Γη και εργατικά βάζουν δύσκολα στις ελληνικές μικρές εκμεταλλεύσεις

Γη και εργατικά βάζουν δύσκολα στις ελληνικές μικρές εκμεταλλεύσεις, η εποχή Τραμπ φέρνει βάρη στα εμπορεύματα

Αυτό αυτοµάτως σηµαίνει, περισσότερα κεφάλαια για επενδύσεις (σε γη, σε υποδοµές και σε µηχανήµατα), πολυπληθέστερο και µάλιστα ειδικευµένο εργατικό δυναµικό, ταχύτερη πρόσβαση σε εξελιγµένο πολλαπλασιαστικό και γενικότερα σε εισροές υψηλών αποδόσεων. Τί απ’ όλα αυτά µπορεί να παρακολουθήσει ο Έλληνας παραγωγός. Ή για να το πούµε καλύτερα, πόσοι είναι στη χώρα µας οι παραγωγοί που µπορούν να ακολουθήσουν µε επιτυχία αυτές τις εξελίξεις;

Ακόµα και αν τα χρήµατα των διαρθρωτικών ταµείων της Ε.Ε. υποστηρίζουν µέχρι ένα βαθµό τις επενδύσεις στον τοµέα της πρωτογενούς παραγωγής, τα ίδια κεφάλαια που απαιτούνται για τη συµµετοχή σ’ αυτά τα προγράµµατα δεν αποτελούν ευκαταφρόνητο µέγεθος. Την ίδια στιγµή, η όλη συγκρότηση των αγροτικών εκµεταλλεύσεων στην Ελλάδα δεν εξασφαλίζει τα προ απαιτούµενα για τη διαχείριση της γραφειοκρατίας και την επιτυχή ολοκλήρωση των αντίστοιχων επενδυτικών προτάσεων (φακέλων).

Αλλά και αν ακόµα υπάρχουν τα απαραίτητα κεφάλαια, το άλλο µεγάλο ζήτηµα που καλούνται να αντιµετωπίσουν οι αγροτικές εκµεταλλεύσεις στην Ελλάδα στην προσπάθεια διεύρυνσής τους, έχει να κάνει µε το θέµα της γης. Είτε πρόκειται για ενοικίαση είτε πρόκειται για αγορά, η πρόσβαση των επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου στη γη που απαιτείται για την εξασφάλιση ενός βιώσιµου µεγέθους αγροτικής εκµετάλλευσης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στις περισσότερες αγροτικές περιοχές, καταγράφεται πολύ µεγάλη δυσαρµονία, ανάµεσα στη ζήτηση και την προσφορά παραγωγικής γης. Μπορεί ο αριθµός των εκµεταλλεύσεων να µειώνεται και µάλιστα µε γρήγορους ρυθµούς, ωστόσο, ο χρόνος που µεσολαβεί µέχρι να καταστεί δυνατή η µεταφορά αυτών των εκτάσεων στα κατάλληλα χέρια είναι µακρύς και πολλές φορές λειτουργεί σε βάρος της παραγωγικότητάς τους. Κληρονοµικά και άλλα ζητήµατα οδηγούν συχνά σε περαιτέρω κατάτµηση αυτών των εκτάσεων, παρά διευκολύνει τη µεταβίβασή τους σε νέους καλλιεργητές.

Την ίδια στιγµή µάλιστα, η αδήριτη ανάγκη των αγροτικών µονάδων να µεγαλώσουν, οδηγεί, επίσης συχνά, σε υπέρογκα ύψη των ενοικίων και σε παραδοξότητες των τιµών της γης. Αν σ’ όλα αυτά προστεθούν και οι συνήθεις ενδιαφερόµενοι (συνταξιούχοι, γιατροί, δικηγόροι κ.λ.π.) που βλέπουν µια καλή επένδυση των αποταµιεύσεών τους την αγορά γης, τα πράγµατα µπλέκουν ακόµα περισσότερο.

Η έλλειψη εργατών γης επιβραδυντής στη µεγέθυνση

Αυτό που φρενάρει και µάλιστα µε ηχηρό τρόπο, τη µεγέθυνση των αγροτικών εκµεταλλεύσεων, είναι η έλλειψη του απαιτούµενου εργατικού δυναµικού. Μετά από 30 χρόνια που η Ελλάδα κάλυπτε τις ανάγκες της σε εργάτες γης µε τα κύµατα ανθρώπινου δυναµικού που αποδέσµευσε η πτώση του «ανατολικού µπλοκ», η χώρα µας βρίσκεται αντιµέτωπη µε µια έλλειψη εργατών που δρα παραλυτικά σε κάθε οργανωµένη προσπάθεια δηµιουργίας αξιόπιστων αγροτικών επιχειρήσεων στον πρωτογενή τοµέα. Οι νέοι της Ελλάδας αρνούνται πεισµατικά την χειρωνακτική εργασία και το υπάρχον µεταναστευτικό ρεύµα δεν δείχνει ικανό να αναπληρώσει τις θέσεις εργασίας που ανακύπτουν. Ακόµα κι αν όλα τ’ άλλα ζητήµατα λυθούν, το εργατικό θα µένει για καιρό το υπ’ αριθµόν ένα ζήτηµα ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας.