίως πρόβατα) τα οποία δεν παρουσιάζουν τον ίδιο βαθμό ανοσίας με τα αρνιά και τα οποία μετέφεραν στη χώρα την πανώλη των μηρυκαστικών. Μια νόσος η οποία απαντάται κατά βάση σε υπανάπτικτες χώρες και με την οποία η Ελλάδα είχε ξεμπλέξει εδώ και πολλά χρόνια.

Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα από εδώ και μπρος κανείς δεν ξέρει, ωστόσο, ο κίνδυνος να αφανισθεί στη χώρα το ζωικό κεφάλαιο αυτής της κατηγορίας, παραμένει ανοιχτός. Σ’ αυτή την περίπτωση, ας κάνει κάποιος εκ των κυρίων των αρμόδιων αρχών και το λογαριασμό, αναφορικά με το κόστος μιας τέτοιας εξέλιξης.