Οι αμαρτίες του ΟΠΕΚΕΠΕ και το «ναρκοπέδιο» για την κυβέρνηση στην Κρήτη
Ακόμα και αν τα χρήματα των επιδοτήσεων που δικαιούνται κάθε χρόνο οι Έλληνες αγρότες δεν είναι ικανά να λύσουν το βαθύ πρόβλημα ανταγωνιστικότητας με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη εδώ και καιρό η ελληνική γεωργία (και κτηνοτροφία), η κακοδιαχείριση που διαπιστωμένα υπάρχει, μοιάζει με νάρκη που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Οι κατάφορες προκλήσεις με την προνομιακή μεταχείριση των λίγων, τις αδικίες των πολλών και τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις για όλους, είναι αυτά που προκαλούν κάθε τόσο την οργή των αγροτών, τις απογοητεύσεις των νέων επαγγελματιών του χώρου και την αποδιοργάνωση κάθε προσπάθειας στον τομέα της αγροτικής παραγωγής.
Κοντεύει να βγει ο Ιανουάριος του 2025 και κάτι παραπάνω από τα μισά χρήματα των άμεσων ενισχύσεων της προηγούμενης χρονιάς που δικαιούνται οι αγρότες δεν έχουν ακόμα πληρωθεί. Στην αριθμητική δεν μπορεί να υπάρχουν αντιρρήσεις και μ’ αυτή την έννοια, έχει δίκιο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όταν επισημαίνει στην ερώτησή του προς τον πρωθυπουργό στη Βουλή, ότι, σε σύνολο ενισχύσεων 1.886.941.917 ευρώ μέχρι στιγμής έχουν πληρωθεί 915.875.879 ευρώ, ενώ απομένει να πληρωθούν άλλα 971.000.000 ευρώ, δηλαδή περισσότερα απ’ ότι πληρώθηκαν.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το φύλλο 1000 της Agrenda
Σημειωτέον ότι αυτή είναι η μια μόνο πλευρά του νομίσματος. Γιατί πίσω από την μεγάλη καθυστέρηση που καταγράφεται στην απόδοση των ενισχύσεων, υπάρχει και ένας κυκεώνας λαθών, παραλήψεων αλλά και συνειδητών παραβάσεων που κάνει καθημερινά δύσκολη τη ζωή των αγροτών και βάζει σοβαρά εμπόδια στην ομαλή ανάπτυξη της δραστηριότητάς τους.
Κι αν κάτι πρέπει να κατάλαβε αυτές τις μέρες στην Κρήτη, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, είναι ο τραγικός τρόπος με τον οποίο έχουν κατανεμηθεί οι ενισχύσεις στο νησί, όπως και τα αδικαιολόγητα προνόμια τα οποία απολαμβάνουν κάποιες «φατρίες» και μάλιστα σε βάρος των πραγματικών παραγωγών, όχι μόνο της Μεγαλονήσου αλλά και όλης χώρας.
Ακόμα και αν το κατάλαβε όμως, δεν φαίνεται να διαθέτει την αναγκαία πολιτική τόλμη, όπως και την απαραίτητη πολιτική κάλυψη για να το αντιμετωπίσει. Αντίθετα, η προσέγγισή του σε πολλά από τα ζητήματα που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια του ιδιότυπου αυτού διαλόγου με παράγοντες στο νησί, ήταν μάλλον συγκαταβατική σε κάποια από τα κακώς κείμενα, ενώ την ίδια στιγμή, δεν άνοιξε η ατζέντα της συζήτησης για τα μεγάλα θέματα ανταγωνιστικότητας και διάρθρωσης των εκμεταλλεύσεων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο αγροτικός κόσμος. Σε κάθε περίπτωση, το υψηλό κόστος παραγωγής, οι ελλείψεις εργατών γης, τα ακριβά μεταφορικά, η λειψυδρίας και το τεράστιο ζήτημα της μετονομασίας εισαγόμενων προϊόντων (σε ελληνικά) είναι κάτι παρά πάνω από γνωστά και η κάθοδος ενός υπουργού στο νησί δεν έρχεται για να τα ακούσει αλλά για να δώσει λύσεις.
Μ’ αυτή την έννοια, η άρνηση των αγροτών σε μια απόπειρα παρελκυστικού διαλόγου, ένα – δύο 24ωρα πριν από το προγραμματισμένο Παγκρήτιο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στην πόλη του Ηρακλείου, έχει τα δίκια της. Την ίδια ώρα, η άρνηση αυτή, δεν αρκεί για να κρύψει το έλλειμμα συγκροτημένου λόγου από την πλευρά του παραγωγικού κόσμου του νησιού, τις ευθύνες για τα χρόνια που χάθηκαν κάτω από το «πέπλο» των μεγάλων κοινοτικών ενισχύσεων και τη δύναμη αδράνειας που συνόδευε την προνομιακή σχέση με το πελατειακό κράτος.
Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Κρήτη είναι μια μικρογραφία του αγροτικού ζητήματος με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη εδώ και καιρό η χώρα και το οποίο τεχνηέντως αποκρύπτουν πολλοί από τους υπεύθυνους για τη χάραξη αγροτικής πολιτικής. Όπως όμως έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, «μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους για όλο τον καιρό». Μ’ αυτή την έννοια, η «νάρκη» που υπάρχει στην ελληνική γεωργία, κάποια στιγμή θα σκάσει. Δεν ξέρουμε, αν οι εκρήξεις αρχίσουν αυτές τις μέρες από την Κρήτη.
